Το 15-15 με την Αγγλία δείχνει την πρόοδο

Έκλεισε το πρώτο κεφάλαιο της νέας εποχής στην Εθνική ομάδα και το «ταμείο» είναι κάτι παραπάνω από «συν». Το 15-15 με την Αγγλία και η απώλεια της πρώτης θέσης στον όμιλο του Nations League «μιλάει» από μόνο του.

Η Ελλάδα έκανε το καθήκον της και με το παραπάνω, «άγγιξε» μια τεράστια υπέρβαση, έκανε όμως το πρώτο βήμα παραπάνω που χρειαζόταν. Το έχει ανάγκη μετά από χρόνια το ποδόσφαιρο μας να εμφανιστεί μια Εθνική, κανονική ομάδα από την αρχή έως το τέλος. Σε όλους τους τομείς που συνθέτουν ένα ποδοσφαιρικό συγκρότημα.

Ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς κατάφερε, παραλαμβάνοντας μια Εθνική που είχε βάλει τις βάσεις, να την πάει με το… καλημέρα ένα επίπεδο πιο πάνω. Το διπλό στο Λονδίνο και το 4Χ4 με Φινλανδία και Ιρλανδία αποτελούν επιτυχίες του νέου Ομοσπονδιακού προπονητή και των παικτών του, όχι γιατί… έκατσε να έρθουν, ούτε γιατί ήρθαν με… μισό-μηδέν και «ψυχή και καρδιά».

Ήρθαν με ωραίο κυριαρχικό ποδόσφαιρο από μια Εθνική που δημιουργεί μια νέα ταυτότητα και αρέσει να την βλέπεις. Είχαμε συνηθίσει σε… εθνικοαπελευθερωτικές εμφανίσεις, με τσαρούχι και φουστανέλα ένα πράγμα.

Η Ελλάδα που είδαμε σε αυτό τον όμιλο ήταν ομάδα που καθόσουν να την δεις όχι από υποχρέωση, ως Έλληνες, αλλά επειδή αξίζει να περάσεις τον χρόνο σου βλέποντας τα παιδιά του Γιοβάνοβιτς να παίζουν μπάλα.

Όπως και στην Φινλανδία που από την αρχή έως το τέλος έβλεπες μια ομάδα με πλάνο και επιθετικό σχέδιο με στόχο όχι να… κλέψει το ματς αλλά να κυριαρχήσει και να το κατακτήσει, όπως συνέβη. Και αν η Φινλανδία ή η Ιρλανδία είναι ένα επίπεδο που επιβάλλεται να το ξεπερνάμε, το ίδιο θυμίζω είχε γίνει και στο Γουέμπλει με την πανίσχυρη Αγγλία.

Τίποτα δεν έγινε τυχαία. Η Εθνική έχει πολύ ταλέντο και έχει και έναν καλό προπονητή που μπορεί να επενδύσει πάνω του.

Έχει την ηρεμία που χρειάζεται μακριά από τους… βλαχοπροέδρους που την ρήμαζαν (και αυτή) και πλέον μπορεί έχοντας κάνει το επόμενο βήμα να πάει και στο επόμενο επίπεδο. Έχει και παρόν έχει και πολύ μέλλον με τον Χρήστο Μουζακίτη να μπαίνει και σε αυτό το «κόλπο» γράφοντας ιστορία.

Τι ζει αυτό το παιδί απλά σκεφτείτε. Με την αξία του κάνει το όνειρο πραγματικότητα σε ένα διάστημα που το ποδόσφαιρο μας αρχίζει να φέρεται στα ταλέντα του ως κανονικούς παίκτες. Ευτυχώς υπάρχουν προπονητές στα μέρη μας όπως ο Μεντιλίμπαρ και ο Γιοβάνοβιτς.