ΠΑΣΟΚ vs ΝΔ: Και τώρα οι δυο τους

Εχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια και ενάμισης μήνας από τότε που, για τελευταία φορά, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ συγκρούστηκαν μεταξύ τους για την διακυβέρνηση της χώρας.

Σε τι μοιάζει η Ελλάδα του 2024 με την Ελλάδα του 2009; Σχεδόν σε τίποτα. Όμως ο μεταπολιτευτικός δικομματισμός, που κάποια στιγμή μέσα στην κρίση φάνηκε να κλείνει τον κύκλο του οριστικά, δείχνει αυτές τις μέρες σημάδια ανάκαμψης.

Με τα κλειδιά του ιστορικού γραφείου 0.69, στο ισόγειο της Βουλής, να βρίσκονται πια στα χέρια του Νίκου Ανδρουλάκη, το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει με τρόπο που περιγράφεται καλύτερα σε μυθιστόρημα ή σε ένα καλό πολιτικό θρίλερ. Επιτυχία μεν, με αστερίσκο δε, γιατί οι εξελίξεις δεν προέκυψαν από εκλογική διαδικασία.

Ο ανορθόδοξος τρόπος που το ΠΑΣΟΚ ανάκαμψε, εκτός του ότι του δίνει επιπλέον κίνητρο, αντικατοπτρίζει άψογα και το σημείο στο οποίο βρίσκεται το πολιτικό σύστημα.

Τα δύο κόμματα που στις ερχόμενες εκλογές θα συγκρουστούν για την εξουσία σήμερα δεν παίζουν με ίσους όρους: η ΝΔ μετράει πέντε χρόνια διακυβέρνησης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε επίπεδο εμπειρίας και διαχείρισης του κρατικού μηχανισμού, την ώρα που το ΠΑΣΟΚ δεν έχει μεγάλο ταμείο, έχει στην πρώτη γραμμή πολλά στελέχη χωρίς κυβερνητική εμπειρία και χρειάζεται χρόνο, ώστε να μπορεί να λέει πως είναι έτοιμο για το επόμενό του βήμα.

Το πάλαι ποτέ ισχυρό δίπολο εξουσίας έχει αυτή τη στιγμή έναν πιο δυνατό και έναν πιο αδύναμο πόλο, όμως η χρονική απόσταση από τις κάλπες σχεδόν προδιαγράφει πως οι όροι με τους οποίους θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές θα είναι διαφορετικοί. Τι έχει αλλάξει; Η ΝΔ πλέον έχει αντίπαλο, δεν τον ψάχνει ούτε τον διαλέγει ανάμεσα σε κεντροαριστερά σπαράγματα.

Φαίνεται κυρίως στις δημοσκοπήσεις, στο 20% της πρόθεσης ψήφου και στα ποιοτικά: όσο περνά ο καιρός, τόσο περισσότερο αυτή η πεποίθηση θα εμπεδώνεται και σε επίπεδο κοινωνικό, ειδικά αν το ΠΑΣΟΚ πετύχει να εκφράσει τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της ΝΔ.

Ο δρόμος δεν είναι εύκολος για την Χαριλάου Τρικούπη, γιατί θα κληθεί να απευθυνθεί, όπως έχει ήδη προαναγγείλει ο Νίκος Ανδρουλάκης, τόσο στους ενδιάμεσους ψηφοφόρους που το κόμμα του μοιράζεται με τη ΝΔ όσο και σε απογοητευμένους κεντροαριστερούς που τα τελευταία χρόνια ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ -μια λάθος κίνηση από τη μια πλευρά μπορεί να αποβεί μοιραία στην προσέγγιση της άλλης.

Κι αυτά την ώρα που το πεδίο τόσο δεξιά της δεξιάς (που θα μπορούσε να επηρεάσει την εκλογική επίδοση της ΝΔ) όσο και στον ευρύτερο αριστερό χώρο, λόγω κατακερματισμού, παραμένει ανοιχτό.

Καθημερινότητα και οικονομία

Στη ΝΔ και στο ΠΑΣΟΚ αυτές τις μέρες οι ίδιες θεματικές έχουν προτεραιότητα: καθημερινότητα και οικονομία.

Και οι δύο ξέρουν πως εκεί βρίσκεται το κλειδί των επόμενων εκλογών. O Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος πιστεύει πως οι εκλογές κερδίζονται στο κέντρο, θέλει να χρησιμοποιήσει την πασοκική έλλειψη εμπειρίας προς όφελός του -θα «χτυπάει» στην κοστολόγηση και την τεκμηρίωση των «πράσινων» προτάσεων εντός και εκτός Βουλής, την ώρα που θα ψέγει την αξιωματική αντιπολίτευση για κάθε «όχι» που λέει στα πιο μικρά και στα πιο μεγάλα, ακόμα και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, σηκώνοντας αντανακλαστικά «πράσινου ΣΥΡΙΖΑ».

Στο ΠΑΣΟΚ, αφού δεν μπορούν να «τρέξουν» γρηγορότερα, έχουν βάλει στόχο να «τρέξουν» εξυπνότερα -να θέτουν εκείνοι την μεταρρυθμιστική ατζέντα, να προνοούν, να μετρούν αρνήσεις σε προτάσεις που θέτουν στο τραπέζι, όπως στις αρχές Δεκεμβρίου για την στέγαση. Να ανοίγουν αποδοτικότερα διαδικασίες διαβούλευσης, όπως στις 27 Νοεμβρίου με τους κοινωνικούς φορείς για την εργασία και τον κατώτατο μισθό.

Αυτό το κυνήγι μεταξύ τους είναι ό,τι πιο κοντινό σε κανονική πολιτική αναμέτρηση έχει συμβεί από το 2010 και μετά, χωρίς μετωπικά σύνδρομα και κύματα θυμού που διαμορφώνουν τις εξελίξεις. Αν δεν αποδειχθεί προσωρινό, τότε ένας μακρύς και επώδυνος κύκλος όντως έχει κλείσει.