Λίβανος: O δίχρονος Άλι, επιβίωσε 14 ώρες κάτω από τα ερείπια

Οι γονείς, η αδελφή και οι δύο γιαγιάδες του παιδιού χάθηκαν σε χτύπημα στις 29 Σεπτεμβρίου στον Λίβανο και πιο συγκεκριμένα στην πόλη Σαραφάντ νότια της Σινδώνας, λίγες ημέρες μετά την εντατικοποίηση των επιθέσεων του Ισραήλ κατά της Χεζμπολάχ, σύμφωνα με το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων.

Οι διασώστες δεν περίμεναν να βρουν τον δίχρονο Αλί Καλιφέ ζωντανό μετά από ισραηλινό χτύπημα στο νότιο Λίβανο που σκότωσε ολόκληρη την οικογένειά του και τον άφησε παγιδευμένο κάτω από τα ερείπια για 14 ώρες. Τουλάχιστον 1 παιδί σκοτώνεται κάθε μέρα στον Λίβανο και 10 τραυματίζονται.

Ακρωτηριασμένος, με επιδέσμους και συνδεδεμένος με αναπνευστήρα σε ένα νοσοκομειακό κρεβάτι που ήταν πολύ μεγάλο γι’ αυτόν, «ο Αλί είναι ο μοναδικός επιζών της οικογένειάς του», δήλωσε ο Χουσεΐν Χαλίφεχ, θείος του πατέρα του.

«Βγήκε από τα χαλάσματα, μόλις που ανέπνεε, μετά από 14 ώρες»

Οι γονείς, η αδελφή και οι δύο γιαγιάδες του μικρού παιδιού έχασαν τη ζωή τους στο χτύπημα της 29ης Σεπτεμβρίου, λίγες ημέρες αφότου το Ισραήλ ενέτεινε τις επιθέσεις του κατά των μαχητών της Χεζμπολάχ.

Βρήκαν τον δίχρονο ζωντανό, όπως απομάκρυναν τα μπάζα στη Σαραφάντ στο Λίβανο

Το χτύπημα στο Σαραφάντ, περίπου 15 χιλιόμετρα νότια της παράκτιας πόλης της Σιδώνας, ισοπέδωσε ένα συγκρότημα διαμερισμάτων και σκότωσε 15 ανθρώπους, πολλοί από τους οποίους ήταν συγγενείς, σύμφωνα με τους κατοίκους.

«Τα σωστικά συνεργεία είχαν σχεδόν χάσει την ελπίδα να βρουν κάποιον ζωντανό κάτω από τα ερείπια», δήλωσε ο 45χρονος Χαλιφέ στο AFP από το νοσοκομείο της Σιδώνας όπου νοσηλευόταν ο δίχρονος συγγενής του. Παιδιά ξεθάβονται από τα ερείπια σε Γάζα και Λίβανο σχεδόν καθημερινά, καθώς δεν υπάρχουν διακρίσεις μεταξύ μαχητών και αμάχων.

Αλλά τότε «ο Αλί εμφανίστηκε ανάμεσα στα συντρίμμια στο φτυάρι της μπουλντόζας, αφού όλοι νομίζαμε ότι είχε πεθάνει», είπε. «Βγήκε από τα χαλάσματα, μόλις που ανέπνεε, μετά από 14 ώρες».

Μια κλιμακούμενη ισραηλινή αεροπορική εκστρατεία, μετά από σχεδόν ένα χρόνο χαμηλής έντασης διασυνοριακών πυρών, έχει σκοτώσει περισσότερους από 2.600 ανθρώπους σε ολόκληρο τον Λίβανο από τις 23 Σεπτεμβρίου, σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Υγείας.

Ο Αλί είναι σε τεχνητό κώμα στη Βηρυτό, έχοντας χάσει το δεξί του χέρι

Τα σημάδια της βίας ήταν εμφανή ακόμη και στο νοσοκομείο της Σιδώνας όπου μεταφέρθηκε εσπευσμένα ο Αλί μετά το χτύπημα στο Σαραφάντ.

Το νήπιο, το οποίο βρίσκεται σε τεχνητό κώμα μετά τον ακρωτηριασμό του δεξιού του χεριού από τους γιατρούς, μεταφέρθηκε έκτοτε σε ιατρικές εγκαταστάσεις στην πρωτεύουσα Βηρυτό, όπου πρόκειται να υποβληθεί σε προ-προσθετική χειρουργική επέμβαση.

«Ο Αλί κοιμόταν στον καναπέ του σπιτιού του όταν χτύπησε το χτύπημα. Κοιμάται ακόμη και σήμερα περιμένουμε να ολοκληρωθούν οι επεμβάσεις του πριν τον ξυπνήσουμε», δήλωσε ο συγγενής του Χουσεΐν Χαλιφέ.

Άλλα μέλη της ευρύτερης οικογένειας έδιναν επίσης μάχη για να παραμείνουν στη ζωή μετά το χτύπημα του Σαραφάντ. Στη Γάζα το 70% των θυμάτων είναι γυναίκες και παιδιά σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

Το ψυχικό τραύμα είναι μεγαλύτερο από το σωματικό λέει γιατρός στον Λίβανο

Μία από τις ανιψιές του Χουσεΐν Χαλιφέ, η 32χρονη Ζαϊνάμπ , παγιδεύτηκε κάτω από τα χαλάσματα για δύο ώρες πριν απεγκλωβιστεί και μεταφερθεί στο πλησιέστερο νοσοκομείο, είπε ο άνδρας. Εκεί ενημερώθηκε αργότερα ότι οι γονείς της, ο σύζυγός της και τα τρία παιδιά της, ηλικίας τριών έως επτά ετών, είχαν σκοτωθεί.

Το χτύπημα της άφησε μόνο ένα, σοβαρά τραυματισμένο μάτι. Η Ζαϊνάμπ είπε ότι «δεν άκουσε τους ήχους των πυραύλων που έπεσαν βροχή στο σπίτι της οικογένειάς της», σύμφωνα με τον Χαλίφε. «Είδε μόνο σκοτάδι και άκουσε εκκωφαντικές κραυγές», είπε.

Ο Αλί Αλαά Ελ Ντιν, ο γιατρός που την παρακολουθεί, δήλωσε ότι «τα ψυχολογικά σημάδια που υπέστη η Zainab είναι πολύ μεγαλύτερα από τον σωματικό τραυματισμό της». Έχει επίσης περιθάλψει την αδελφή της Ζαϊνάμπ, τη Φατιμά, 30 ετών, η οποία τραυματίστηκε στο ίδιο χτύπημα.

Και οι δύο είχαν τραύματα «σε όλο τους το σώμα, με κατάγματα στα πόδια και βλάβες στους πνεύμονες», δήλωσε ο γιατρός. Από ιατρικής άποψης, πρόσθεσε, «οι περιπτώσεις της Ζαϊνάμπ και της Φατιμά δεν είναι από τις πιο δύσκολες περιπτώσεις που αντιμετωπίσαμε κατά τη διάρκεια του πολέμου, αλλά είναι οι πιο σοβαρές από ψυχολογική και ανθρώπινη άποψη».