ingr > The Good Life > Culture Live > Μπορεί χωρίς βία να εξευγενισθεί η βαναυσότητα του ανθρώπου; H Θεοδώρα Τζήμου σε ένα έργο συγκρούσεων και ανατροπών
Μπορεί χωρίς βία να εξευγενισθεί η βαναυσότητα του ανθρώπου; H Θεοδώρα Τζήμου σε ένα έργο συγκρούσεων και ανατροπών
Σε ένα από τα ωραιότερα θέατρα της Αθήνας, στην Άσπρη Αίθουσα του Θεάτρου ΔΙΠΥΛΟΝ που ανοίγει ξανά τις πόρτες της μετά από εννέα χρόνια, η Θεοδώρα Τζήμου, στον ρόλο της καθηγήτριας οδηγεί, και οδηγείται από, μια ομάδα νέων και ταλαντούχων ηθοποιών
Η Σόνια, καθηγήτρια λογοτεχνίας σε ένα δημόσιο λύκειο με παραβατικούς μαθητές, στοχοποιείται γιατί δε συμμορφώνεται με τις υποδείξεις του Διευθυντή προς τις καθηγήτριες και τις μαθήτριες να μην προσέρχονται στο σχολείο φορώντας φούστα.
Ένα πρωί κατά τη διάρκεια του μαθήματος ένα τυχαίο συμβάν θέτει σε κίνηση μια χιονοστιβάδα απρόβλεπτων εξελίξεων. Η Σόνια, σε κατάσταση ακραίας σύγχυσης – ή ακραίας διαύγειας του μυαλού, κρατά ομήρους τους μαθητές της τάξης και τους κάνει μάθημα θεάτρου διά της βίας. Η κατάσταση ξεφεύγει από τον έλεγχό της καταλήγοντας σε ένα μεταδραματικό φινάλε.
Σε ένα από τα ωραιότερα θέατρα της Αθήνας, στην Άσπρη Αίθουσα του Θεάτρου ΔΙΠΥΛΟΝ που ανοίγει ξανά τις πόρτες της μετά από εννέα χρόνια, η Θεοδώρα Τζήμου, στον ρόλο της καθηγήτριας οδηγεί, και οδηγείται από, μια ομάδα νέων και ταλαντούχων ηθοποιών.
Το έργο, σαν ένα ψυχολογικό θρίλερ με δομή αρχαίου δράματος και στοιχεία επικού θεάτρου, εκτυλίσσεται μέσα από μια σειρά κωμικοτραγικών επεισοδίων όπου οι ρόλοι θυτών και θυμάτων εναλλάσονται διαρκώς γεννώντας ερωτήματα που αφορούν τη δύναμη της βίας και τη διαχείριση της ανθρώπινης ελευθερίας.
Μπορεί χωρίς βία να εξευγενισθεί η βαναυσότητα του ανθρώπου; Είναι απαραίτητη η βία προκειμένου να επιτευχθεί ό,τι θεωρείται «μορφωτικό»; Πρέπει η κοινότητα να αναζητήσει τον θύτη εντός της ή είμαστε όλοι θύματα ενός έξωθεν βίαιου μηχανισμού που μας διαμορφώνει και μας εξαναγκάζει σε έναν διαρκή καθημερινό πόλεμο μέχρι τελικής αλληλλοεξόντωσης;
Με μότο τη σκέψη του διανοούμενου και αυτόχειρα Βάλτερ Μπένγιαμιν Κάθε μνημείο πολιτισμού είναι και ένα τεκμήριο βαρβαρότητας η Ζωή Χατζηαντωνίου σκηνοθετεί και μας προτείνει ένα βίαιο και παράφορο έργο καταιγιστικών ρυθμών, συγκρούσεων και ανατροπών που εκκινεί από την απόγνωση μιας γυναίκας λίγο πριν χάσει ολοκληρωτικά την πίστη της στον Άνθρωπο και στην Ελευθερία, στη δύναμη του Λόγου και της Τέχνης, τους κληροδοτημένους από την ελληνική αρχαιότητα ακρογωνιαίους λίθους της Ευρώπης της Δημοκρατίας και της Χαράς.
Η κρίση του καπιταλισμού έχει μετατραπεί σε κρίση του ανθρώπινου πολιτισμού. Η ζωή των ανθρώπων είναι γεμάτη αντιφάσεις που γεννούν βία στο όνομα μιας διαστρεβλωμένης ευημερίας. Ο κόσμος είναι ένα ηφαίστειο έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή.
Η μέρα της φούστας στις Κάτω Χώρες είναι η πρώτη ηλιόλουστη μέρα του χρόνου, η μέρα που όλες και όλοι μπορούν να βγουν έξω φορώντας φούστα.
Το έντονο χρώμα του προσώπου του Ντόναλντ Τραμ έχει αποτελέσει αρκετές φορές αντικείμενο χλευασμού, ωστόσο ειδικός στην επεξεργασία φωτογραφιών εξηγεί πως το ζήτημα «δεν είναι για γέλια».
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Βρετανή τραγουδίστρια ανέβασε βίντεο από το μπαλκόνι της με θέα το γήπεδο και έκτοτε έχει κατακλυστεί από μηνύματα ανδρών που της ζητούν να δουν έναν αγώνα ποδοσφαίρου μαζί.
Το έντονο χρώμα του προσώπου του Ντόναλντ Τραμ έχει αποτελέσει αρκετές φορές αντικείμενο χλευασμού, ωστόσο ειδικός στην επεξεργασία φωτογραφιών εξηγεί πως το ζήτημα «δεν είναι για γέλια».
Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, οι δύο πλευρές έχουν συμφωνήσει μόνο στο ότι διαφωνούν και έχουν επίσης συμφωνήσει- και δημόσια πλέον- ότι δεν χωρούν κάτω από την ίδια κομματική στέγη.
Εκτός από την κ. Τζάκρη και άλλα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εκφράζουν την δυσαρέσκεια τους για όσα συμβαίνουν και λένε ότι κάποιοι «οργάνωσαν και υλοποίησαν τη μαύρη σελίδα στην Αριστερά»
Το All We Imagine As Light της Payal Kapadia εντυπωσίασε τις Κάννες με την απεικόνιση των αγώνων των γυναικών στη Βομβάη. Μιλάει για την ανισότητα, τον μισογυνισμό - και το «στοιχειωμένο πρόσωπο» των γυναικών.
