Τα κοστούμια της ταινίας «Wicked» – Το νέο υλικό των παραμυθιών

Τι σχέση έχει ο κλασικός «Μάγος του Οζ» με το φετινό «Wicked», στο οποίο παίζει η Αριάνα Γκράντε; Ακούστε την ιστορία που μοιάζει με παραμύθι.

Ο Paul Tazewell ήταν 16 ετών και ζούσε στο Άκρον του Οχάιο την πρώτη φορά που σχεδίασε κοστούμια για το «The Wiz».

Ήταν μια σχολική παραγωγή και μεγάλο μέρος της δουλειάς γινόταν στην τραπεζαρία της οικογένειάς του.

Μετά από εκείνη την πρώτη παράσταση, τον κάλεσαν αρκετές φορές πίσω στο Οζ – ένα εργαστήριο εδώ, μια εκπομπή του NBC εκεί. Έτσι, όταν ο σκηνοθέτης Jon M. Chu του ζήτησε να σχεδιάσει τα κοστούμια για την πολυαναμενόμενη κινηματογραφική μεταφορά του μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ «Wicked» από την Universal, και δε χρειάστηκε πολύ για να απαντήσει.

 Όταν η Αριάνα Γκράντε και η Σύνθια Ερίβο προσλήφθηκαν για να υποδυθούν τις πρωταγωνίστριες μάγισσες της ταινίας, ο Tazewell, 60 ετών, βραβευμένος με Tony Award για τη δουλειά του στο «Hamilton», είχε ήδη ξεκινήσει τις προετοιμασίες του

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Wicked Movie (@wickedmovie)

Από τον Μάγο του Οζ στο Wicked ένα παραμύθι δρόμος

Το «Wicked», ένα είδος προϊστορίας του «Μάγου του Οζ», επικεντρώνεται σε δύο απρόθυμους συγκατοίκους στο Πανεπιστήμιο Shiz: Η Glinda, μια «αναβράζουσα» κόρη προνομιούχων που θα χάσει ένα φωνήεν (το πρώτο «α»), και η Elphaba, μια πράσινη απόβλητη που θα πάρει έναν τίτλο (η κακιά μάγισσα της Δύσης).

Όταν η Αριάνα Γκράντε και η Σύνθια Ερίβο προσλήφθηκαν για να υποδυθούν τις πρωταγωνίστριες μάγισσες της ταινίας, ο Tazewell, 60 ετών, βραβευμένος με Tony Award για τη δουλειά του στο «Hamilton», είχε ήδη ξεκινήσει τις προετοιμασίες του, συλλέγοντας εικόνες από καπάκια μανιταριών και διχοτομημένα κοχύλια για έμπνευση.

Παρ’ όλη την εξοικείωσή του με το διευρυμένο σύμπαν του Οζ, συμπεριλαμβανομένων των βραβευμένων με Tony κοστουμιών της Σούζαν Χίλφερτι για την παραγωγή του Μπρόντγουεϊ, ο Tazewell είπε ότι δεν ήθελε να αναδημιουργηθεί οποιοδήποτε προηγούμενο όραμα του Οζ.

Το «Wicked», ένα είδος προϊστορίας του «Μάγου του Οζ», επικεντρώνεται σε δύο απρόθυμους συγκατοίκους στο Πανεπιστήμιο Shiz

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Wicked Movie (@wickedmovie)

Δείτε το τρέιλερ 

«Η σπείρα Fibonacci ήταν ένα μεγάλο πλεονέκτημα»

Την περασμένη εβδομάδα, ο Tazewell κάθισε να εξετάσει σκίτσα, σχέδια και φωτογραφίες μυκήτων για τρία κομβικά κοστούμια από το «Wicked»: Μέρος Ι».

Στο πάνθεον των σπουδαίων μεταφορικών μέσων στην ιστορία του κινηματογράφου, η βόλτα που επέλεξε η Glinda, σίγουρα βρίσκεται κάπου ανάμεσα στα ιπτάμενα χαλιά, τις άμαξες με κολοκύθες και τα περίτεχνα DeLoreans.

Η φούσκα στην ταινία «Wicked» είναι μια ουσιαστική αναβάθμιση του μοντέλου του 1939 από τον «Μάγο του Οζ». Έτσι, όταν σχεδίασε το φόρεμα που φοράει η Glinda για να κάνει την αέρινη είσοδό της στη Χώρα του Munchkin, ο Tazewell είχε στο μυαλό του δύο σημαντικά σχεδιαστικά μοτίβα: φυσαλίδες, προφανώς, αλλά και σπείρες.

«Η σπείρα Fibonacci ήταν ένα μεγάλο πλεονέκτημα», είπε, αναφερόμενος σε μια μαθηματική μορφή που συναντάται σε όλο τον φυσικό κόσμο, από το σπείραμα του κελύφους ενός σαλιγκαριού μέχρι τη διάταξη των σπόρων στο κεφάλι ενός ηλίανθου.

Οι συσχετισμοί του σχήματος με αυτό που ο Tazewell περιέγραψε ως «δημιουργία ζωής» και άλλα μυστήρια του σύμπαντος προσέθεσαν μια πινελιά θεματικής συνάφειας.

«Αυτό μου φάνηκε πολύ μαγικό», είπε.

Οι σπείρες που αναδημιουργήθηκαν με προσεκτικά σμιλεμένες πτυχές από νάιλον κρινολίνο, έδωσαν δομή και πολυπλοκότητα στην πιο παραδοσιακή σιλουέτα της νεράιδας πριγκίπισσας του κοστουμιού της Glinda της Billie Burke στο «The Wizard of Oz»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη NBC Entertainment (@nbc)

Διπλασιασμός του ροζ

Οι σπείρες που αναδημιουργήθηκαν με προσεκτικά σμιλεμένες πτυχές από νάιλον κρινολίνο, έδωσαν δομή και πολυπλοκότητα στην πιο παραδοσιακή σιλουέτα της νεράιδας πριγκίπισσας του κοστουμιού της Glinda της Billie Burke στο «The Wizard of Oz».

Κάθε νάιλον κώνος ήταν τοποθετημένος ανάμεσα σε στρώματα από ελαφρύτερη, πιο πλευστή μεταξωτή οργάντζα που είχε τυπωθεί με φυσαλίδες οι οποίες ήταν οι ίδιες διακοσμημένες με αλουμινόχαρτο, δημιουργώντας μια αίσθηση ιριδισμού.

Οι πούλιες, οι χάντρες και οι παγιέτες συμπλήρωναν το αποτέλεσμα.

Στο Broadway, ο χαρακτήρας της Glinda είναι ήδη έντονα συνδεδεμένος με το ροζ χρώμα.

Πράγματι, ένα είδος δυαδικής σχέσης ροζ έναντι πράσινου είναι το οπτικό σήμα κατατεθέν της παράστασης από την πρεμιέρα της πριν από 20 και πλέον χρόνια.

Αλλά σε καίριες στιγμές στη σκηνή, όπως η άφιξη του χαρακτήρα με τη φούσκα (με ένα φόρεμα σε μωρουδιακό μπλε χρώμα που μοιάζει με πέταλο) και η επίσκεψή της στη Σμαραγδένια Πόλη (με καναρινοκίτρινο φόρεμα), αποκλίνει από το χαρακτηριστικό της χρώμα. Για την ταινία, ο Tazewell διπλασίασε το ροζ.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Wicked Movie (@wickedmovie)

Η τρισδιάστατη κακιά 

Για την Elphaba, της οποίας τα κοστούμια τείνουν να είναι σκοτεινά στις πιο σημαντικές στιγμές της στην οθόνη, ο Tazewell έμεινε να δημιουργήσει αυτό το οπτικό ενδιαφέρον όχι με χρώματα αλλά με δυναμικές υφές και ασυνήθιστους συνδυασμούς υφασμάτων.

Το σύνολο της Emerald City day-tripper, συμπεριλαμβανομένου του φορέματος που φοράει όταν ανεβαίνει στον ουρανό για το κορυφαίο νούμερο «Defying Gravity», είναι αντιπροσωπευτικό για την απατηλή πολυπλοκότητά του.

Αυτό που φαίνεται ολόμαυρο είναι στην πραγματικότητα τρία διαφορετικά υφάσματα: μαύρο μεταξωτό σιφόν πάνω σε μαύρη δαντέλα πάνω σε μοβ ταφτά.

Γιατί το μυστικό μoβ; «Στην πραγματικότητα είναι απλά για να του δώσουμε περισσότερη ζωή», είπε ο Tazewell.

Ο «σκούρος ιριδισμός» του ταφτά, ακόμη και κάτω από δύο άλλα υφάσματα, βοηθά το ρούχο να μην φαίνεται σαν ένα απλό μαύρο φόρεμα. Ο Tazewell συνεργάστηκε στενά με τη διευθύντρια φωτογραφίας της ταινίας, Alice Brooks, για να βεβαιωθεί ότι οι ενδυματολογικές λεπτομέρειες της Elphaba δεν θα καταπίνονταν από το σκοτάδι.

Το κυματοειδές εφέ στην επιφάνεια – εμπνευσμένο από την κάτω πλευρά των καπακιών των μανιταριών, όπως εξήγησε – δημιουργήθηκε με το χειρισμό του σιφόν με μικροπλεξίματα σε ένα ακανόνιστο μοτίβο στροβιλισμού πάνω σε μια σταθεροποιητική γάζα.

Η ίδια η σιλουέτα ήταν αρκετά πιο παραδοσιακή, παίρνοντας στοιχεία από τα ρούχα της βικτοριανής εποχής και – τι άλλο – το κοστούμι της κακιάς μάγισσας της Δύσης της Μάργκαρετ Χάμιλτον από τον «Μάγο του Οζ».

*Mε στοιχεία από nytimes.com