Πολλοί από εμάς έχουμε αναβάλει μια επίσκεψη στη Βενετία, φοβούμενοι τα πλήθη τουριστών που κατακλύζουν τους δρόμους και τα κανάλια της καθημερινά.

Κρίνοντας από τη φανερή οικονομική της δραστηριότητα, αυτή η άλλοτε πανίσχυρη πόλη-κράτος σήμερα υπάρχει σχεδόν αποκλειστικά ως προορισμός για φωτογραφίες στο Instagram. Δεν ήταν όμως πάντα έτσι.

Κάποτε οι Βενετσιάνοι δεν είχαν δρόμους, γη ή πόσιμο νερό και παρ’ όλα αυτά κατάφεραν να μετατρέψουν έναν λασπώδη βάλτο στην πιο ισχυρή και πλουσιότερη πόλη της εποχής της.

Η Βενετία στην ακμή της ήταν ό,τι και οι παγκόσμιες πρωτεύουσες, όπως το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη, σε μεταγενέστερες εποχές.

Ωστόσο, σε φυσικό επίπεδο αντιμετώπισε προκλήσεις άγνωστες σε αυτές τις πόλεις, που απαίτησαν ποικίλες ιδιοφυείς λύσεις μεσαιωνικής μηχανικής, οι περισσότερες από τις οποίες λειτουργούν ακόμη και σήμερα.

Κατασκευάζοντας την πόλη

Η κατασκευή μιας πόλης σε έλος, ωστόσο, δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Χρειαζόταν περισσότερος χώρος και καλύτερα θεμέλια για να χτιστούν τα κτίρια. Οι τότε άποικοι άρχισαν να σκάβουν κανάλια και χρησιμοποίησαν ξύλινες σανίδες για να ενισχύσουν τις όχθες. Χρησιμοποίησαν μια παρόμοια τεχνική ξύλινων σανίδων για να δημιουργήσουν θεμέλια για τα κτίρια τους.

Οι άποικοι χτυπούσαν χιλιάδες ξύλινους πασσάλους στο λάσπη, με τον κάθε έναν να ακουμπά τον επόμενο, μέχρι που έκοψαν τις κορυφές τους για να αποκαλύψουν μια στερεή ξύλινη πλατφόρμα.

Αυτές οι πλατφόρμες βρίσκονται ακόμη κάτω από πολλά από τα κτίρια που βλέπουμε σήμερα.

Δείτε το βίντεο:

Δεν σαπίζει το ξύλο;

Υπάρχουν δύο βασικοί παράγοντες για την αποσύνθεση του ξύλου: το νερό και το οξυγόνο. Όταν οι πάσσαλοι καρφώθηκαν στο έλος, ήταν τόσο περιτριγυρισμένοι από νερό που δεν υπήρχε οξυγόνο για να τους σαπίσει.

Επιπλέον, καθώς τα νερά γύρω από το ξύλο συνέχιζαν να ρέουν, υπήρξε μια αλλαγή στην κατάσταση του ξύλου. Το νερό ήταν μολυσμένο με ιλύ και αλάτι, και έπληξε το υποβρύχιο ξύλο για χρόνια. Αυτό είχε μια κάπως απολιθωτική επίδραση στο ξύλο, μετατρέποντάς το σε κάτι σαν πέτρα με γρήγορο ρυθμό.

Ορισμένοι άνθρωποι έχουν προτείνει ότι η Βενετία θα έπρεπε να είναι γνωστή ως η «Βυθιζόμενη Πόλη» και όχι ως η «Πλωτή Πόλη». Και υπάρχουν κάποια εύλογα επιχειρήματα γι’ αυτό.

Παρά τη σταθερότητα των ξύλινων πασσάλων, έχει υπάρξει κάποια καθίζηση στη Βενετία.

Η διάβρωση

Ένας άλλος παράγοντας που επηρεάζει τη Βενετία είναι η διάβρωση που προκαλούν τα σκάφη στα κανάλια. Σήμερα υπάρχουν διπλάσια σκάφη με κινητήρες στα κανάλια από ό,τι πριν από δέκα χρόνια. Αυτά τα μηχανοκίνητα οχήματα δημιουργούν πολύ περισσότερη αναταραχή και αναστάτωση στο νερό από τα παραδοσιακά κωπηλατικά σκάφη.

Πιστεύεται ότι πάνω από το 60% των κτιρίων που βρίσκονται κατά μήκος του Μεγάλου Καναλιού έχουν υποστεί ζημιά λόγω της αύξησης των κυμάτων. Αυτή η διατάραξη των νερών οδηγεί σε αυξημένα ποσοστά διάβρωσης στα ήδη γερασμένα κτίρια.

Headlines