Η McCracken δεν είχε όρεξη να απαντήσει σε αδιάκριτες ερωτήσεις – «Δεν ξέρω αν έπρεπε να πω ότι ήμουν παρθένα»

« ‘Χρειάζεται απλώς ένα καλό γ@μήσι‘, είπε ένας φίλος για τη Σάρλοτ, την ρομαντική του Sex and the City. ‘Γιατί περιμένει τον γοητευτικό πρίγκιπα;’ ρώτησε ένας άλλος. To 2006, εγώ και οι φίλοι μου -όλοι 20άρηδες- είχαμε μαζευτεί γύρω από μια μικρή οθόνη φορητού υπολογιστή και βλέπαμε επαναλήψεις του Sex and the City. Ήταν μια από τις πολλές φορές στη ζωή μου που αναρωτήθηκα αν έπρεπε να παραδεχτώ ότι ήμουν ακόμα παρθένα. Αλλά δεν είχα όρεξη να απαντήσω στον καταιγισμό των ερωτήσεων που πιθανόν θα ακολουθούσαν. Αλλά έχεις κάνει στοματικό σεξ, έτσι; Ναι. Πρωκτικό σεξ; Όχι. Έχεις βιώσει τραύμα; Πιθανόν. Είσαι ασέξουαλ; Όχι. Έχεις λίμπιντο; Ναι. Οι προσδοκίες σου είναι πολύ υψηλές; Αρκετά υψηλές. Το κάνεις για το Θεό; Όχι.Απάντησα σε αυτές τις ερωτήσεις (και σε πολλές άλλες) μέχρι να έρθω σε σεξουαλική επαφή σε ηλικία 41 ετών. Δεν περίμενα το γάμο, αλλά περίμενα μια αμοιβαία σχέση αγάπης και δέσμευσης. Δεν είχα βρει ακόμα αυτό που έψαχνα (την κατάλληλη στιγμή) και δεν επρόκειτο να αφήσω τις ορμόνες μου, το αλκοόλ, την κοινωνική πίεση ή το FOMO να πάρουν την απόφαση για μένα. Όπως και πολλές από τις ελεύθερες φίλες μου, είχα τα δικά μου προβλήματα -δηλαδή τη λαχτάρα για μη διαθέσιμους άνδρες. Αλλά συνειδητά επέλεξα να μην χρησιμοποιήσω το σεξ για να επικυρώσω την αυτοεκτίμησή μου ή να ξεφύγω από τις ανασφάλειές μου», γράφει η Amanda McCracken σε ένα άρθρό της στη Vogue που φέρει τον τίτλο «Είναι η επόμενη φάση του sex positivity η επιλογή του να μην κάνουμε σεξ;».

Σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε το περασμένο φθινόπωρο με τίτλο «Γιατί ο sex-positive φεμινισμός είναι εκτός μόδας», η αρθρογράφος των New York Times Μισέλ Γκόλντμπεργκ, υποστήριξε ότι «ο sex-positive φεμινισμός έγινε αιτία κάποιων από τα δεινά που προοριζόταν να θεραπεύσει».

«Όμως, το sex positivity φαίνεται πλέον να χάνει τη δημοτικότητα του μεταξύ των νεότερων ανθρώπων, αποτυγχάνοντας να μιλήσει στους πόθους και τις απογοητεύσεις τους, όπως ακριβώς ο φεμινισμός κατά του πορνό απέτυχε να μιλήσει σε εκείνους μιας προηγούμενης γενιάς. Δεν είναι πια ριζοσπαστικό, ούτε καν πραγματικά απαραίτητο, να διακηρύσσουμε ότι οι γυναίκες απολαμβάνουν το σεξ. Αν μη τι άλλο, η απόλαυση του σεξ φαίνεται, σε κάποιους, αόριστα υποχρεωτική. Σε ένα άρθρο του BuzzFeed News τον Ιούλιο με τίτλο ‘Αυτές οι γυναίκες της γενιάς Z πιστεύουν ότι το sex positivity είναι υπερεκτιμημένο’, μια 23χρονη γυναίκα δήλωσε: ‘Νιώθουμε σαν να μας ξεγέλασαν’», ανέφερε η Γκόλντμπεργκ στο άρθρο της.

Womanizer Toys | Unsplash

«Νιώθω ανακούφιση που ξέρω ότι δεν είμαι μόνη μου»

Στην θεωρία, ο sex-positive φεμινισμός είναι παρακλάδι του φιλελεύθερου φεμινισμού που πιστεύει στην υγιή φύση του σεξ και δίνει έμφαση στη σεξουαλική ελευθερία ως βασικό συστατικό της ισότητας και της απελευθέρωσης. Το sex-positive φεμινιστικό κίνημα επιδιώκει να αποδομήσει τον έλεγχο της πατριαρχίας στο σεξ και τη σεξουαλικότητα, καταπολεμώντας τις κοινωνικές αντιλήψεις που αποθαρρύνουν τους ανθρώπους από το να έχουν ή να επιθυμούν τη σεξουαλική επαφή.

«Στα 35 μου έγραψα ένα δοκίμιο με τίτλο ‘Έχει η παρθενιά μου διάρκεια ζωής;’ για τους New York Times. Το άρθρο προκάλεσε πολλές αντιδράσεις, αλλά ταυτόχρονα οδήγησε και σε πολλά ευχαριστήρια μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, από γυναίκες και άνδρες που έγραφαν: ‘Νιώθω ανακούφιση που ξέρω ότι δεν είμαι μόνη μου’. Πρόσφατα, επικοινώνησα με αρκετές από αυτές τις γυναίκες για να μάθω τι πιστεύουν για τον sex positivity σήμερα», έγραψε σε κάποιο σημείο του άρθρου της η Amanda McCracken.

Ακολουθούν οι μαρτυρίες των γυναικών που επικοινώνησε.

«Η Ali (44), ψευδώνυμο, είναι μια γυναίκα που μου έγραψε. Είναι ακόμα παρθένα και λέει ότι ενώ έχει φτάσει κοντά στο σεξ, περιμένει τον γάμο. Η χριστιανική της πίστη αιτιολογεί αυτή την επιλογή: ‘Είναι μια απόφαση που εξελίσσεται συνεχώς καθώς εξελίσσομαι ως άτομο. Δεν είναι μια απόφαση που λαμβάνεται μια φορά και μετά μπαίνει στο συρτάρι’. Ο φόβος της κριτικής την οδηγεί στο να κρατήσει αυτή την απόφαση κυρίως για τον εαυτό της. ‘Δεν είμαι τραυματισμένη. Δεν είμαι φονταμενταλίστρια χριστιανή: είμαι ένα σχετικά καλά προσαρμοζόμενο άτομο που έκανε μια δύσκολη αλλά ικανοποιητική επιλογή. Το γεγονός ότι εγώ δίνω αξία στο σεξ δεν αντικατοπτρίζει την αξία που δίνεις εσύ στο σεξ’. Και όταν οι φίλοι τη ρωτούν: ‘Κι αν δεν παντρευτείς ποτέ;’. Η Ali λέει: ‘Δεν λειτουργώ με το τι θα γίνει αν’ ». 

«Η Anah (31), ψευδώνυμο, είχε αρχίσει να προσπαθεί να κάνει σεξ με τον επί δύο χρόνια φίλο της όταν ήταν 22 ετών. Διεγείρονταν όταν έκαναν χαζομάρες, δεν είχε κανένα πρόβλημα με το στοματικό σεξ, αλλά είχε κρίσεις πανικού κάθε φορά που δοκίμαζαν κολπικό σεξ. Η ασφάλεια δεν αποτελούσε θέμα. Ήταν τόσο άνετη με τον φίλο της που τον έβαλε να εξετάσει τον κόλπο της με φακό μια μέρα για να βεβαιωθεί ότι ήταν εντάξει. ‘Ανησυχούσα πολύ ότι κάτι δεν πήγαινε καλά μαζί μου’, θυμάται. Φαινόταν εύλογο ότι μπορεί να ήταν ασέξουαλ, οπότε πήγε στην γυναικολόγο της. ‘Τη ρώτησα αν θα μπορούσα να κάνω μια εξέταση αίματος και να δω αν οι ορμόνες μου ήταν εξαφανισμένες. Και ο γυναικολόγος μου είπε: ‘Είσαι μια χαρά. Θα τα καταφέρεις’. Η Anah ήταν με τον φίλο της για επτά χρόνια πριν χωρίσουν οι δρόμοι τους – χωρίς ποτέ να έχουν έρθει σε σεξουαλική επαφή. Αποδίδει το άγχος της γύρω από το σεξ σε τάσεις ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής. ‘Ανησυχώ ότι θα κάνω κάτι λάθος και μετά θα με αφήσουν’, λέει. Το περασμένο φθινόπωρο, ενώ έβγαινε περιστασιακά με έναν άντρα με τον οποίο ένιωθε πραγματικά άνετα, η Anah λέει ότι κατάφερε να έχει σεξουαλική επαφή. ‘Πριν από μερικά χρόνια, νόμιζα ότι ήμουν η περίεργη. Τώρα, συνειδητοποιώ ότι το σεξ είναι διαφορετικό για τον κάθε άνθρωπο’, λέει».

*Με πληροφορίες από Vogue | New York Times