Ποιο το μυστικό της Ρωσίας έναντι επίθεσης από βαλλιστικούς πυραύλους

Μέχρι 200 στόχους εντός της ρωσικής επικράτειας κατέγραψε η δεξαμενή σκέψης Ινστιτούτο για τη Μελέτη του Πολέμου οι οποίοι βρίσκονται στην εμβέλεια των ATACMS. Πως, λοιπόν, μπορεί να προστατευθεί η Μόσχα έναντι των δυτικών όπλων;

Ο πόλεμος στην Ουκρανία κλιμακώθηκε μετά την απόφαση της αμερικανικής κυβέρνησης του Τζο Μπάιντεν να εγκρίνει τη χρήση των τακτικών βαλλιστικών πυραύλων ATACMS κατά στρατηγικών στόχων στη Ρωσία.

Η Βρετανία και η Γαλλία ακολούθησαν το αμερικανικό παράδειγμά επιτρέποντας στο Κίεβο να χρησιμοποιήσει πυραύλους κρουζ Storm Shadow και SCALP για τον ίδιο σκοπό.

Μπορεί η Ρωσία να απάντησε με τους εντυπωσιακούς βαλλιστικούς υπερηχητικούς πυραύλους Oreshnik, αλλά τι διαθέτει το Κρεμλίνο για την αντιαεροπορική του άμυνα.

«Τα συστήματα αεράμυνας είναι πέντε έως δέκα χρόνια μπροστά από τα μέσα επίθεσης για τα οποία έχουν σχεδιαστεί για να προστατεύονται»

Μιλώντας στο Sputnik o υποστράτηγος Αϊτέκ Μπίζιεφ, πρώην αναπληρωτής διοικητής του ρωσικού Κοινού Συστήματος Αεροπορικής Άμυνας CIS, αναφέρει ότι η χώρα του έχει «ένα ολόκληρο σύστημα» σε ισχύ «που αντιδρά άμεσα σε οποιαδήποτε αλλαγή στην κατάσταση της αεροπορικής απειλής».

«Τα συστήματα αεράμυνας είναι πέντε έως δέκα χρόνια μπροστά από τα μέσα επίθεσης για τα οποία έχουν σχεδιαστεί για να προστατεύονται», είπε ο Μπίζεφ, σημειώνοντας ότι η ΕΣΣΔ άρχισε να ολοκληρώνει τις εργασίες για τις πρώτες της δυνατότητες αντιβαλλιστικών πυραύλων στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Τότε ήταν που το ΝΑΤΟ ανέπτυσσε μια νέα γενιά βαλλιστικών όπλων υψηλής ακρίβειας.

Αρχικά, η αποστολή της σοβιετικής (και από το 1991 της ρωσικής) αντιβαλλιστικής άμυνας ήταν να εξασφαλίσει την άμυνα της Μόσχας, της ευρύτερης περιοχής και των κεντρικών βιομηχανικών περιοχών.

Το μυστικό για τις ικανότητες εναέριας και πυραυλικής άμυνας της Ρωσίας είναι η αποτελεσματική τοποθέτηση, είπε ο πρώην διοικητής. Υπενθύμισε μάλιστα, ότι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η αντιαεροπορική άμυνα γύρω από το Λένινγκραντ και τη Μόσχα επέτρεψε στις πόλεις να αποφύγουν μεγάλες ζημιές συκριτικά με αυτές που υπέστησαν οι δυτικοευρωπαϊκές πόλεις.

Σήμερα, «αυτές δεν είναι απλώς τοπικές ομάδες» αεράμυνας, «αλλά ένα ολόκληρο σύστημα που αντιδρά άμεσα σε οποιαδήποτε αλλαγή στην κατάσταση της αεροπορικής απειλής», εξήγησε ο Μπίζεφ.

«Αυτό περιλαμβάνει ραδιοηλεκτρονικά αντίμετρα, αεροπορική κάλυψη από μαχητικά αεροσκάφη, κλιμακωτή αεράμυνα σε συνεργασία με τις μονάδες αεράμυνας των χερσαίων δυνάμεων… που βρίσκονται όλα υπό τον ενιαίο έλεγχο της διοίκησης των Ρωσικών Αεροδιαστημικών Δυνάμεων».

«Όλα είναι υπό τον αυστηρό έλεγχο των ραντάρ. Ό,τι πετάει είναι ορατό στα κέντρα καταστάσεων, από θέσεις διοίκησης μιας ομάδας ραντάρ μέχρι το κεντρικό διοικητήριο του Γενικού Επιτελείου», είπε ο ανώτερος αξιωματικός.

Τι διαθέτει η Ρωσία

Ο Μπίζεφ ανέφερε ότι μετά το 1987 και την εμφάνιση των αντιβαλλιστικών 300V τέθηκαν οι βάσεις για περαιτέρω βελτιώσεις, με τα συστήματα της σειράς S να δοκιμάζονται «σε πεδία δοκιμών και με κάθε τρόπο ασκήσεων» επιδεικνύοντας αποδεδειγμένη ικανότητα αντιμετώπισης κάθε είδους βαλλιστικής απειλής.

S-300V: Εγκρίθηκε το 1988. Αναβάθμιση στο σύστημα πυραύλων εδάφους-αέρος μεγάλου βεληνεκούς S-300 που χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1978. Εμβέλεια έναντι βαλλιστικών στόχων: 30-40 χλμ.

S-400: Αναπτύχθηκε στις δεκαετίες του ’80 και του ’90, που παρουσιάστηκε το 2007. Ανιχνεύει βαλλιστικούς στόχους σε απόσταση έως και 200 ​​χλμ, τους καταστρέφει σε εμβέλεια έως και 60 χλμ.

S-500: Το πιο πρόσφατο κινητό σύστημα SAM/ABM της Ρωσίας. Κατασκευάστηκε το 2021. Μπορεί να ανιχνεύσει στόχους σε απόσταση έως και 600 χλμ., να τους καταστρέψει έως και 200 ​​χλμ. μακριά.

A-135 Amur και A-235 Nudol: Ειδικοί αναχαιτιστές πυραυλικής άμυνας βασισμένοι σε σιλό, σχεδιασμένοι να στοχεύουν βαλλιστικές, υπερηχητικές και διαστημικές απειλές (το S-500 έχει επίσης αυτή την ικανότητα). Είναι σε υπηρεσία από το 1995 και το 2019, αντίστοιχα. Εμβέλεια ανίχνευσης έως 6.000 χλμ. με χρήση ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης Don-2N. Εκτιμώμενο εύρος βολής: 350-900 χλμ.

Tor: Σύστημα πυραύλων μικρού βεληνεκούς που κατασκευάστηκε το 1986. Σχεδιασμένο κυρίως για χρήση κατά αεροσκαφών, ελικοπτέρων, πυραύλων κρουζ και drones, αλλά περιλαμβάνει ικανότητα έναντι απειλών βαλλιστικών πυραύλων μικρού βεληνεκούς. Αναζήτηση και εμβέλεια διαδρομής: 25 χλμ. Εμβέλεια βολής: Έως 16 χλμ.

Buk: Σύστημα πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς που αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Ωστόσο, μετά από πολλαπλές τροποποιήσεις στους πυραύλους, τα ραντάρ και τον εξοπλισμό του σταθμού διοίκησης έχει εκσυγχρονιστεί. Διαθέτει ικανότητα αντιβαλλιστικών πυραύλων που επιτεύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1990. Ικανό να εμπλέκει τακτικούς βαλλιστικούς πυραύλους, πυραύλους κρουζ και αντιπλοίων σε βεληνεκές 3-20 χλμ. και υψόμετρο έως 16 χλμ..