Ιστορική απόφαση Μπάιντεν για ATACMS – Μπορούν να γυρίσουν το «παιχνίδι» στην Ουκρανία;

Κλιμάκωση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο χαρακτήρισε ο Ρώσος αξιωματούχος Βλαντιμίρ Τζαμπάροφ, αντιπρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων του Συμβουλίου της Ομοσπονδίας, το αμερικανικό «πράσινο φως» στην Ουκρανία για τη χρήση ATACMS. Μπορεί, να αλλάξει τις τύχες του πολέμου η παρακινδυνευμένη κίνηση της κυβέρνησης Τζο Μπάιντεν;

Αμερικανοί αξιωματούχοι περιέγραψαν πρόσφατα αυτή την πρωτοβουλία ως αντίδραση στις διαθέσεις του Ντόναλντ Τραμπ για ειρήνευση στην Ουκρανία (Trump-proofing), δείχνοντας πόσο μακριά μπορεί να φτάσει η κυβέρνηση Μπάιντεν, προκειμένου να δέσει χειροπόδαρα την επερχόμενη κυβέρνηση Τραμπ στα ουκρανικά πεδία μάχης.

Υπενθυμίζεται ότι πρόκειται για υπερηχητικούς πυραύλους κατευθυνόμενους από υπολογιστή με βεληνεκές πάνω από 300 χλμ, όσο περίπου απόσταση Λαμία-Θεσσαλονίκη. Αν και δεν μπορούν να φτάσουν τη Μόσχα, ωστόσο, θα μπορούσαν να χτυπήσουν τις ρωσικές πόλεις Κουρσκ, Βορονέζ και Ροστόφ.

Σύμφωνα με αξιωματούχους που μίλησαν στη Washington Post οι αρχικές πυραυλικές επιθέσεις θα «εστιαστούν πάνω και γύρω από» τη νοτιοανατολική συνοριακή περιοχή της Ρωσίας Κουρσκ, αν και «θα μπορούσαν να επεκταθούν» στο μέλλον.

Σημειώνεται ότι ο εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Τζον Κίρμπι και όχι μόνο, έλεγαν στο παρελθόν ότι τα πλήγματα των ATACMS εντός της Ρωσίας προσφέρουν περιορισμένη επιχειρησιακή αξία, ενώ δεν υπάρχουν αποθέματα.

Οι Ρώσοι είχαν μήνες να προετοιμαστούν για αυτήν την απόφαση, αναδιατάσσοντας κρίσιμα μέσα

Ερμηνεύοντας την απόφαση Μπάιντεν ο αναλυτής στο Ινστιτούτο Κουίνσι, Μαρκ Επίσκοπος, υπογραμμίζει ότι «η στρατιωτική λογική με την οποία επιβάλλονται και στη συνέχεια αίρονται αυτές οι απαγορεύσεις ήταν πάντα αμφίβολη στην καλύτερη περίπτωση, ακόμη και όταν τα διακυβεύματα και οι κίνδυνοι κλιμάκωσης αυξάνονταν σταθερά».

Η Ουάσινγκτον, ανέφερε ως αιτία της απόφασης, την παρουσία βορειοκορεατικών στρατευμάτων στο Κουρσκ. Ο στόχος, προφανώς, είναι να αποτραπεί η Πιονγκγιάνγκ από την εμβάθυνση της εμπλοκής της στην Ουκρανία.

«Αυτό είναι ένα αινιγματικό σκεπτικό» λέει ο Επίσκοπος. «Το ότι υπάρχουν διακριτές βορειοκορεατικές ταξιαρχίες που πολεμούν στο ίδιο το Κουρσκ δεν είναι τεκμηριωμένο γεγονός. Αλλά η συμμετοχή τους δεν αποτελεί παράγοντα καθορισμού της συνολικής έκβασης του πολέμου».

Ο Αμερικανός αναλυτής εκτιμά ότι οι ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να εξαντλήσουν τα ελάχιστα αποθέματα ATACMS για να χτυπήσουν τις διάσπαρτες βορεικορεατικές  δυνάμεις αντί για ρωσικές στρατιωτικές υποδομές — αεροπορικές βάσεις, κέντρα διοίκησης και ελέγχου (C2), υλικοτεχνική υποστήριξη και στόχους εφοδιασμού, κ.λπ. «Σε αυτά θα έπρεπε να δώσουν προτεραιότητα με ή χωρίς την παρουσία της Βόρειας Κορέας στο Κουρσκ» λέει ο Επίσκοπος.

Έπειτα, υπάρχει το γεγονός ότι, όπως παραδέχτηκε από αξιωματούχους των ΗΠΑ, οι Ρώσοι είχαν μήνες να προετοιμαστούν για αυτήν την απόφαση, αναδιατάσσοντας κρίσιμα μέσα εκτός της εμβέλειας του ουκρανικού ATACMS και ενισχύοντας την τοπική τους αεράμυνα.

«Αυτές οι επιθέσεις δεν είναι μόνο επιχειρησιακά, αλλά στρατηγικά χρεοκοπημένες, καθώς ένας ATACMS που χρησιμοποιείται για να παρατείνει τον μη βιώσιμο έλεγχο της Ουκρανίας σε ένα κομμάτι ρωσικής επικράτειας είναι ένας λιγότερο ATACMS για να ανακόψει τις σημαντικές προόδους της Ρωσίας στις περιοχές του ανατολικού Χάρκοβο και του Ντόνετσκ» λέει ο Επίσκοπος.

Σύμφωνα με ειδικούς σε ζητήματα πληροφοριών, που επικαλείται το αναλυτής, τα πλήγματα των ATACMS στο εσωτερικό της Ρωσίας εγκυμονούν σοβαρούς κινδύνους, πιθανώς να παρακινήσουν τον Πούτιν να αποκαταστήσει την αποτροπή με μεγάλα αντίποινα κατά της Δύσης.

Μπορεί κάποιοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν, να λένε ότι αυτοί οι κίνδυνοι έχουν μειωθεί με τον καιρό, ωστόσο, ο επίσκοπος λέει πως, ούτε η βασική δυναμική αυτού του πολέμου ούτε η υποκείμενη λογική των κόκκινων γραμμών της Ρωσίας έχουν αλλάξει, εκτός από το βαθμό που οι γραμμές του ουκρανικού μετώπου καταρρέουν με επιταχυνόμενο ρυθμό.

Αυτό το άσκοπα κλιμακωτό βήμα έχει φέρει τη Ρωσία και το ΝΑΤΟ ένα βήμα πιο κοντά σε μια άμεση αντιπαράθεση – το παράθυρο για να αποφευχθεί ο καταστροφικός λάθος υπολογισμός είναι τώρα πολύ πιο στενό.

Όχι τυχαία, δημιουργεί ένα ακόμη περιττό σημείο κόλλησης μεταξύ της επερχόμενης κυβέρνησης και του Κιέβου σε μια ήδη δύσκολη διαδικασία πριν τις διαπραγματεύσεις. Είναι, στη στρατηγική της σύγχυση και στην τακτική της μυωπία, το τραγικό τελευταίο χτύπημα μιας πολιτικής των ΗΠΑ για την Ουκρανία που συνήθως έδινε προτεραιότητα στο «να κάνουμε κάτι» βραχυπρόθεσμα έως μεσοπρόθεσμα παρά να διατυπώνουμε και να επιδιώκουμε ένα αξιόπιστο τελικό παιχνίδι.