Η νύχτα που ο Λάνθιμος «ζήλεψε» τη σκηνοθεσία και το κάστινγκ του Μπαρτζώκα…

Το κοινώς παραδεκτό, δεν είναι ποτέ τυχαίο. Ο Ολυμπιακός είναι μία από τις πιο πλήρεις ομάδες της Ευρώπης.

Μία από τις πλέον ταλαντούχες. Για την ακρίβεια, σε επίπεδο αυθεντικού, γνήσιου ταλέντου, είναι εξαιρετικά δύσκολο να βρεις σύνολο να διαθέτει ποιότητα όπως των Ερυθρόλευκων. Αλλά και πληρότητα σε όλες τις θέσεις. Αυτό επιβεβαιώθηκε αυτή την εβδομάδα.

Μια διαβολοβδομάδα που ανέδειξε τις πραγματικές δυνατότητες μιας πυρηνικής μηχανής.

Ο Ολυμπιακός νίκησε στην κακή του ημέρα τη Ρεάλ Μαδρίτης. Και στην καλή (ή καλύτερα… κανονική του), διέλυσε την Μπαρτσελόνα. Δύο από τις ομάδες που θα διεκδικήσουν παρουσία στην 4άδα της Ευρωλίγκας. Δύο ομάδες με μπάτζετ μεγαλύτερο ακόμη και από αυτό των Πειραιωτών. Δύο «θηρία» του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Που ήρθαν την κατάλληλη στιγμή μπροστά του. Τη στιγμή που τις είχε ανάγκη.

Η ήττα από τον Παναθηναϊκό, ήταν ένα σκληρό μάθημα για τον Γιώργο Μπαρτζώκα και την ομάδα του. Ο ίδιος επέμενε μετά την κακή ήττα στο ΣΕΦ ότι η ομάδα του θα αλλάξει. Ότι θα αφήσει πίσω της την κακή περίοδο που διάγει. Την περίοδο προσαρμογής. Που δεν μπορεί να αποφύγει κανένα σύνολο που χτίζεται ξανά από την αρχή. Διότι αυτό ακριβώς συμβαίνει στον Ολυμπιακό. Μια νέα αρχή. Με νέα δεδομένα. Νέα πρόσωπα. Νέα φιλοσοφία. Νέες, αυξημένες απαιτήσεις. Και ασφυκτική πίεση.

Το δύσκολο παιχνίδι δεν ήταν αυτό με την Μπαρτσελόνα. Ηταν η νίκη επί της Ρεάλ. Ηταν το ματς που έκανε τον Ολυμπιακό, τον προπονητή του, αλλά και όλους τους… αμφισβητίες να θυμηθούν στα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της ομάδας. Επαιξε άμυνα και νίκησε από αυτήν. Κι ας έχει την πιο ταλαντούχα επίθεση της Ευρώπης σε όλες τις θέσεις. Από πίσω προς τα μπρος χτίζονται οι επιτυχίες. Και αυτή η διαδρομή των πραγμάτων, θα φέρει και τις επιτυχίες. Αλλά και τις μεγάλες, διασκεδαστικές νίκες όπως αυτή κόντρα στην Μπαρτσελόνα.

Το σενάρια για τον φετινό Ολυμπιακό δεν μπορεί κανείς να το προδιαγράψει. Είναι ένα σίριαλ με διαρκή εξέλιξη. Με πολλούς πρωταγωνιστές. Με ανατροπές. Με σασπένς. Με πίεση. Με άγχος. Με δράμα. Με στοιχεία που θα ζήλευε και θα ήθελε να εντάξει και στις πολυβραβευμένες ταινίες του και ο Γιώργος Λάνθιμος. Ο κορυφαίος Ελληνας σκηνοθέτης, αλλά και λάτρης του μπάσκετ, απόλαυσε την οσκαρική σκηνοθεσία του Μπαρτζώκα από τις εξέδρες του ΣΕΦ. Ενθουσιάστηκε με το συγκλονιστικό κάστινγκ του Ολυμπιακού. Και σίγουρα θα ζήλεψε την πίστη των πρωταγωνιστών στο πλάνο του σκηνοθέτη-προπονητή.

Ο Ολυμπιακός του Μπαρτζώκα μπορεί να έχει περισσότερη ποιότητα και ταλέντο. Μπορεί να είναι πλέον μια ομάδα που στην ημέρα της θα πετάει 90άρες και 100άρες και στους «μεγάλους» της Ευρώπης. Αλλά δεν μπορεί να πετύχει εάν δεν ακολουθήσει την πεπατημένη. Τη μενταλιτέ του προπονητή και του συλλόγου. Τον δρόμο του πάθους, της δύναμης, της άμυνας, της ανιδιοτέλειας. Τον δρόμο που έχει ανοίξει ο Ολυμπιακός ακόμη και χωρίς πολλά μηδενικά στο ρόστερ του. Τον ίδιο δρόμο που θα τον οδηγήσει στα μπασκετικά… Όσκαρ, εάν συνεχίσει όπως με την Μπάρτσα. Εάν συνεχίσει να είναι ο… εαυτός του.