Ο Superman που δεν ξέραμε: Ο Κρίστοφερ Ριβ μέσα από τα μάτια των παιδιών του
Έχουν περάσει 20 χρόνια από τον θάνατο του Κρίστοφερ Ριβ και για πρώτη φορά τα τρία παιδιά του μιλάνε για αυτόν. Για έναν αληθινό Superman της ζωής.
27 Μαΐου 1995. Ο 12χρονος Μπακ, το αγγλικό καθαρόαιμο άλογο, κατά τη διάρκεια ενός ιππικού διαγωνισμού στην πόλη Culpeper της Βιρτζίνια δεν καταφέρνει να περάσει ένα εμπόδιο. Η πτώση του αναβάτη του είναι τρομακτική: πέφτει στο έδαφος με το κεφάλι του, τραυματίζει τη σπονδυλική του στήλη και μένει παράλυτος από το λαιμό και κάτω. Ο αναβάτης είναι ο Κρίστοφερ Ριβ.
Η είδηση του σοβαρού τραυματισμού του κάνει τον γύρο του κόσμου και προκαλεί σοκ. «Είναι δυνατόν ο Superman να χτύπησε;» πρέπει να ήταν η πρώτη σκέψη που πέρασε από το μυαλό εκατομμυρίων ανθρώπων.
Τα επόμενα 24ωρα τα αφιερώματα για τη ζωή και την κινηματογραφική του πορεία αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους σαν τα μανιτάρια. Ενώ λίγο καιρό πιο μετά, τα άρθρα για την «κατάρα του Superman» κατακλύζουν τον Τύπο της εποχής. Μια κατάρα που ακόμα και σήμερα συζητιέται.
Έπρεπε να περάσουν 29 χρόνια από εκείνο το φρικιαστικό ατύχημα και δύο δεκαετίες από την ημέρα που ο Κρίστοφερ Ριβ άφησε την τελευταία του πνοή, μέχρι να έρθει η αληθινή ιστορία του Αμερικανού ηθοποιού δει το φως της δημοσιότητας.
Κρίστοφερ Ριβ: ο πατέρας, όχι ο ηθοποιός
Όχι, δεν έχει να κάνει με κατάρες και πικάντικες ιστορίες. Είναι αυτή όπως την έζησαν και τη διηγούνται τα παιδιά του Κρίστοφερ Ριβ, μέσα από το ντοκιμαντέρ «Super/Man: The Christopher Reeve Story». Είναι η ιστορία του ηθοποιού, του γιου, του πατέρα, αλλά πάνω από όλα του ανθρώπου που δεν τα παράτησε ποτέ. Είναι η ιστορία ενός πραγματικού Superman της ζωής.
Τρία παιδιά, ο 44χρονος Μάθιου, η 40χρονη Αλεξάνδρα και ο 32χρονος Γουίλ, τόσο ίδια και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, μιλούν για έναν άνθρωπο – έναν άνθρωπο που αγάπησαν το ίδιο, αλλά τον έβλεπαν εντελώς διαφορετικά.
«Είναι τόσο περίεργο και το σκεφτόμαστε συχνά. Είναι λες και μοιράσαμε μεταξύ μας τα πάθη του πατέρα μας και ακολουθήσαμε ο καθένας από μια δική του πορεία» θα πει η Αλεξάνδρα, δικηγόρος στο επάγγελμα. Ο Μάθιου, από την άλλη είναι παραγωγός και σκηνοθέτης, ενώ ο Γουίλ εργάζεται ως αθλητικογράφος.
Κινηματογράφος, δικαιώματα και αθλητικά, οι τρεις μεγάλες αγάπες του Κρίστοφερ Ριβ. Γιατί εκτός από σταρ του Χόλιγουντ, ο αγαπημένος ηθοποιός ήταν λάτρης των σπορ και γνωστός πολέμιος διάφορων νόμων – ιδιαίτερα εκείνων που καταπατούσαν τα δικαιώματα των ανθρώπων με αναπηρία.
Τα ιδιαίτερα παιδικά χρόνια
Γεννημένος στις 25 Σεπτεμβρίου του 1952 στη Νέα Υόρκη, ο Κρίστοφερ Ριβ φαινόταν με μια πρώτη ματιά να τα έχει όλα. Ο πατέρας του Φράνκλιν ήταν ποιητής και καθηγητής λογοτεχνίας και η μητέρα του Μπάρμπαρα δημοσιογράφος – με λίγα λόγια άνηκε σε μια αστική οικογένεια, με δύο γονείς «ανήσυχα πνεύματα» και λάτρεις των γραμμάτων.
Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν μικρός, παντρεύτηκαν άλλους ανθρώπους, έκαναν και άλλα παιδιά και αυτό «τραυμάτισε» τον Κρίστοφερ: δεν ήξερε ούτε που ούτε με ποιον ανήκει.
Ωστόσο, η μοίρα φαινόταν να του έχει φερθεί καλά. Ψηλός, ωραίος, αθλητικός, έξυπνος. Από τους νέους εκείνους που πετύχαιναν ότι έβαζαν στόχο. Ωστόσο, ένιωθε ότι ποτέ δεν ήταν αρκετά καλός σε σύγκριση με τον πατέρα του. Και τον έκανε ανταγωνιστικό – θυμίζοντας τελικά τον πατέρα του περισσότερο από όσο θα ήθελε.
«Όταν ο μπαμπάς είπε στον παππού ότι θα είναι ο επόμενος Superman, εκείνος κάπως απογοητεύτηκε, καθώς νόμιζε ότι είχε πάρει έναν ρόλο για το θεατρικό ‘Man and Superman’ του Μπέρναρντ Σω» λέει ο Μάθιου και συμπληρώνει: «Λογικό, αν σκεφτείς ότι ο παππούς ήταν καθηγητής λογοτεχνίας, άρα το θέατρο είναι η υπέρτατη Τέχνη».
Μάλιστα, μετά την επιτυχία του «Superman» στη μεγάλη οθόνη, ο ρόλος που εκτόξευσε την καριέρα του Κρίστοφερ Ριβ, πατέρας και γιος σταμάτησαν να μιλάνε για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ο Κρίστοφερ Ριβ, ο Κλαρκ Κεντ και ο Superman
Παρά τη τεράστια φήμη που είχε αποκτήσει, ο Μάθιου, η Αλεξάνδρα και ο Γουίλ θυμούνται να έχουν αρκετά φυσιολογικά παιδικά χρόνια. «Δεν μέναμε στο Λος Άντζελες και στην τρέλα του Χόλιγουντ. Η ζωή μας ήταν ανάμεσα στη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, προκειμένου να έχουμε μια νορμάλ ζωή» θυμάται ο Μάθιου και συμπληρώνει: «Εννοείται ότι όλοι μας οι φίλοι ήθελαν να τον γνωρίσουν, να πάρουν το αυτόγραφό του, να περάσουν χρόνο μαζί του. Αλλά είχε πλάκα όλο αυτό. Κι εκείνος χαιρόταν που μπορούσε να συνδεθεί με τα παιδιά μέσω του ρόλου του».
Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες που έκανε να μην μοιάσει στον πατέρα του, η πορεία του ήταν λες και ακολουθούσε τα βήματα του Φράνκλιν. Όσο κι αν είχε ορκιστεί ότι εκείνος δεν θα «κατέστρεφε» την οικογένειά του, ο Κρίστοφερ Ριν και η Γκάι Έξτων θα χωρίσουν όταν ο Μάθιου ήταν 7 ετών. Την ίδια ώρα ήταν απαιτητικός από τα παιδιά του: περίμενε πάντα και μόνο το καλύτερο – είτε ήταν στα μαθήματα είτε στον αθλητισμό.
«Δεν φερόταν στα παιδιά διαφορετικά από ότι σε έναν ενήλικα» λέει η Αλεξάνδρα. «Κάποιες φορές αυτό ήταν τέλειο. Κάποιες άλλες όχι».
Μάλιστα, στο ντοκιμαντέρ υπάρχει μια σκηνή που ο νεαρός τότε Μάθιου λέει στον Κρίστοφερ Ριβ ότι δεν διαφέρει σε τίποτα από τον πατέρα του Φράνκλιν. «Δεν ήθελε να μοιάσει με τίποτα στον παππού. Αλλά όσο κι αν το προσπαθούσε, όσο περνούσε ο καιρός γινόταν όλο και πιο ίδιος» λέει ο Μάθιου σήμερα.
Ωστόσο υπήρχε πάντα μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στον Κρίστοφερ και τον Φράνκλιν: η απίστευτη αγάπη που έδειχνε συνεχώς στα παιδιά του. «Ήταν αυστηρός, αλλά ήταν και περήφανος. Και το έδειχνε σε ότι κάναμε» θυμάται η Αλεξάνδρα.
Έντεκα μήνες μετά το φρικιαστικό ατύχημα, ο Κρίστοφερ Ριβ θα εμφανιστεί με το καρίτσι του στα βραβεία Όσκαρ του 1996, γνωρίζοντας την αποθέωση.
Η μέρα που άλλαξε τα πάντα
Από τις 27 Μαΐου του 1995 τίποτα δεν θα ήταν το ίδιο. Το ατύχημα άλλαξε όχι μόνο τη ζωή του Κρίστοφερ Ρίβ αλλά και των δικών του ανθρώπων. Σε ένα σημείο του ντοκιμαντέρ ακούγεται ο γνωστός ηθοποιός να λέει «κατέστρεψα τη ζωή μου και όλων των άλλων γύρω μου. Δεν θα μπορώ να κάνω ξανά σκι, να πάω για ψάρεμα, να παίξω με τον Γουίλ. Δεν θα κάνω ξανά έρωτα με την Ντάνα (σ.σ. η δεύτερη σύζυγός του και μητέρα του Γουίλ). Ίσως να ήταν καλύτερα να με αφήσετε να φύγω». Και μετά από λίγο συμπληρώνει: «Και μετά είπε τις λέξεις που μου έσωσαν τη ζωή: είσαι ακόμα εσύ και σε αγαπάω».
«Θυμάμαι ήταν μέρες που οι πιθανότητες να ζήσει ήταν 50-50» λέει ο Μάθιου, ενώ η Αλεξάνδρα συμπληρώνει: «Δεν ήθελε να πεθάνει. Απλά στεναχωριόταν για το πώς θα άλλαζε η ζωή όλων μας».
Αυτός ο δυναμισμός που είχε ο Ριβ σε όλη του την επιτυχημένη ζωή, τον έδειξε και μετά τη χειρότερη στιγμή του. Έντεκα μήνες μετά το φρικιαστικό ατύχημα, ο Κρίστοφερ Ριβ θα εμφανιστεί με το καρίτσι του στο κόκκινο χαλί των βραβείων Όσκαρ του 1996 – φορώντας ένα κλασικό σμόκιν και θα γνωρίσει την αποθέωσει από όλους.
Βλέποντας τον κόσμο από το καρότσι, θα αρχίσει να βλέπει και διαφορετικά τη ζωή του. Θα γράψει βιβλία, θα παίξει σε (λίγες) ταινίες, θα σκηνοθετήσει για πρώτη φορά, θα σταματήσει να αναζητά την τελειότητα στα παιδιά του και θα γίνει ο καθοδηγητής τους.
Θα δείξει σε όλους από τι μέταλλο ήταν φτιαγμένος. Ατσάλι, όπως ο χαρακτήρας που τον έκανε διάσημο σε όλο τον πλανήτη. «Πλέον ήταν ανταγωνιστικός με τον εαυτό του» θα πει ο Μάθιου. «Πίεζε το σώμα του, ώστε να αποδείξει σε όλους ότι μπορεί να καταφέρει πολλά περισσότερα από όλα όσα έλεγαν οι γιατροί».
Και θα ενώσει την οικογένεια. «Αρχίσαμε να περνάμε περισσότερο χρόνο μαζί, να συζητάμε και αυτό μας έφερε ακόμα πιο κοντά» θυμάται η Αλεξάνδρα.
«Κάποια μέρα θα περπατήσω, ελπίζω πριν τα 50ά μου γενέθλια» έλεγε μεταξύ σοβαρού και αστείου. Δεν θα τα καταφέρει και στις 10 Οκτωβρίου του 2004 θα αφήσει την τελευταία του πνοή. Η θλίψη ήταν μεγάλη για όλους, αλλά η Ντάνα ήταν αυτή που τους κράτησε κοντά.
«Ήταν κάτι σαν μητέρα για εμένα και τον Μάθιου» θα πει η Αλεξάνδρα. «Ήρθε στη ζωή μου όταν ήμουν 3 ετών και ειλικρινά δεν έχω ούτε μια ανάμνηση χωρίς την Ντάνα».
Με την Ντάνα – τη γυναίκα που του έσωσε τη ζωή, ένωσε την οικογένεια και πέθανε τόσο άδικα 18 μήνες μετά τον Κρίστοφερ.
Ένα δράμα που δεν τελείωσε με τον θάνατο του Κρίστοφερ Ριβ
Κι όμως, η τραγωδία δεν είχε τελειώσει για την οικογένεια Ριβ. Περίπου 18 μήνες μετά τον θάνατο του Κρίστοφερ, η Ντάνα θα φύγει από τη ζωή «χτυπημένη» από καρκίνο στους πνεύμονες. Ήταν 44 ετών και δεν είχε καπνίσει ούτε μια φορά στη ζωή της.
Η απώλεια ήταν μεγάλη για όλους, αλλά περισσότερο για τον 13χρονο Γουίλ. Κάτι που φάνηκε και στα λόγια του στο ντοκιμαντέρ «Super/Man: The Christopher Reeve Story».
«Παρά την αγάπη που είχα από τα αδέρφια μου και την οικογένειά μου, η 6η Μαρτίου 2006 ήταν εκείνη η στιγμή που άλλαξαν όλα. Από τότε νιώθω μόνος» λέει σπαρακτικά.
//Το ντοκιμαντέρ «Super/Man: The Christopher Reeve Story» κυκλοφόρησε στη Βρετανία την 1η Νοεμβρίου.
Με πληροφορίες από τον Guardian.
- Αμορίμ: «Η Γιουνάιτεντ ήταν η μόνη που ήθελα, ήταν ή τώρα ή ποτέ» (vid)
- Σήμερα και αύριο οι εκλογές συνέδρων του ΣΥΡΙΖΑ
- Πανό κατά των διαιτητών από τους οπαδούς του Ερυθρού Αστέρα στη «Hala Pionir» (pic)
- Κασσελάκης: Αν δεν ψηφίσετε για συνέδρους δεν θα με αφήσουν να είμαι υποψήφιος
- «Έχω παιδιά» στο MEGA: Τι θα δούμε στα επόμενα επεισόδια
- Αμαλιάδα: «Κλείσ’ το, τώρα θα πεθάνεις» – Σοκάρει το νέο ηχητικό ντοκουμέντο για την Ειρήνη
