Τι ρόλο έπαιξε άραγε στην ήττα της Κάμαλα Χάρις το φύλο της; Ή το εξαιρετικά σύντομο για τα αμερικανικά δεδομένα διάστημα – κάτι περισσότερο από 100 ημέρες – που είχε προκειμένου να πλασάρει την υποψηφιότητά της; Εφταιξε, και αν ναι πόσο, το γεγονός ότι δεν πέρασε από μία, έστω και συντομευμένη, προκριματική διαδικασία πριν πάρει το δημοκρατικό χρίσμα;

Που δεν πήρε περισσότερες αποστάσεις από τον Τζο Μπάιντεν; Που στήριξε πρωτίστως την εκστρατεία της στο πόσο φριχτός είναι ο αντίπαλός της; Και γιατί λένε κάποιοι ότι οι Δημοκρατικοί έσκαψαν μόνοι τους τον λάκκο τους με τις ταυτοτικές πολιτικές τους; Πολλές αναλύσεις, πολλά βιβλία μέλλει να γραφτούν για τις φετινές αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Ηδη μπορεί όμως να διακρίνει κανείς πέντε λόγους για τους οποίους έχασε η Δημοκρατική υποψήφια.

Η εμφάνισή της στο «The View»

Αρχές Οκτωβρίου η Κάμαλα Χάρις ρωτήθηκε από τη συμπαρουσιάστρια του δημοφιλούς τοκ-σόου αν θα είχε κάνει κάτι διαφορετικά σε σύγκριση με τον Μπάιντεν τα τελευταία τέσσερα χρόνια. «Δεν μου έρχεται τίποτα στο μυαλό» απάντησε, και ας έδειχναν οι δημοσκοπήσεις πως τρεις στους τέσσερις ψηφοφόρους πίστευαν ότι η χώρα ακολουθούσε λανθασμένη κατεύθυνση. Η Χάρις προσπάθησε να ανακάμψει, λέγοντας στο CNN ότι η κυβέρνησή της «δεν θα είναι συνέχεια της κυβέρνησης Μπάιντεν», αλλά η ζημιά είχε γίνει.

Οι δύσκολες ερωτήσεις που απέφυγε

Παρά το γεγονός ότι νίκησε τον Τραμπ στο μοναδικό ντιμπέιτ και συγκέντρωσε 1 δισ. δολάρια σε δωρεές μέσα σε τρεις μήνες, η Χάρις συχνά δυσκολευόταν όταν καλούνταν να παρουσιάσει πειστικά το πρόγραμμά της σε κρίσιμα ζητήματα όπως η οικονομία και η μετανάστευση. Απέτυχε επίσης, τονίζει το «Foreign Policy», να εξηγήσει τις μεταστροφές της σε θέματα όπως το fracking, η υδραυλική ρωγμάτωση – στο οποίο κάποτε ήταν κατά και στη συνέχεια υπέρ, χωρίς όμως να επισημάνει το απλό γεγονός ότι η βελτιωμένη τεχνολογία το είχε καταστήσει περιβαλλοντικά ασφαλέστερο.

Ο υποψήφιος αντιπρόεδρος που επέλεξε

Η ίδια η Χάρις περιέγραψε την επιλογή του Τιμ Γουόλς, του πρώην coach που έγινε κυβερνήτης της Μινεσότα, ως μια «ενστικτώδη» απόφαση. Πολλοί άλλοι, πάλι, την είδαν ως μια τακτική επιλογή με στόχο την ψήφο των ανδρών της εργατικής τάξης στις μεσοδυτικές Πολιτείες. Οι αδυναμίες του συμπαθέστατου κατά τα άλλα Γουόλς έγιναν κάτι παραπάνω από εμφανείς στη διάρκεια του ντιμπέιτ του με τον Τζέι Ντι Βανς – όταν είπε, μεταξύ άλλων, πως κατά καιρούς συμπεριφέρεται σαν «κουφιοκέφαλος».

Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή

Οπως σημειώνουν οι «Financial Times», ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή και οι στενοί δεσμοί της κυβέρνησης Μπάιντεν με το Ισραήλ μετατράπηκαν σε ένα πολιτικό ναρκοπέδιο για την αντιπρόεδρο και υποψήφια πρόεδρο. Η Χάρις προσπάθησε να ξεφύγει επιμένοντας ότι θα υποστηρίζει πάντα το δικαίωμα του Ισραήλ στην άμυνα, αλλά μιλώντας παράλληλα με πάθος για τα δεινά των αμάχων στη Γάζα και ζητώντας αργότερα κατάπαυση πυρός στον Λίβανο. Ωστόσο οι θέσεις της συνέχιζαν να αποξενώνουν ομάδες αραβοαμερικανών και νεότερων ψηφοφόρων, και οι συγκεντρώσεις της συχνά διακόπτονταν από φιλοπαλαιστίνιους διαδηλωτές.

Το σχόλιο του Μπάιντεν περί «σκουπιδιών»

Θα μπορούσε να πει κανείς πως ήταν η μεγαλύτερη γκάφα της προεκλογικής εκστρατείας της Χάρις – το γεγονός ότι ο απερχόμενος αμερικανός πρόεδρος φάνηκε να αποκαλεί «σκουπίδια» τους υποστηρικτές του Τραμπ. Ο Λευκός Οίκος ισχυρίστηκε πως μιλούσε για έναν συγκεκριμένο οπαδό του, τον κωμικό που αποκάλεσε το Πουέρτο Ρίκο «νησί σκουπιδιών που επιπλέει», και ο ίδιος ο Μπάιντεν διαβεβαίωσε πως αναφερόταν στη «ρητορική μίσους» που είχε εκτοξεύσει. Παραμονές των εκλογών όμως η όλη υπόθεση έγινε βούτυρο στο ψωμί του Τραμπ.

Premium έκδοση ΤΑ ΝΕΑ 

Headlines