Ανάμειξη μύθου και ιστορίας που θυμίζει κόμικ στον βωμό του θεάματος, παρά ένα σοβαρό ιστορικό αφήγημα εις βάρος της ιστορικής ακρίβειας επιχειρείται στο Μονομάχος Νο2 από τον Ρίντλεϊ Σκοτ.

Αυτό υποστηρίζουν ειδικοί ιστορικοί από το γερμανικό Πανεπιστήμιο του Τύμπιγκεν, για τη νέα αμερικανική υπερπαραγωγή 24 χρόνια μετά το Gladiator, που με τη χρήση εικόνων από υπολογιστή (τεχνολογίας CGI_ έδωσε εντυπωσιακά το μεγαλείο της Αρχαίας Ρώμης.

Ο Μονομάχος 2, πιάνει το νήμα αρκετά χρόνια μετά την πρώτη ταινία, που διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της βασιλείας των συναυτοκράτορων Καρακάλλας (τον υποδύεται ο Fred Hechinger) και Πόπλιο Σεπτίμιο Αντωνίνο Γέτα (Joseph Quinn) στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ.

Πάνω από δύο δεκαετίες μετά από τα γεγονότα του Μονομάχου Ι, ο Λεύκιος -γιος της Λουκίλλας- και του Μάξιμου ζει με τη γυναίκα του στη Νουμιδία. Ρωμαίοι στρατιώτες υπό την ηγεσία του στρατηγού Μάρκου (Pedro Pascal εισβάλλουν την πόλη. Κατά την διάρκεια της μάχης η γυναίκα του Λεύκιου σκοτώνεται, και αυτός γίνεται σκλάβος. Τον αγοράζει ο Μακρίνος (Ντένζελ Ουάσιγκτον) για να τον κάνει έναν από τους μονομάχους του. Ως πρώην σκλάβος και ο ίδιος, ο Μακρίνος σχεδιάζει να ανατρέψει τους νεαρούς αυτοκράτορες Γέτα και Καρακάλλα.

Ωστόσο, ποιοι από αυτούς τους χαρακτήρες βασίστηκαν σε πραγματικά ιστορικά πρόσωπα και πόσο ταίριαζαν οι μοίρες τους αυτό που επιφύλαξε ο Ρίντλεϊ Σκοτ στην ταινία.

Σε κοινό τους άρθρο στο The Conversation, οι Στέφαν Μπλουμ και Μίκαελ Λα Κόρτε, αναφέρουν ότι η εναρκτήρια σκηνή εισβολής στη Νουμιδία, που διαδραματίζεται το 200 μ.Χ., διαφέρει από την πραγματική ιστορία.

«Η παρουσίαση των νεαρών αγοριών ως πονηρών πολιτικών ιντριγκαδόρων είναι ένα βήμα που ακόμη και ο πιο ευφάνταστος σεναριογράφος μπορεί να δυσκολευτεί να υποστηρίξει»

«Μετά τη νίκη του Ιουλίου Καίσαρα στη μάχη της Θαψού το 46 μ.Χ., η Νουμιδία (σημερινή Αλγερία) διαιρέθηκε. Το ανατολικό τμήμα αποτελούσε την επαρχία Africa Nova και η δυτική περιοχή γύρω από την Cirta έγινε ρωμαϊκή αποικία. Στις αρχές του 3ου αιώνα μ.Χ., ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος (δεν απεικονίζεται στην ταινία) έκανε τη Νουμιδία ανεξάρτητη επαρχία».

Επίσης, υπογραμμίζουν ότι η απεικόνιση της ταινίας μιας επαναστατημένης Νουμιδικής πόλης «μοιάζει περισσότερο με ένα παιχνιδιάρικο νεύμα στη γαλλική κωμική σειρά Αστερίξ και Οβελίξ, όπου ένα μικρό χωριό αψηφά τη ρωμαϊκή κυριαρχία».

Έτσι οι ιστορικοί καταλήγουν ότι αντί η ταινία να αντικατοπτρίζει την πολυπλοκότητα του ρωμαϊκού ιμπεριαλισμού, υιοθετεί το τροπάριο μιας μικροσκοπικής, αδάμαστης ομάδας που αντέχει ενάντια σε μια αυτοκρατορία σε μια καλά οχυρωμένη πόλη-λιμάνι.


Οι επιστήμονες από το Τύμπιγκεν τονίζουν ότι η ταινία ξαναγράφει την ιστορία για χάρη της μεγάλης οθόνης, τοποθετώντας τους Καρακάλλα και Γέτα στο επίκεντρο της πολιτικής ίντριγκας. «Κι αυτό παρά το γεγονός ότι οι πραγματικοί αυτοκρατορικοί κληρονόμοι ήταν ακόμη μόνο παιδιά, περίπου εννέα και δέκα ετών εκείνη την εποχή» λένε.

«Η παρουσίαση των νεαρών αγοριών ως πονηρών πολιτικών ιντριγκαδόρων είναι ένα βήμα που ακόμη και ο πιο ευφάνταστος σεναριογράφος μπορεί να δυσκολευτεί να υποστηρίξει» λένε, υπενθυμίζοντας, άλλωστε πως το 200 μ.Χ., ο πατέρας τους, Σεπτίμιος Σεβήρος, ήταν ακόμα ζωντανός και είχε τον έλεγχο της αυτοκρατορίας, συνεχίζοντας την κυριαρχία του για άλλα 11 χρόνια.

Οι δύο ιστορικοί επιτίθενται και κατά της Λουσίλα, (Κόνι Νίλσεν), τη δεύτερη κόρη του Μάρκου Αυρήλιου. Η ταινία της δίνει έναν εξέχοντα ρόλο, αν και, στην πραγματική ζωή είχε εκτελεστεί γύρω στο 181 ή 182 μ.Χ. – σχεδόν δύο δεκαετίες πριν από τα γεγονότα του Μονομάχου 2.

Επίσης, η απεικόνιση του Μακρίνου είναι ένα άλλο ιστορικό λάθος, λένε. «Αν και ανήλθε στην εξουσία υπό τον Σεπτίμιο Σεβήρο και τον Καρακάλλα, ο Μακρίνος έγινε αυτοκράτορας μέχρι το 217 μ.Χ. Η ταινία δραματοποιεί τον ρόλο του Μακρίνου δείχνοντάς του να καθοδηγεί τον Καρακάλα στη δολοφονία του Γέτα και ακόμη και να δολοφονεί απευθείας τον Καρακάλα στον μεγάλο ιππόδρομο, προσθέτοντας μια φανταστική χροιά στα ιστορικά γεγονότα. Αλλά στην πραγματικότητα, ενώ ο Μακρίνος συμμετείχε στη συνωμοσία εναντίον του Καρακάλα, δεν σκότωσε τον ίδιο τον αυτοκράτορα.

Οι Μπλουμ και Λα Κόρτε, σημειώνουν άλλωστε ότι η απεικόνιση του Μακρίνου να μαχαιρώνει τον Καρακάλλα σε δημόσιο περιβάλλον δεν επιβεβαιώνεται από τον ιστορικό Δίωνα Κάσιο και ή την Ιστορία των Αυγούστων. Ο Καρακάλλας δολοφονήθηκε στην πραγματικότητα το 217 μ.Χ. κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού από την Έδεσσα της Τουρκίας στη Συρία από έναν στρατιώτη ονόματι Μαρτιάλη, κατόπιν εντολής των υποστηρικτών του Μακρίνου, που ήθελαν να τον ανεβάσουν στον θρόνο.

Αφήνοντας κατά μέρος το ανακριβές χρονοδιάγραμμα, οι ιστορικοί καταλήγουν ότι η ταινία απεικονίζει πλούσια τον ρωμαϊκό τρόπο ζωής στα μέσα της αυτοκρατορικής περιόδου. Με εντυπωσιακές σκηνές μάχης, μονομαχίες, μεγαλειώδεις γιορτές και εντυπωσιακά κοστούμια, υπάρχουν ακόμα πολλά να απολαύσουν, ακόμη και οι ποιο απαιτητικοί λάτρεις της ιστορίας.

Headlines