Νέα Υόρκη: Πώς τα υεμενικά coffee shops έγιναν η νέα μόδα της πόλης

Ένα από τα πιο δημοφιλή σημεία για έξοδο το βράδυ της Παρασκευής στη Νέα Υόρκη δεν είναι ένα μοντέρνο μπαρ ή ένα εστιατόριο βραβευμένο με αστέρι Michelin, αλλά μια αλυσίδα με υεμενικά coffee shops που σερβίρει αυστηρά καφέ, τσάι και γλυκά.

Μια βόλτα στο Qahwah House στην Carmine Street στη Νέα Υόρκη προσφέρει μια πλούσια μυρωδιά κάρδαμου, αραβική μουσική και πλήθος κόσμου τόσο στα τραπέζια όσο και στην ουρά για να παραγγείλει. Η ενέργεια ξεχειλίζει στο πεζοδρόμιο, όπου κάποιοι αρχίζουν να χορεύουν.

Όπως αναφέρει το CNN, το Qahwah House είναι μόνο μία από μια σειρά από υεμενικές αλυσίδες καφέ που ξεκίνησαν από την περιοχή του Ντιτρόιτ που κατοικείται από Άραβες και ξεφυτρώνουν γρήγορα σε όλη τη χώρα, συχνά εκεί όπου υπάρχουν σημαντικοί πληθυσμοί της Μέσης Ανατολής και μουσουλμάνων. Δεκαεννέα τοποθεσίες του Qahwah House είναι ανοιχτές σε επτά πολιτείες, ενώ περισσότερες βρίσκονται υπό κατασκευή και αναμένεται να ανοίξουν φέτος.

Μια άλλη αλυσίδα, η Haraz, άνοιξε αυτόν τον μήνα στην ακριβή γειτονιά SoHo στο Μανχάταν, ενώ τουλάχιστον έξι ακόμη στην περιοχή προγραμματίζονται μέσα στα επόμενα δύο χρόνια. Στην Times Square θα εγκατασταθούν άλλες δύο αλυσίδες, η MOKAFÉ και η Qamaria Yemeni Coffee Co.

Ο ιδρυτής των Qahwah House έχει κερδίσει και το βραβείο Entrepreneur Of The Year 2024 Michigan and Northwest Ohio, από την Ernst & Young.

Νέα Υόρκη: Πώς αλλάζει η νυχτερινή κουλτούρα

Η ραγδαία επέκταση αυτών των καταστημάτων υπογραμμίζει τη ζήτηση για κοινωνικά κέντρα αργά τη νύχτα όχι μόνο για νέους μουσουλμάνους και άτομα από τη Μέση Ανατολή, αλλά και για νεότερους ανθρώπους που αναζητούν έναν τρίτο, μη ψηφιακό χώρο, όπου μπορούν να κάνουν παρέα χωρίς αλκοόλ ή χωρίς να χρειάζεται να φωνάζουν με δυνατή μουσική.

Τα εμπορικά κέντρα, ένα παραδοσιακό third place για τους νέους, γίνονται όλο και πιο αντιδημοφιλή. Αλυσίδες όπως τα Starbucks έχουν γίνει περισσότερο σαν takeouts. Ο τρόπος ζωής χωρίς αλκοόλ ανθίζει ακόμη και για όσους δεν ανήκουν στη μουσουλμανική πίστη. Έτσι, για πολλούς νέους στις αστικές περιοχές, ειδικά για εκείνους που προέρχονται από κοινότητες μεταναστών και αναζητούν έναν τρόπο να συνδεθούν με τον πολιτισμό τους, είναι μια εξαιρετική επιλογή.

Τα third place δεν είναι μια νέα έννοια. Μπαρ χωρίς αλκοόλ που ξεφυτρώνουν σε όλες τις ΗΠΑ έχουν ως στόχο να οικοδομήσουν μια αίσθηση κοινότητας και κοινωνικών συνδέσεων. Όμως τα καφενεία της Υεμένης έχουν υιοθετήσει και τις δύο αυτές τάσεις και γνωρίζουν μεγάλη άνθηση.

Οι νεότεροι, ιδίως τα παιδιά των μεταναστών που βρίσκονται ανάμεσα σε δύο διαφορετικές κουλτούρες, «απολαμβάνουν το γεγονός ότι καταναλώνουν κάτι που είναι πραγματικά παραδοσιακό, αλλά σε αυτό το πολύ νέο, μοντέρνο, σύγχρονο πλαίσιο», δήλωσε στο CNN η Σάλι Χάουελ, καθηγήτρια αραβοαμερικανικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Michigan-Dearborn.

Από τη Μέση Ανατολή στην καρδιά των ΗΠΑ

Στη Μέση Ανατολή, ο καφές δεν είναι ένα ρόφημα που χρησιμοποιείται για να ξυπνήσει κανείς, αλλά μια κοινωνική ανταλλαγή. Ενώ οι κόκκοι καφέ προέρχονται από την Αιθιοπία, οι πρώτες ενδείξεις καλλιέργειας εμφανίστηκαν στην Υεμένη μέσω του εμπορίου στην Ερυθρά Θάλασσα.

Η πρακτική ακολούθησε μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα και σε όλο τον κόσμο, όταν το πρώτο κύμα μεταναστών από τη Μέση Ανατολή ήρθε στο Ντιτρόιτ για να εργαστεί στην αυτοκινητοβιομηχανία ή στις ναυπηγικές εγκαταστάσεις, δήλωσε η Χάουελ.

Οι περισσότεροι μετανάστες ήταν άνδρες που μετανάστευσαν μόνοι τους, οπότε ένας από τους πρώτους θεσμούς που δημιούργησαν ήταν τα καφενεία όπου συγκεντρώνονταν για να κοινωνικοποιηθούν, να μοιραστούν νέα για την πατρίδα τους και ακόμη και να γράψουν γράμματα. Πολλά από τα αρχικά τζαμιά στην περιοχή ιδρύθηκαν αρχικά στις πίσω πλευρές των καφενείων.

Οι σύγχρονες αλυσίδες σχεδιάζονται από μια νέα δημογραφική ομάδα, τους απογόνους αυτών των μεταναστών που φέρνουν την κουλτούρα του καφέ της Υεμένης στην αμερικανική κοινωνία.

Τα πρώτα Qahwah Houses στο Dearborn ήταν ευάερα και αριστοκρατικά, ένα οικείο περιβάλλον για τους θαμώνες των καθιερωμένων αλυσίδων καφέ. Έφεραν όμως μαζί τους και την κουλτούρα της Υεμένης, με κόκκους καφέ που εισήχθησαν από τοπικούς αγρότες, αντικείμενα από την περιοχή και το οικογενειακό δέντρο του ιδιοκτήτη στον τοίχο.

Πηγή: ΟΤ