Τρινκιέρι: Δεν τον «μετρήσαμε» σωστά

Βλέπεις τη Ζαλγκίρις να παίζει, αναμφίβολα, ένα ενδιαφέρον μπάσκετ, να επικρατεί ύστερα από μάχη του Παναθηναϊκού και μετά ρίχνεις μια ματιά στον πάγκο της λιθουανικής ομάδας. Ο διοπτροφόρος προπονητής, μια γνώριμη φιγούρα στα παρκέ της Ευρώπης, είναι ο Αντρέα Τρινκιέρι.

Γνωστή η διαδρομή του ηλικίας 56 ετών ανθρώπου του μπάσκετ. Γνωστό ασφαλώς και το πέρασμά του από την Ελλάδα όταν το 2013 κρατούσε τα ηνία της ομάδας για περίπου έναν χρόνο. Όταν παρακολουθείς την εξέλιξή του, αναρωτιέσαι: Μήπως δεν τον «μετρήσαμε» καλά;

Αραγε οι αρμόδιοι βιάστηκαν να τον απομακρύνουν προτού εξαντλήσει το διετές του συμβόλαιο, φέρνοντας το 2014 τον Φώτη Κατσικάρη; Αλλά και πάλι, λες να μην ήταν απόλυτα έμπειρος εκείνη την εποχή ο Τρινκιέρι ώστε να αναλάβει ένα σκάφος απαιτήσεων σαν αυτό της ελληνικής εθνικής ομάδας;
Όπως και να έχει, η ζωή (και του προπονητή) συνεχίζεται.

Ο Τρινκιέρι έφυγε από τα μέρη μας χωρίς λάμψη και τον πλάκωσε και αυτόν το «πρέπει να φτάσουμε μακριά», να κατακτήσουμε ένα μετάλλιο που το αγνοούμε από το 2009. Υψηλές οι απαιτήσεις, βαριά η κληρονομιά, αποχώρησε ο Ιταλός και πλέον αφήνει το στίγμα του στην Ευρωλίγκα.

Συνεχίζει σε τοπ επίπεδο και κατά την άποψη πολλών είναι πλέον ο καλύτερος Ιταλός κόουτς, πάνω από τον Λούκα Μπάνκι και τον Ετορε Μεσίνα, που έχουν καιρό να μας θυμίσουν τις περγαμηνές τους. Ο Τρινκιέρι αντίθετα, όλο και φτάνει στον αφρό της δημοσιότητας.

Με τη γερμανική Μπάμπεργκ τρεις τίτλοι πρωταθλήματος (2015, ’16, ’17) και μετά θητεία από το ’20 και για μια τριετία στη Μπάγερν, όταν στο Μόναχο θέλησαν να πείσουν πως δεν ασχολούνται μόνο με το ποδόσφαιρο. Όταν έκλεισε και εκείνος ο κύκλος, ο Ιταλός που επιχειρεί πτήσεις μακριά από την πατρίδα του, ανέλαβε την Ζαλγκίρις με το βαρύ όνομα αλλά με τα αβέβαιο σήμερα.

Ηδη, στη Λιθουανία βλέπουν μια καλή έκδοση της ομάδας που ήδη έχει 7-4 στην εφετινή Ευρωλίγκα, κατάφερε να «παγιδέψει» με μπόλικα plays τον Παναθηναϊκό που δεν είχε στον πάγκο τον Αταμάν και τελικά να εξασφαλίσει μια σπουδαία νίκη.

Ισως να είμαστε μακριά από το ’98 όταν η Ζαλγκίρις πανηγύριζε το Σαπόρτα ή όταν γιόρταζε την Ευρωλίγκα το 1999. Παλιές ένδοξες εποχές για το λιθουανικό μπάσκετ. Αναντίρρητα, όμως, όποιος υποτιμά την εφετινή άλλοτε Πρωταθλήτρια Ευρώπης των λίγων σταρ αλλά των πληθωρικών παικτών, κάνει λάθος. Ο Αντρέα Τρινκιέρι ξέρει καλά τη δουλειά…