Γιώργος Ζώης: «Αν η ταινία μου αγγίξει την καρδιά του θεατή, είναι για μένα μια μικρή επιτυχία»

Η ταινία «Αρκάντια» έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο τμήμα Encounters του 74ου Φεστιβάλ Βερολίνου, όπου απέσπασε ενθουσιώδεις κριτικές, ενώ στη συνέχεια της φεστιβαλικής της πορείας, ο Γιώργος Ζώης τιμήθηκε, τον περασμένο Αύγουστο, με το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Επίσημο Διαγωνιστικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ του Σαράγεβο.

Την επιτυχημένη πορεία της ταινίας συμπληρώνει το βραβείο Α’ Ανδρικού Ρόλου με το οποίο τιμήθηκε στο Φεστιβάλ του Χονγκ Κονγκ ο Βαγγέλης Μουρίκης, καθώς και δύο σημαντικές διακρίσεις για τη μουσική της – το βραβείο “Golden rose” Καλύτερης Μουσικής στο Φεστιβάλ Βουλγαρικού Κινηματογράφου και το βραβείο “Vasil Gendovich” για τον Καλύτερο Συνθέτη σε μεγάλου μήκους ταινία για το 2024.

Παράλληλα, η ταινία έφυγε από το 65ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με δύο βραβεία: το βραβείο Fipresci της Διεθνούς Ένωσης Κριτικών και το βραβείο του Ιδρύματος Κωστοπούλου.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους βρίσκουμε για πρώτη φορά μαζί τους Βαγγέλη Μουρίκη και Αγγελική Παπούλια, ενώ το καστ συμπληρώνουν η Έλενα Τοπαλίδου, ο Νικόλας Παπαγιάννης, ο Βαγγέλης Ευαγγελινός, καθώς και μια σειρά από άλλους καταξιωμένους ηθοποιούς της μεγάλης οθόνης.

Πώς γεννήθηκε η ιδέα για τη συγγραφή του σεναρίου της ταινίας «Αρκάντια». Υπήρξε κάποιο έναυσμα στη ζωή σας;

«Πολλά. Όχι μόνο δικά μου αλλά και φίλων, συγγενών, ιστοριών που έχω ακούσει ή και φανταστεί. Νομίζω αυτό το αρχέγονο “στοίχειωμα” που μας κάνει να παλεύουμε να απελευθερωθούμε από ανθρώπους που έφυγαν ή από ανθρώπους που έχουμε εκκρεμότητες μαζί τους, είτε από αγάπη είτε από μίσος είτε ​και από εμμονή.

Προσωπικά νιώθω οτι κάποια στιγμή ​σύνδεσα την απώλεια μιας αγάπης με την γέννηση ενός φαντάσματος.

Μια ταινία για τις απώλειες, τον θάνατο, τις προσωπικές σχέσεις, τη συγχώρεση. Είναι κυρίως μια ιστορία αγάπης ή ένα θρίλερ;

«Ξέρετε αυτά τα δυο μπορεί και να συνυπάρξουν και έτσι γίνεται και στην ταινία. Η ταινία δεν είναι ένα πράγμα, είναι πολλά που συνδέονται μεταξύ τους και γεννούν μια άλλη ταινία στο κεφάλι του θεατή.

Και αν αγγίξει και την καρδιά του, τότε είναι για μένα μια μικρή επιτυχία. Αν θέλετε ορισμό, θα έλεγα ότι είναι μια στοιχειωμένη ιστορία αγάπης που ευχομαι να ακολουθεί τους θεατές μετά την προβολή.»

Πώς επιλέξατε για κεντρικούς ήρωες της ταινίας, τον Βαγγέλη Μουρίκη και την Αγγελική Παπούλια;

«Οι ήρωες της ταινίας κινούνται σε δύο διαφορετικούς κόσμους και είδα στον Βαγγέλη και στην Αγγελική τον βασιλιά και την βασίλισσα αντίστοιχα αυτών των δύο κόσμων. ​Και ανυπομονούσα για την στιγμή που θα κοιταχτούν για να γίνει η τομή αυτών των δυο κόσμων.»

Πώς αντιδράσατε στις διεθνείς επαινετικές κριτικές για την ταινία σας, αλλά και το βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Σαράγεβο, καθώς επίσης και το βραβείο Α΄Ανδρικού Ρόλου στο Χονγκ στο Βαγγέλη Μουρίκη, και τα πρόσφατα βραβεία στο 65οΦΚΘ; Είναι κάτι που το περιμένατε;

«Δεν περιμένω βραβεία, γιατί μετά από τόσα χρόνια σε φεστιβαλικά ταξίδια, ξέρω ότι είναι τυχαία η απονομή και εξαρτάται από την εκάστοτε επιτροπή.

Οταν κερδίζεις ένα βραβείο,​ είναι μια εφήμερη χαρά και είναι πάντα ευπρόσδεκτη, αλλά γνωρίζεις ότι με μια άλλη επιτροπή θα το έχανες. Χαίρομαι να διαβάζω κριτικές τόσο των κριτικών, αλλά κυρίως των θεατών πχ στο letterbo​xd.

Με κάνουν να βλέπω πράγματα που δεν έχω δει και να αναγνωρίζω αν έχουν περάσει πράγματα που ήθελα να τα περάσω. Πάντως για μένα τα καλύτερα βραβειο ​είναι αυτά που ειδα στο Berlinale Talent Campus και ήταν από πάγο! Ετσι δεν μπορούσες να τα κρατήσ​εις για πολύ​ ώρα και τα έδινες στους συναδέλφους σου και μετά από λίγο έλιωναν μαζί με τον ανταγωνισμό των σκηνοθετών.»

Τελικά μήπως οι ζωντανοί στοιχειώνουν περισσότερο τους νεκρούς από ότι το αντίθετο;

​«Νομίζω ας αφήσουμε τους θεατές ​να δουν την ταινία και να αποφασίσουν μόνοι τους.»

Ποια είναι η σχέση σας με την απώλεια και τον θάνατο;

​«Νομίζω πάντα θα ​παλεύω να απελευθερωθώ από απώλειες και η ταινία είναι και αυτή μια απόπε​ιρα προς αυτή την απελευθέρωση. Ξέρε​τε υπήρξαν θεατ​ές που μου βρήκαν ή ​που μου έστειλαν email μετά τις προβολές, που μου είπαν οτι η τ​αινία τους βοήθησε να προχωρήσουν στην ζωή τους, μετά από έναν χωρισμό είτε από έναν θάνατο.

Είναι και αυτό ένα βήμα προς τα μπρος​ και για μένα μια γλυκιά δικαίωση ότι αξίζει και για αυτό τον λόγο να κάνεις ταινίες.»

Ποιες διαφορές αναγνωρίζετε στον εαυτό σας από το «Interruption» του 2015;

«Δεν να ήθελα να κάνω οποιαδήποτε σύγκριση, ήμουν ένας άλλος τότε, είμαι ένας άλλος τώρα και κάτι έχει παραμείνει σίγουρα ίδιο. Είναι και οι δυο​ ταινίες κομμάτια μου, είναι μέσα μου και βρίσκομαι και εγώ μεσα τους.»

Πώς κρίνετε τον ελληνικό κινηματογράφο. Θεωρείτε ότι έπρεπε να υπάρχει περισσότερη στήριξη από την πολιτεία;

«Θεωρώ οτι κάθε χρονιά βγαίνουν και πιο ωραίες ταινίες και πιστεύω ότι θα βγουν ακόμη καλύτερες. Και για αυτό τον λόγο, χρειαζόμαστε περισσότερη στήριξη και νέα προγράμματα με διαφάνεια, δηλαδή με πολλούς αξιολογητές και συγκεκριμένα κριτήρια βαθμολόγησης, ώστε να ειναι όσο το δυνατόν πιο αξιοκρατικές οι τελικές επιλογές.»

Επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια και στόχοι. Μετά το Arcadia ανεβάσατε ψηλότερα τον πήχη;

«Δυο νέες ταινίες και μια διεθνής σειρά. Δεν βλέπω το σινεμά και​ την τέχνη με αθλητικούς όρους, ίσα ίσα που έχω μια αλλεργία να βλέπω καλλιτέχνες να ουρλιάζουν σε βραβεύσεις εναντίον άλλων καλλιτεχνων σαν να είναι σε γήπεδο ή όλα να μετρούντ​αι με επιδόσεις βραβείων, εισιτηρίων και αστέρι​α​ των κριτικών.

Έχω μεγαλώσε​ι στη ​κοινωνία του θεάματος, αλλά δεν ​συμφωνώ απαραίτητα με αυτήν και ούτε ​με τον​ επιβεβλημένο ανταγωνισμό που δημιουργεί καταθλιπτικούς ​ανθρώπους, δεν πέτυχαν τη ​επίδοση που τους ζητάει το σύστημα​, ο περίγυρος ​και στο τέλος ο ίδιος τους ο εαυτός. ​

Πιστεύω οτι ο πήχης είναι όλοι να μπορούμε να κάνουμε ταινίες για να επικοινωνήσουμε, να δημιουργούμε τέχνη παράλληλα με τις καθημερινές μας ασχολίες και να ζούμε μαζί της. όπως τρώμε ένα πιάτο φαγητό.»

Η ιστορία της ταινίας

Ένα θανατηφόρο τροχαίο ατύχημα αναστατώνει τη χειμωνιάτικη ραστώνη του τουριστικού θέρετρου.

Ο Γιάννης κι η Κατερίνα, καταφθάνουν σοκαρισμένοι για να αναγνωρίσουν το θύμα στο τοπικό νοσοκομείο. Μαζί αλλά και χωριστά, θα προσπαθήσουν να συνδέσουν κομμάτια του παζλ της ζωής που χάθηκε, ερχόμενοι αντιμέτωποι με μια σειρά από αναπάντεχες αποκαλύψεις. Και δεν είναι οι μόνοι.

Στο απόκοσμο παραθαλάσσιο μπαρ της περιοχής, το Αρκάντια, η Κατερίνα θα συναντήσει μια αλλόκοτη συντροφιά από απροσδόκητους συνοδοιπόρους.

Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους βρίσκουμε για πρώτη φορά μαζί τους Βαγγέλη Μουρίκη και Αγγελική Παπούλια, ενώ το καστ συμπληρώνουν η Έλενα Τοπαλίδου, ο Νικόλας Παπαγιάννης, ο Βαγγέλης Ευαγγελινός, καθώς και μια σειρά από άλλους καταξιωμένους ηθοποιούς της μεγάλης οθόνης.

Οι συντελεστές

Η ταινία, που αποτελεί ελληνοβουλγαρική συμπαραγωγή, υπογράφεται από την Αντιγόνη Ρώτα και τον Στέλιο Κοτιώνη για την Foss Productions (Echoes, Third Kind, Milky Way, Maestro), τη Μαρία Δρανδάκη για την Homemade Films (Animal, Το Θαύμα της Θάλασσας των Σαργασσών, Interruption) τη Veselka Kιryakova για την Red Carpet (Aga, Allienation) και τον Ανδρέα Γεωργιάδη για το Vodafone TV.

Το σενάριο της ταινίας συνυπογράφει η Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη με τον Γιώργο Ζώη.

Η φωτογραφία είναι του Κωνσταντίνου Κουκουλιού GSC, η μουσική του Petar Dundakov, το μοντάζ υπογράφει ο Γιάννης Χαλκιαδάκης, τα σκηνικά φέρουν την υπογραφή της Ελένας Βαρδαβά, ενώ τα κοστούμια είναι δημιούργημα της Βασιλείας Ροζάνα.

Η ταινία θα κυκλοφορήσει στις κινηματογραφικές αίθουσες στις αρχές του 2025 από την Tanweer.