Κλιματικοί ξεσηκωμοί

Θα μπορούσε να θεωρηθεί μία από τις πρώτες μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις σε ανεπτυγμένη χώρα που σχετίζονται με την ήδη σε εξέλιξη κλιματική καταστροφή.

Οι 130.000 άνθρωποι που συμμετείχαν στη μεγάλη δυναμική κινητοποίηση στη Βαλένθια το περασμένο Σάββατο δεν ξεσηκώθηκαν μόνο ενάντια στην ανικανότητα της τοπικής κυβέρνησης συνασπισμού ανάμεσα στο Λαϊκό Κόμμα και το ακροδεξιό Vox (κόμμα που αρνείται ότι υπάρχει κλιματική αλλαγή), που είχε ως αποτέλεσμα μια εγκληματική καθυστέρηση να ενεργοποιηθεί η προειδοποίηση για πλημμυρικά φαινόμενα. Αυτό που έκαναν ήταν να ξεσηκωθούν ενάντια στις πολιτικές που αντί να αποτρέπουν την επιδείνωση της κατάστασης, απλώς κάνουν αναπόφευκτες τις συνεχείς καταστροφές.

Δεν είναι τυχαίο ότι παρά τις αλλεπάλληλες διακηρύξεις για απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα βλέπουμε έναν πραγματικό αγώνα δρόμου για ακόμη περισσότερες εξορύξεις και ακόμη μεγαλύτερες επενδύσεις σε σχέση με τα ορυκτά καύσιμα, συμπεριλαμβανομένων και επενδύσεων σε νέα ανθρακωρυχεία.

Όλο και πιο έντονα

Πράγμα που καθιστά βέβαιο ότι η κατάσταση θα επιδεινωθεί και τέτοια φαινόμενα θα είναι ολοένα και πιο έντονα, ξεπερνώντας τις αντοχές των σημερινών υποδομών και προμηνύοντας μεγάλες καταστροφές. Απέναντι σε αυτό η μεταφορά της ευθύνης στις πλάτες των πολιτών, που καλούνται να αναλάβουν το αυξημένο κόστος της ασφάλισης απέναντι στους κλιματικούς κινδύνους, απλώς υπογραμμίζει μια βαθύτερη κρίση και του μοντέλου ανάπτυξης και της ικανότητας των σύγχρονων κρατών να επιτελούν τον ρόλο τους.

Αυτό αναδεικνύει τα όρια μιας αντίληψης που θεώρησε ότι θα μπορούσε να συνδυαστεί η «πράσινη μετάβαση» με το σημερινό οικονομικό και πολιτικό μοντέλο. Και αυτό γιατί η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της αγοράς και μια αντίληψη της άσκησης πολιτικής ως διαχείρισης (και όχι μετασχηματισμού) του υπάρχοντος υπονομεύουν κάθε δυνατότητα να ληφθούν αποφάσεις για μεγάλης κλίμακας αλλαγές και αναπροσανατολισμούς πόρων. Πράγμα που καθιστά τις μεγάλες λαϊκές κινητοποιήσεις, πιο σωστά τις αναγκαίες κλιματικές εξεγέρσεις, τον μόνο δρόμο ώστε να ανακοπεί αυτή η πορεία προς έναν κύκλο καταστροφών που τώρα φαντάζει απλώς αναπόφευκτος.