Ο Τζόνι Ντεπ χρωστάει πολλά στον Αλ Πατσίνο (και κάτι λίγα στην Άμπερ Χερντ)
Μιλώντας στο Τhe Hollywood Reporter o Tζόνι Ντεπ αναφέρθηκε στην πρώην σύντροφο του Άμπερ Χέρντ και τη ζωή του που είναι γεμάτη δράμα και απόλυτα διαχειρίσιμη για τον ίδιο τρέλα
Ο Τζόνι Ντεπ, 61, παίρνει μαθήματα από όλα. Από τις σχέσεις του, τα δράματα που τις ακολουθούν, τις φήμες για τον αλκοολισμό γύρω από το όνομα του και οτιδήποτε αναπαράγεται στη δημόσια σφαίρα για τον ίδιο. Μαθαίνει, προχωράει, και κυρίως, δεν νοιάζεται.
Μιλώντας στο The Hollywood Reporter στα πλαίσια προώθησης της νέας ταινίας του «Modi: Τρεις Ημέρες στη Φτερούγα της Τρέλας» που προβλήθηκε στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Ρώμης -η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Σαν Σεμπαστιάν τον προηγούμενο μήνα-, ο Τζόνι Ντεπ, μουσικός, ηθοποιός, σκηνοθέτης και επιχειρηματίας εξομολογήθηκε πολλά.
Έχοντας απέναντι του τον διευθυντή σύνταξης του THR, Άλαν Φρίντμαν, ο Τζόνι Ντεπ μίλησε για την τέχνη του, την τέχνη του να επιβιώνεις, την τρέλα του Μοντιλιάνι και τον φίλο και συνάδελφο του, τον συμπρωταγωνιστή του στο «Ντόνι Μπράσκο», Αλ Πατσίνο.
«Ο Αλ Πατσίνο σας πρότεινε για πρώτη φορά αυτήν την ταινία για τον Μοντιλιάνι το 1997. Γιατί χρειάστηκαν τόσα χρόνια για να γίνει;» τον ρωτάει ο δημοσιογράφος.
«Ο Αλ επρόκειτο να το σκηνοθετήσει εκείνη την εποχή, και το συζητάγαμε ενώ δουλεύαμε μαζί για το Donnie Brasco. Ο Αλ με ήθελε να παίξω τον Mοντιλιάνι. Έπειτα η ιδεά ξεχάστηκε και κάποια στιγμή, 20 και πλέον χρόνια μετά, ο Αλ με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει [μιμούμενος τον Πατσίνο], ‘Γεια σου, Τζον, νομίζω ότι πρέπει να σκηνοθετήσεις τη βιογραφία του Μοντιλιάνι’, και είπα, ‘Γιατί;’»
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Τζόνι Ντεπ αναφέρθηκε στον Αλ Πατσίνο, που υποδύεται τον Γάλλο συλλέκτη έργων τέχνης Μορίς Γκανιάτ.
«Η έναρξη αυτού του κινηματογραφικού ταξιδιού ως σκηνοθέτης του ‘Modi’ ήταν μια απίστευτα ικανοποιητική και μεταμορφωτική εμπειρία», είχε πει την άνοιξη του 2024.
«Όταν σου ζητάει κάτι ο Αλ, δεν μπορείς να του πεις όχι. Πώς θα μπορούσα να αρνηθώ στον Πατσίνο; Μια ειλικρινή αναγνώριση για τη γενναιόδωρη προσφορά του ταλέντου και της αφοσίωσής του σε αυτό το έργο», πρόσθεσε.
«Το ‘Modi’ είναι μια απόδειξη του συνεργατικού πνεύματος της ανεξάρτητης δημιουργίας ταινιών και είμαι ενθουσιασμένος που παρουσιάζω αυτή τη μοναδική και συναρπαστική ιστορία στον κόσμο», σημείωσε ακόμη ο Τζόνι Ντεπ.
Η τρέλα του να είσαι ο Τζόνι Ντεπ
27 χρόνια μετά την πρώτη του σκηνοθετική δουλειά με τον «Γενναίο (Τhe Brave)» (1997), ο Τζόνι Ντεπ κάθεται ξανά στη σκηνοθετική καρέκλα για το το κινηματογραφικό biopic που ακολουθεί τον Ιταλό καλλιτέχνη Αμεντέο Μοντιλιάνι για ένα 48ωρο, καταγράφοντας μια χαοτική σειρά γεγονότων στους δρόμους και τα μπαρ του κατεστραμμένου από τον πόλεμο Παρισιού, κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο Τζόνι Ντεπ δεν ήξερε αν ήθελε να σκηνοθετήσει ξανά, ο «Γενναίος» του δεν τα πήγε και τόσο καλά.
«Θυμάμαι πολύ καλά την επίθεση των κριτικών στο πρόσωπο μου….. Τι κάνεις; Μαθαίνεις από αυτό» λέει.
Σε ερώτηση αν ταυτίστηκε με τον Μοντιλιάνι, («Ήταν ένας άγριος τύπος — του άρεσε το σεξ, τα ναρκωτικά και το ροκ εν ρολ. Και δεν άντεχε την απόρριψη» του λέει ο Φρίντμαν) ο Ντεπ απάντησε ως Τζόνι.
«Και είναι ακριβώς το αντίθετο από εμένα. Λατρεύω την απόρριψη. [Γέλια.]»
Σε άλλο σημείο ο Τζόνι Ντεπ μίλησε και για το δράμα που έχει αφήσει πίσω του.
«Δεν κρατώ κακία σε κανέναν. Δεν έχω αυτό το μεγάλο απόθεμα μίσους, γιατί το μίσος απαιτεί να νοιάζεσαι. Γιατί να κουβαλάω αυτό το φορτίο;»
Aφήνοντας την (χυδαία) προβεβλημένη νομική διαμάχη του με την πρώην σύζυγο του Άμπερ Χερντ πίσω του, μετά τις κατηγορίες για ενδοοικογενειακή βία και την πολυσυζητημένη δίκη για δυσφήμιση, ο Τζόνι Ντεπ δεν νιώθει κόπωση, ούτε παραίτηση.
Ίσα ίσα πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί μια ακόμη ταινία ενδυναμώνοντας το όνομα του στο χρηματιστήριο του Χόλιγουντ.
«Ήταν μια τρέλα»
«Ειλικρινά, μπορώ να ξεκινήσω και να απαριθμώ όλες τις επιθέσεις του Τύπου στο πρόσωπο μου, να θυμηθώ τις μέρες που όλοι ήταν εναντίον μου, όλα αυτά…» λέει ο Τζόνι Ντεπ.
«Θυμάμαι τα πάντα. Πέρασα από όλα. Κάποια από αυτά δεν ήταν και οι πιο όμορφες στιγμές, κάποια είχαν την πλάκα τους, άλλα πάλι ήταν μια απόλυτη τρέλα» προσθέτει.
«Το θέμα είναι όμως ότι έτσι ήταν και έτσι είναι. Αυτά έχουν συμβεί. Έμαθα, φίλε μου (είπε απευθυνόμενος στο δημοσιογράφο). Όλα όσα ζούμε -είτε όταν κάποιος σου προσφέρει ένα παγωτό, είτε όταν βγάζεις βόλτα τον σκύλο σου- όλα μας μαθαίνουν κάτι στην πορεία» είπε ο Ντεπ.
«Οπότε, δεν κρατώ κακία σε κανέναν. Δεν έχω αυτό το μεγάλο απόθεμα μίσους, γιατί το μίσος απαιτεί να νοιάζεσαι. Γιατί να κουβαλάω αυτό το φορτίο;» κατέληξε.
Στον ελεύθερο χρόνο του ο Τζόνι Ντεπ ασχολείται με τη ζωγραφική, τις μουσικές του και οτιδήποτε τον έχει κάνει έναν πειρατή της δημόσιας σφαίρας που λέει ευχαριστώ, στον Αλ Πατσίνο, την Άμπερ Χερντ, και όλους μας:
Το νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου των Υπηρεσιών Ύδρευσης και Αποχέτευσης» έφερε τις πρώτες αντιδράσεις της αρμόδιας επιτροπής της ΚΕΔΕ.
Το ΠΑΣΟΚ κατέθεσε ρυθμίσεις για την έκτακτη εισφορά των τραπεζών και μέτρα για την ενίσχυση του στεγαστικού αποθέματος και την αναστολή χορήγησης golden visa σε περιοχές με στεγαστικό πρόβλημα.
Αν υπήρχε έστω και κάποιος που αμφέβαλε έως τώρα, ήρθε η στιγμή να αναθεωρήσει: η Άντρεα Άρνολντ είναι ένα από τα σημαντικότερα ταλέντα της βρετανικής κινηματογραφίας και το αποδεικνύει μέσα από το «Bird».
Το τράφικινγκ και ο αυτισμός είναι οι αφορμές. Η αιτία είναι άλλη –πάντα η αιτία είναι άλλη. Αυτό τουλάχιστον λέει ο ηθοποιός Γρηγόρης Μπαλλάς και η σκηνοθέτιδα Βαλέρια Δημητριάδου.
Δύο θυελλώδεις ερωτικές ιστορίες και ένα εμβληματικό έργο, «Η Πύλη της Κόλασης» του Ροντέν συναντιούνται στο νέο έργο του Γιάννη Καλαβριανού και στη σκηνή του θεάτρου του Νέου Κόσμου.
