Αυξάνονται οι επιθέσεις αγριογούρουνων κατά των αδέσποτων σκύλων σε αστικές περιοχές της Αττικής

Πληθαίνουν οι επιθέσεις που δέχονται αδέσποτοι σκύλοι, οι οποίοι ζουν σε κατοικημένες περιοχές της Αττικής, από αγριογούρουνα.

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από τις εισαγωγές τραυματισμένων ζώων στο Διαδημοτικό Κέντρο Περίθαλψης Αδέσποτων Ζώων (ΔΙ.ΚΕ.Π.Α.Ζ), καθώς τα τελευταία δύο χρόνια έχουν αυξηθεί κατακόρυφα. Και, βεβαίως, υπάρχουν και περιστατικά που ποτέ δεν έγιναν αντιληπτά, επειδή οι τραυματισμένοι σκύλοι δεν εντοπίστηκαν, προκειμένου να τους προσφερθεί νοσηλευτική φροντίδα.

Η εμφάνιση αγριογούρουνων στο αστικό περιβάλλον προκαλεί αλληλεπιδράσεις, ανταγωνισμό και συγκρούσεις μεταξύ αδέσποτων σκύλων, που κινούνται στις ίδιες περιοχές.

 Τις περισσότερες φορές (38,8%) τα αγριογούρουνα τραυματίζουν τους σκύλους στην κοιλιακή χώρα

Από τα πιο επικίνδυνα τραύματα για τη ζωή του σκύλου, είναι εκείνα που δέχεται στην κοιλιά και στην περινεϊκή χώρα

Έχει παρατηρηθεί ότι εντός οικισμών ή περιαστικών περιοχών, τα αγριογούρουνα και οι σκύλοι ανταγωνίζονται πολύ συχνά για την τροφή, καθώς την αναζητούν στα ίδια σημεία. Δηλαδή, στους κάδους σκουπιδιών, ή σε μέρη όπου οι φιλόζωοι φροντίζουν να προσφέρουν φαγητό στα αδέσποτα ζώα.

Τα μέρη του σώματος που τραυματίζουν τα αγριογούρουνα τους σκύλους

Όπως δείχνουν τα διαθέσιμα στοιχεία του ΔΙ.ΚΕ.Π.Α.Ζ για τις συγκρούσεις μεταξύ των δύο ειδών, τις περισσότερες φορές οι αγριόχοιροι τραυματίζουν τους σκύλους στην κοιλιακή χώρα (38,8%), στον θώρακα (22,4%), στα οπίσθια άκρα, στα πρόσθια άκρα και στον αυχένα.

Από τα πιο επικίνδυνα τραύματα για τη ζωή του σκύλου, είναι εκείνα που δέχεται στην κοιλιά και στην περινεϊκή χώρα. Συχνά διαπιστώνονται, διάτρηση της θωρακικής κοιλότητας, κατάγματα πλευρών, τραυματισμός της τραχείας και των πνευμόνων.

Ωστόσο, υπάρχει και ένα υψηλό ποσοστό πολλαπλών τραυματισμών, καθώς το αγριογούρουνο, από τη φύση του, κάνει επανειλημμένες επιθέσεις. Τόσο το αρσενικό όσο και το θηλυκό.

Επίσης, τα τραύματα που προκαλούν, έχουν μεγάλο μικροβιακό φορτίο και, κατ’ επέκταση, αυξημένο κίνδυνο μολύνσεων. Και αυτό οφείλεται στο ότι τα αγριογούρουνα χρησιμοποιούν τους ανεπτυγμένους κυνόδοντες της κάτω σιαγόνας για να σκάβουν τη γη και να εξασφαλίζουν την τροφή τους.

Αυτές τις ημέρες οι κτηνίατροι του ΔΙ.ΚΕ.Π.Α.Ζ αντιμετωπίζουν ακριβώς τέτοιο περιστατικό. Σκύλος βρέθηκε τραυματισμένος από αγριογούρουνο στον προαύλιο χώρο του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου στο Δαφνί.

Σε ποιες περιοχές συναντάμε αγριογούρουνα

Τα αγριογούρουνα εμφανίστηκαν στις παρυφές και στα βόρεια προάστια της Αττικής (Εκάλη, Κηφισιά, Διόνυσος, Αγ. Στέφανος κλπ).

Η παρουσία τους είναι συχνή, πλέον, και στον αστικό ιστό δήμων που συνορεύουν με την Πάρνηθα, την Πεντέλη, το Όρος Αιγάλεω και το Ποικίλο Όρος.

Το είδος επεκτάθηκε με γρήγορους ρυθμούς και στις περιοχές της Δυτικής Αττικής.

Σήμερα έχουμε συχνές παρουσίες μεγάλου αριθμών ζώων και στις δύο πλευρές της Εθνικής Οδού Αθηνών – Κορίνθου στο ύψος του Χαϊδαρίου, και στον Διομήδειο Βοτανικό Κήπο. Όπως και στη λίμνη Κουμουνδούρου και σε περιοχές του Όρους Αιγάλεω που συνορεύουν με το Χαϊδάρι, την Αγ. Βαρβάρα, τον Κορυδαλλό, τη Νίκαια κλπ.

Αντικρίζοντας αγέλη αγριογούρουνών παρέα με τον σκύλο μας

Καταρχάς, να αναφέρουμε ότι ποτέ δεν πρέπει να αφήνουμε τον σκύλο μας ελεύθερο σε χώρους που δεν είναι περιφραγμένοι, όπως ορίζει και ο σχετικός νόμος για τα ζώα συντροφιάς.

Στην περίπτωση, λοιπόν, που αντικρίσουμε αγέλη αγριογούρουνων και το λουρί του σκύλου μας είναι τεντωμένο, φροντίζουμε να τον φέρουμε κοντά μας.

Αν τυχόν τραβάει για να πάει προς το μέρος που βρίσκονται τα αγριογούρουνα, γαυγίζει, γρυλίζει, με πλάγια και γρήγορα βήματα απομακρυνόμαστε, έτσι ώστε να μη νιώσουν ότι απειλούνται.

Γιατί, εάν νιώσουν απειλή, δεν διστάζουν να κάνουν επίθεση σε οποιονδήποτε επικείμενο κίνδυνο.

Τα αγριογούρουνα είναι αγελαία ζώα. Η αγέλη τους αποτελείται από πολλές μητέρες και τα μικρά τους. Είναι ανέκφραστα ζώα και δεν μπορούμε να καταλάβουμε με τη «γλώσσα του σώματός» τους ότι πρόκειται να επιτεθούν.

Τα αρσενικά συνηθίζουν να σηκώνουν τις τρίχες της ράχης τους και είναι πιο εύκολο να τις διακρίνουμε γιατί έχουν περισσότερο τρίχωμα απ’ ότι τα θηλυκά.

Τα αγριογούρουνα κατεβαίνουν στους οικισμούς για αναζήτηση τροφής, κυρίως τις βραδινές ώρες.

Την εποχή που τα θηλυκά είναι σε οίστρο -Δεκέμβριο και Ιανουάριο-, τα αρσενικά είναι επικίνδυνα, καθώς οι ορμόνες τους είναι αυξημένες και γίνονται ευερέθιστα και επιθετικά.

Αυτούς τους μήνες τα αρσενικά ανταγωνίζονται μεταξύ τους, καθώς διεκδικούν τις θηλυκές.

Το βάρος ενός αρσενικού αγριογούρουνου κυμαίνεται από 250 έως 270 κιλά, ενώ του θηλυκού από 70 έως 110 κιλά.

ΠΕ.ΣΥ.Δ.Α.Π: Επιχειρήσεις σύλληψης και απομάκρυνσης αγριογούρουνων από αστικές περιοχές της Δυτικής Αττικής

Ο Περιβαλλοντικός Σύνδεσμος Δήμων Αθήνας – Πειραιά (ΠΕ.ΣΥ.Δ.Α.Π), εκτός από το ΔΙ.ΚΕ.Π.Α.Ζ και τις υπηρεσίες που προσφέρει στους τραυματισμένους αδέσποτους σκύλους, ασχολείται και με τη διαχείριση του πληθυσμού των αγριόχοιρων στην Αττική. Για να εξασφαλίσει την προστασία των άγριων ζώων, αλλά και των ανθρώπων.

Η Ομάδα Πολιτικής Προστασίας του ΠΕ.ΣΥ.Δ.Α.Π και το Δασαρχείο Αιγάλεω, έχουν πραγματοποιήσει αλλεπάλληλες επιχειρήσεις σύλληψης και απομάκρυνσης αγριόχοιρων από αστικές περιοχές της Δυτικής Αττικής. Τα αγριογούρουνα «αιχμαλωτίζονται» με ειδικές ανώδυνες παγίδες και, στη συνέχεια, απομακρύνονται και απελευθερώνονται σε δασικές περιοχές, που βρίσκονται μακριά από το αστικό περιβάλλον.

Τέλος, ο πρόεδρος του ΠΕ.ΣΥ.Δ.Α.Π, Γρηγόρης Γουρδομιχάλης, επισημαίνει: «Οι περιπατητές και οι συνοδοί σκύλων θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτικοί εάν συναντηθούν με τέτοια ζώα, ώστε να μην προκαλέσουν τα αμυντικά αντανακλαστικά των αγριόχοιρων. Επίσης, οι οδηγοί πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, κυρίως τη νύχτα. Οι κάτοικοι των περιοχών δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να ταΐζουν, να προσεγγίζουν, ή να ενοχλούν με οποιοδήποτε τρόπο τα αγριογούρουνα».

Ο πρόεδρος του ΠΕ.ΣΥ.Δ.Α.Π, Γρηγόρης Γουρδομιχάλης