Όταν πέθανε ο πατέρας της Jula, της άφησε τη συλλογή βινυλίων του -σχεδόν 10.000 δίσκους που περιλάμβαναν τα πάντα, από όπερα μέχρι psych της δεκαετίας του ’60, prog rock και new wave.

Στην αρχή, η Jula βρήκε συγκλονιστικό το να περνάει την ώρα της κοιτάζοντας ράφια και ράφια με δίσκους. Αλλά αυτό το καλοκαίρι, η Jula, η οποία είναι 24 ετών και ζει στον Καναδά, αποφάσισε να «δειγματίσει» μερικούς δίσκους.

Ένας φίλος της πρότεινε να δημοσιεύσει τη διαδικασία στο Instagram.

«Είπε: “Υπάρχουν άνθρωποι στην ηλικία του πατέρα σου που θα αναγνώριζαν τους δίσκους και ίσως θα μπορούσες να βρεις μια μικρή κοινότητα ανθρώπων με τους οποίους μπορείς να συνδεθείς, για να το κρατήσεις ζωντανό”», εξηγεί η Jula.

Οι δίσκοι που μας ενώνουν

Άρχισε να τραβάει τυχαία δίσκους, καταγράφοντας τις αντιδράσεις, τις σκέψεις και τα σχόλιά της για άλμπουμ που αγαπήθηκαν από τους boomers από καλλιτέχνες όπως ο Harry Nilsson, οι Moody Blues, ο Santana και οι Beach Boys.

Από την πρώτη της ανάρτηση τον Σεπτέμβριο, η Jula, η οποία προτιμά να μην δώσει το επώνυμό της, έχει συγκεντρώσει περισσότερους από 322.000 οπαδούς στον λογαριασμό της, @soundwavesoffwax.

Τον θυμάται να παίζει δίσκους με τους Archies, τους Monkees και τον Frank Sinatra όταν ήταν παιδί

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη (j)ula (@soundwavesoffwax)

Η κόρη πήρε το «μικρόβιο» του πατέρα της

Η Jula μεγάλωσε σε ένα σπίτι γεμάτο ήχους. Ο πατέρας της, ο Richard, ήταν ένας ισόβιος λάτρης της μουσικής που έπαιζε πολλά όργανα και έγραφε τραγούδια.

«Μου είπε ότι όταν ήταν πέντε ετών, έκανε μικρές δουλειές για τον παππού του και χρησιμοποιούσε το χαρτζιλίκι για να αγοράσει δίσκους», είπε η Jula.

Τον θυμάται να παίζει δίσκους με τους Archies, τους Monkees και τον Frank Sinatra όταν ήταν παιδί. Η Jula κάνει τώρα τη δική της μουσική με το ψευδώνυμο Juli.Jeli, την οποία περιγράφει ως «πειραματική ηλεκτρονική».

Όταν ο Richard πέθανε πριν από μερικά χρόνια, αυτοί οι δίσκοι έγιναν το μόνο φυσικό πράγμα που είχε απομείνει στη Jula από τον πατέρα της.

«Είναι σαν το τελευταίο πράγμα που μας έχει απομείνει από εκείνον, οπότε παρόλο που καταλαμβάνουν πολύ χώρο, ήξερα ότι δεν ήθελα να ξεφορτωθώ κανέναν».

Έχει άγνωστα ονόματα

Η περιήγηση στη συλλογή βοήθησε τη Jula να ανακαλύψει πλήθος άλμπουμ και καλλιτεχνών. Της άρεσε ο Mozart in the Seventies, μια ποπ διασκευή των πιο διάσημων κομματιών του συνθέτη σε επανεκτέλεση του Αργεντινού συνθέτη Waldo de los Ríos.

«Δεν είχα ιδέα πώς θα ήταν όταν το έβαζα στο πικάπ, αλλά αυτό ήταν τρελό και το έπαιξα πραγματικά πολλές φορές για τους φίλους μου», είπε. «Και η Marianne Faithfull, δεν την είχα ακούσει ποτέ πριν, αλλά λατρεύω τη φωνή της».

Η Jula δεν ερευνά ένα άλμπουμ πριν το παίξει. Της αρέσει να πηγαίνει όσο πιο τυφλά γίνεται. Αυτό έχει οδηγήσει σε μερικά λάθη στην προφορά.

«Ένα λάθος ήταν πραγματικά ενοχλητικό, αυτός ο τύπος από τους Talking Heads… τον αποκάλεσα Ντέιβιντ Μπάιρον», είπε, αναφερόμενη στον Ντέιβιντ Μπερν.

«Αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά κρατούν τον πατέρα μου ζωντανό για μένα, επειδή πάντα μιλούσε για μουσική»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη (j)ula (@soundwavesoffwax)

Ο πατέρας παραμένει ζωντανός

Η μετατροπή μιας τόσο προσωπικής πράξης γνωριμίας με τον εκλιπόντα πατέρα της σε έργο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βοηθά τη Jula να επεξεργαστεί τα συναισθήματά της. Αποκαλεί τον λογαριασμό της «πάρτι ακρόασης» και της αρέσει να διαβάζει τα σχόλια στις αναρτήσεις της.

«Αυτοί οι άνθρωποι πραγματικά κρατούν τον πατέρα μου ζωντανό για μένα, επειδή πάντα μιλούσε για μουσική», είπε.

«Θα αναφέρω ένα άλμπουμ και κάποιος θα μου δώσει ένα γεγονός γι’ αυτό ή ένα μικρό στοιχείο και αυτό με κάνει να νιώθω ότι ο πατέρας μου είναι στο δωμάτιο, γιατί αυτό θα έκανε κι εκείνος».

Τα nerd των δίσκων βινυλίου

Ορισμένοι από τους οπαδούς της Jula λένε ότι ο λογαριασμός της τους βοηθά να διαχειριστούν τη δική τους θλίψη. «Ο πατέρας μου πέθανε πριν από μερικά χρόνια και παρόλο που δεν ήταν συλλέκτης δίσκων, αυτός ο λογαριασμός με βοηθάει πραγματικά να βάλω τα πράγματα σε μια προοπτική όταν βρίσκω πράγματα που άφησε πίσω του», έγραψε ένας σχολιαστής.

«Παίρνουν ένα εντελώς νέο νόημα και μου λένε πολύ περισσότερα για το ποιος ήταν από ό,τι ήξερα ποτέ».

Υπάρχει επίσης αρκετό nerding out – ειδικά όταν η Jula επανεξετάζει τα αγαπημένα του μπαμπά ροκ.

«Αγόρασα αυτό το άλμπουμ όταν βγήκε», σχολίασε ένα άτομο κάτω από την κριτική της για το New Sensations του Lou Reed. «Το λατρεύω, ένας πιο στοχαστικός, μεγαλύτερος Lou Reed που κάνει παρατηρήσεις για το τι συμβαίνει γύρω του. Ακόμα το παίζω».

Όταν η Jula έπαιξε το ομώνυμο άλμπουμ των Cars του 1976, ένας άλλος ακόλουθος αποκάλυψε ευθέως την ηλικία τους αναπολώντας: «Είχα το πρώτο σε βινύλιο και 8 Track! Τα δύο πρώτα άλμπουμ είναι το soundtrack των πρώτων και δεύτερων χρόνων μου στο λύκειο».

«Υπάρχει κάτι πολύ όμορφο στο να έχεις φυσικά αντίγραφα της μουσικής», είπε η Jula. «Όταν πεθάνω, αν έχω παιδιά, τι θα τους μείνει – μια βιβλιοθήκη με streaming;»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη (j)ula (@soundwavesoffwax)

Η εκτίμηση του αναλογικού

Ως εικοσάχρονη της γενιάς Ζ, η μουσική κατανάλωση της Jula είχε προηγουμένως γίνει σχεδόν αποκλειστικά μέσω του διαδικτύου.

Τώρα, μαθαίνει πώς να φροντίζει τους δίσκους, να ταξινομεί αλφαβητικά τη συλλογή της και να ακούει ένα άλμπουμ μέχρι τέλους αντί να πηγαίνει κατευθείαν στο single. Έχει αρχίσει να εκτιμά το αναλογικό.

«Υπάρχει κάτι πολύ όμορφο στο να έχεις φυσικά αντίγραφα της μουσικής», είπε η Jula.

«Όταν πεθάνω, αν έχω παιδιά, τι θα τους μείνει – μια βιβλιοθήκη με streaming;».

Ακόμα και το να σηκώνει απλώς έναν δίσκο που κάποτε κρατούσε ο πατέρας της έχει νόημα και φέρνει τη Jula πιο κοντά σε αυτόν. «Αυτό είναι κάτι που κρατούσε πριν, και τα αυτιά μου πηγαίνουν στους ίδιους ηχητικούς χώρους που πήγαινε κι εκείνος», είπε.

«Οι γρατζουνιές που βλέπω στους δίσκους ήταν γρατζουνιές που έκανε εκείνος. Είναι ενδιαφέρον, γιατί αυτό γίνεται όχι μόνο για την απώλεια του πατέρα μου, αλλά και για την απώλεια της φυσικής μουσικής».

Τα αγαπημένα άλμπουμ της Jula:

  • Aπό τους Electric Prunes, 1968: «Μου αρέσουν τα concept άλμπουμ και μου άρεσε αυτή η ατμόσφαιρα της ροκ εκκλησίας που συνέβαινε».
  • Tadpoles από τους Bonzo Dog Doo-Dah Band, 1969: «Πρόκειται για ένα πολύ ανόητο άλμπουμ με διασκεδαστική χρήση ηχητικών εφέ και χιούμορ. Έκανε τη μαμά μου και εμένα να γελάμε με τη συλλογή του πατέρα μου».
  • Mustard από τον Roy Wood, 1975: «Μου αρέσει πόσο πειραματικό είναι αυτό το άλμπουμ. Ποτέ δεν ξέρεις πραγματικά τι θα ακούσεις στη συνέχεια».
  • The Cars από τους Cars, 1978: «Μια πολύ ωραία εξερεύνηση της ποπ μουσικής και του τι κάνει τη μουσική πιασάρικη. Υπάρχει πολύ παιχνίδι στην ενορχήστρωση και λατρεύω τα συνθεσάιζερ».

*Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον theguardian.com 

Headlines