Ώρα δράσης: Το ΠΑΣΟΚ καλείται να μην (ξανά)χαθεί στη μετάφραση και ο ΣΥΡΙΖΑ να αποδείξει ότι αντέχει

Η αναμενόμενη εξέλιξη της «έκπτωσης» του ΣΥΡΙΖΑ από τη δεύτερη θέση μεταξύ των κοινοβουλευτικών κομμάτων, πέρα από την αγανάκτηση που προκαλεί στα στελέχη, φέρνει το ΠΑΣΟΚ, μετά από 15 χρόνια (σ.σ. καθώς το 2009 εξελέγη πανηγυρικά η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου) στα έδρανα αλλά και στα «παπούτσια» της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Και αυτό – όσο και αν ακουστεί παράδοξο – είναι κάτι που οφείλουν και, εφόσον το θέλουν, μπορούν να αξιοποιήσουν και τα δύο κόμματα.

Κατ’ αρχήν, το momentum δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο, καθώς η κυβέρνηση υφίσταται φθορά και ταλανίζεται από εσωκομματική γκρίνια, που δεν περιορίζεται μόνο στη διαγραφή του Αντώνη Σαμαρά.

Ώρα δράσης για ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ

Από την άλλη πλευρά, το ΠΑΣΟΚ οφείλει να αποδείξει στην πράξη ότι οι εκλογές ανάδειξης ηγεσίας δεν ήταν μία «τρύπα στο νερό», που απλά έδωσε λίγη φόρα στο κόμμα, η οποία, λόγω εξελίξεων στον ΣΥΡΙΖΑ, μετατράπηκε σε… απογείωση, αλλά ότι διατηρεί ακόμα την στόφα ενός κυβερνώντος Κινήματος, χωρίς τα βαρίδια και τα λάθη του παρελθόντος.

Όσο για τον «λαβωμένο» ΣΥΡΙΖΑ, την Κυριακή καλείται να αναβαπτισθεί μέσα από την συμμετοχή των υποστηρικτών του και να εκλέξει νέο πρόεδρο, δίχως να επαναλάβει την φαρσοκωμωδία που ζήσαμε τους τελευταίους αρκετούς μήνες και για την οποία, ευθύνη φέρουν και οι δύο πλευρές – τόσο η αποκαλούμενη «πλειοψηφία», όσο και ο Στέφανος Κασσελάκης.

Το ζητούμενο και για το ΠΑΣΟΚ και για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι να «πατήσουν» ο ένας στα λάθη του άλλου, αλλά να εκμεταλλευθούν την απομάκρυνση της Νέας Δημοκρατίας από την κοινωνία και της ρευστοποίησης του ακροατηρίου της, και να κάνουν τη διαφορά.

Τι… δεν πρέπει να κάνει το ΠΑΣΟΚ;

Το μεγαλύτερο, βάρος, αναμφίβολα, πέφτει στους ώμους του ΠΑΣΟΚ και του Νίκου Ανδρουλάκη, αρκεί να γίνει κατανοητό πως το κόμμα ούτε είναι ενός ανδρός αρχή «α λα παλαιά», ούτε τα συντροφικά «μαχαιρώματα» θα ωφελήσουν κανέναν.

Από εδώ και στο εξής, η νέα – έστω και από… «σπόντα» – αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας δεν είναι αρκετό να παράγει ανακοινώσεις κατά της κυβέρνησης για τα πάντα, αλλά να δράσει για όσα αφορούν πραγματικά στους πολίτες. Και μία πρώτη αρχή είναι η ανάληψη πρωτοβουλίας, που εξήγγειλε ο Ανδρουλάκης, για το άνοιγμα διαλόγου με τους κοινωνικούς εταίρους για ένα «νέο κοινωνικό συμβόλαιο».

ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν την ευκαιρία, το μεν πρώτο να μην (ξανά)χαθεί στη «μετάφραση» του κυβερνητισμού πάση θυσία και το δεύτερο να αποδείξει πως αντέχει

Ο Νίκος Ανδρουλάκης στη μεγάλη απεργία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, με το ΠΑΣΟΚ να κατεβάζει δικό του πάνω στη διαδήλωση

Το ΠΑΣΟΚ πρέπει, εν ολίγοις, αφού έγινε πλέον αξιωματική αντιπολίτευση, αλλά κυρίως για να επιστρέψει στη διακυβέρνηση του τόπου, να ξαναγίνει πρώτα Κίνημα, όπως πρεσβεύουν το όνομα και οι ιδρυτικές του αξίες.

Και τώρα, είναι η πιο ιδανική στιγμή: ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, η Νέα Δημοκρατία άρχισε να παράγει περισσότερα προβλήματα από αυτά που λύνει, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δέχεται πλήγματα από το εσωτερικό του και οι Έλληνες συνεχίζουν να αναζητούν όχι σωτήρες, αλλά σωτηρία.

Ναι, το ΕΣΥ ήταν δημιούργημα του ΠΑΣΟΚ, αλλά στα δικά του χέρια «κλάταρε» πρώτα – ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα…

Πώς θα επιστρέψει στην αξιοπιστία ο ΣΥΡΙΖΑ;

Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να μην είναι ακριβώς στον δικό του έλεγχο μία μαζική συμμετοχή στις εσωκομματικές κάλπες της 24ης Νοεμβρίου, οφείλει όμως στα μέλη και στην ιστορία του, να μην επαναλάβει τα λάθη που απομάκρυναν τον κόσμο – κάτι για το οποίο φέρουν ευθύνη όλοι: από τον Αλέξη Τσίπρα και τα στελέχη που τον «έδιωξαν», μέχρι τον Στέφανο Κασσελάκη και τις αφελείς αντιλήψεις περί «Μεσσία» που θα σώσει την Αριστερά και θα φέρει στο Μαξίμου την Κεντροαριστερά.

Ό,τι κι αν γίνει την Κυριακή στις εκλογές, όποιος και να εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, καλείται να ασκήσει πολιτική – έστω και ως αρχηγός του τρίτου κόμματος στη Βουλή – και όχι παραπολιτική, συνεχίζοντας τον διαγκωνισμό με τον «διάττοντα αστέρα» Κασσελάκη ή αρχίζοντας τις επιθέσεις στη νέα αξιωματική αντιπολίτευση του ΠΑΣΟΚ.

Εν ολίγοις, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ έχουν την ευκαιρία, το μεν πρώτο να μην (ξανά)χαθεί στη «μετάφραση» του κυβερνητισμού πάση θυσία και το δεύτερο να αποδείξει πως αντέχει. Με αυτό τον τρόπο, είτε μαζί είτε χώρια, ίσως μπορέσουν να βάλλουν αποτελεσματικά κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη και, κυρίως, να πείσουν τον κόσμο να τους εμπιστευθεί ξανά.