Βαλέρια Γκολίνο και Τζινέβρα Έλκαν – Έναν Ιανουάριο στη Ρώμη με 50ºC

Δύο Ιταλίδες στην Αθήνα. Η Βαλέρια Γκολίνο και η Τζινέβρα Έλκαν -η Ιταλοελληνίδα ηθοποιός από τον Νότο και η Ιταλίδα σκηνοθέτιθα από τον Βορρά-, κάθονται σε ένα σαλόνι ενός δωματίου του ξενοδοχείου Athens Capital, στο Σύνταγμα, τον ομφαλό της Αθήνας.

Το δωμάτιο γεμίσει από δυναμισμό, γοητεία και φλογερά μαλλιά σαν πυρκαγιές, «που κανένα καπέλο δεν μπορεί να σβήσει» όπως γράφει και ο Πωλ Μοράν στις «Βενετίες».

Πραγματικότητα – Αθήνα. Λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα. Ένας Νοέμβριος αρκετά ζεστός αλλά όχι παράφορα αβίωτος.

Μυθοπλασία – Ρώμη. Τα Χριστούγεννα ήρθαν και έφυγαν. Είναι ένας Ιανουάριος σαν όλους τους άλλους εκτός από ένα πρωτοφανές κύμα καύσωνα -μια ολοένα και πιο σκληρή παγκόσμια πραγματικότητα- που έχει κάνει τους ντόπιους να στάζουν και να φτάνουν στις ακρώρειες της λογικής.

Ανάμεσα στους πολυσύχναστους δρόμους και τις πλατείες, η Gianna (Βαλέρια Μπρούνι Τεντέσκι) ακονίζει μια δεκαετή εμμονή με την πρώην κολλητή της Pupa (Βαλέρια Γκολίνο), μια χρεοκοπημένη, πρώην πορνοστάρ της δεκαετίας του ’80 που προσπαθεί απεγνωσμένα να κρατήσει τις χρυσές μέρες της με αισθητικά ρετούς και εμφανίσεις που θυμίζουν Ιλόνα Στάλερ στα καλύτερά της. .

Η Gianna εξαρτάται (αλλά κυρίως συν-εξαρτάται) από τη γλυκιά κόρη της Mila (Σοφία Πανίτσι), η οποία φροντίζει με λατρεία μια ηλικιωμένη γυναίκα που μένει στο σπίτι (Μαρίσα Μπορίνι) -και είναι παγιδευμένη σε έναν κύκλο φαγητού και καθαρμού- καθώς και από έναν «ευθύ» ιερέα, τον πατέρα της Bill (Ντάνι Χάστον), έναν μισό Ιταλό, μισό Αμερικανό πρώην ηρωινομανή, του οποίου η αδελφή Frances (Γκρέτα Σκάκι) έχει φτάσει στην ιταλική πρωτεύουσα για να θάψει τις στάχτες της εν διαστάσει μητέρας τους σύμφωνα με πολύ συγκεκριμένες επιθυμίες.

Ο καύσωνας μας τρελαίνει

Η ταινία της Τζινέβρα Έλκαν I Told You So (Te L’ Avevo Detto, Εγώ Σου Το’ χα Πει) με πρωταγωνίστρια τη Βαλέρια Γκολίνο θα παιζόταν λίγες ώρες μετά στο Τριανόν, στα πλαίσια του 37ου Πανοράματος Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου και οι δύο κυρίες θα απαντούσαν σε Q&A.

Λίγες ώρες πριν, το απόγευμα της ίδιας ημέρας, ανάμεσα στο απογευματινό μούχρωμα και το πρώτο ποτήρι κρασί του βραδιού, το in συνάντησε τις δύο Ιταλίδες δημιουργούς για ένα τετ-α-τετ.

«Αν η κλιματική κρίση είναι η αιτία ή η αφορμή για την ταινία; Δεν ξέρω. Η ταινία έγινε μετά από ένα πολύ, πολύ καυτό καλοκαίρι στη Ρώμη, που όλοι μιλούσαν γι’ αυτό. Και ένιωσα, ξέρετε… είχα αυτό το όραμα… τι θα γινόταν αν ο κόσμος ήταν απλά κίτρινος; Αν δεν υπήρχε πια πράσινο. Και είμασταν πάντα με τόση ξηρασία και τόση ζέστη. Και αυτό μου προκαλούσε πολύ άγχος. Αυτός ήταν λοιπόν ο λόγος που έπρεπε να κάνω αυτή την ταινία για να μοιραστώ αυτό το όραμα» λέει η Τζινέβρα Έλκαν και οι Αθηναίοι δε μπορούμε να μη θυμηθούμε την πορτοκαλί ομίχλη της Σαχάρας πάνω από την πόλη μας τον περασμένο Απρίλιο.

«Ο καύσωνας τους κάνει όλους εξαιρετικά νευρικούς» συνεχίζει η Έλκαν. «Και επειδή υπάρχει αυτή η σωματική δυσφορία και χάνουν την αναπνοή τους τρελαίνονται πιο πολύ, ειδικά οι άνθρωποι που είναι ήδη τρελοί».

«Όλοι οι χαρακτήρες της ταινίας υποφέρουν από κάποια μορφή εθισμού» εξηγεί η σκηνοθέτιδα, Τζινέβρα Έλκαν

Ο εθισμός, το τραύμα και η οικογένεια

«Όλοι οι χαρακτήρες της ταινίας υποφέρουν από κάποια μορφή εθισμού» εξηγεί η σκηνοθέτιδα. «Βασικά αυτό που κάνουν είναι να προσπαθούν να γεμίσουν τον εαυτό τους με κάτι προκειμένου να ηρεμήσουν, προκειμένου να ξεφύγουν από τον πόνο τους…

»Ο καθένας από αυτούς έχει έναν πόνο, έχει ένα τραύμα, έχει κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσει. Και παράλληλα να αντιμετωπίσει αυτή τη στιγμή που είναι το τέλος του κόσμου. Τι θα κάνουν; Πώς θα βρουν την άκρη με τόσα τραύματα; Σε ορισμένες περιπτώσεις βρίσκονται λύσεις, σε ορισμένες περιπτώσεις όχι. Έχει να κάνει, επίσης, με την αγάπη και την οικογένεια».

O ρόλος της Βαλέρια Γκολίνο – Pupa, η μικρή κουκλίτσα της καλής τύχης

«Πώς βλέπετε την Pupa» ρωτάω την Τζινέβρα Έλκαν και η Βαρέλια Γκολίνο γελάει λέγοντας  «parla di pupa per favore» (ας μιλήσουμε για την Pupa σας παρακαλώ).

Ποια είναι η Pupa, από πού έρχεται, που πηγαίνει; Τι ονειρεύεται;

«Όλοι αγαπούν την Pupa» εξηγεί η Βαλέρια Γκολίνο. «Η Pupa είναι ένα είδος Πορτ Μπονέρ, φέρνει τύχη. Pupa σημαίνει μικρό κορίτσι στα ιταλικά και η Pupa μοιάζει με κούκλα, έτσι κι αλλιώς αλλά είναι και αυτή που θυσιάζεται στο τέλος. Η Pupa είναι ο μάρτυρας.

»Η Pupa ξεχωρίζει από όλους τους χαρακτήρες της ταινίας. Είναι ίσως ο πιο στιγματισμένος, αλλά και ο πιο ορατός χαρακτήρας. Ζει τη ζωή της. Ξέρετε, έχει προβλήματα, αλλά είναι ελεύθερη. Είναι αυτή που είναι» διαπιστώνει, τελικά, η Βαρέλια Γκολίνο για τον ρόλο της.

«Λοιπόν, ποτέ η Τζινέβρα δε δημιούργησε πραγματικά το ρόλο, ξέρεις, ντύνοντάς με με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Είχε μια ιδέα για αυτό το κορίτσι, που ήθελε να είναι αιθέρια, σαν ένας μικρός άγγελος. Αλλά την ίδια στιγμή λίγο volgare και λίγο girly» θα πει η Βαλέρια

Σκηνές, ατάκες, σύνδεση και γυρίσματα

«Μια ατάκα από την ταινία που να με εκφράζει 100%;» επαναλαμβάνει η Τζινέβρα Έλκαν την ερώτηση. «Αισθάνομαι ότι υπάρχει ένα κομμάτι του εαυτού μου σε κάθε έναν από τους ρόλους. Υπάρχουν σκηνές που μου ταιριάζουν απόλυτα, για παράδειγμα, αυτή η σκηνή μεταξύ της Pupa και της Gianna όταν περπατούν στον δρόμο μαζί. Και η Gianna λέει στην Pupa ότι πρέπει να αποδείξει ότι το τέλος του κόσμου είναι δικό της λάθος γιατί είναι αμαρτωλή. Κι έτσι η Pupa με κάποιο τρόπο το επιδιώκει…».

Και η Pupa, δηλαδή η Βαλέρια Γκολίνο, τι έχει να πει για αυτό; Υπάρχει κάποια βασική οδηγία που έλαβε από τη Τζινέβρα ώστε να περιχαράξει τον ρόλο της;

«Λοιπόν, ποτέ η Τζινέβρα δε δημιούργησε πραγματικά το ρόλο, ξέρεις, ντύνοντάς με με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Είχε μια ιδέα για αυτό το κορίτσι, που ήθελε να είναι αιθέρια, σαν ένας μικρός άγγελος. Αλλά την ίδια στιγμή λίγο volgare και λίγο girly. Με κατασκεύασε σαν κούκλα, ξέρεις… Αυτό που ένοιαζε τη Τζινέβρα ήταν να κρατήσει τη νεανικότητα στον ρόλο της Pupa» εξηγεί η Γκολίνο.

To τρέιλερ της ταινίας I Told You So

Με την υγρασία τι γίνεται, παιδιά;

Βλέποντας κανείς την ταινία I Told You So δε μπορεί να μην αναρωτηθεί πώς στο καλό γυρίστηκε μέσα σε τόση υγρασία, πως άντεξαν τόσο «κίτρινο του καύσωνα» οι ηθοποιοί.

«Δεν έκανε ζέστη» θα πει η Γκολίνο. «Ήταν Φεβρουάριος, έκανε κρύο στην πραγματικότητα. Αυτό είναι το ενδιαφέρον του κινηματογράφου, όμως. Βλέπεις την ταινία και σκας, παίζεις στην ταινία και κρυώνεις».

«Η ηθοποιία δεν ήταν το όνειρό μου. Απλά συνέβη» δηλώνει με ειλικρίνεια η Βαλέρια Γκολίνο αλλά αρνείται να αριθμήσει τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας της. «Δεν μου αρέσει να ορίζω τα πράγματα, συγγνώμη»

Η Βαλέρια Γκολίνο μπροστά και πίσω από την κάμερα

Η Βαλέρια Γκολίνο έχει ήδη κάνει το επόμενο βήμα της στη δραματουργία. Με δύο ταινίες στο σκηνοθετικό της παλμαρέ, το «Μέλι» και το «Euphoria» και τη σειρά «Art of Joy», η οποία τώρα έρχεται, πώς νιώθει, άραγε, που μπορεί να είναι με το ένα πόδι μπροστά από την κάμερα και με το άλλο πίσω από αυτήν;

«Λοιπόν, ξέρεις, η σκηνοθεσία είναι αυτό που αγαπώ περισσότερο από οτιδήποτε. Είναι το καλύτερό μου. Το πρώτο μου πάθος αυτή τη στιγμή. Ναι» λέει η Ιταλοελληνίδα ηθοποιός.

»Και μετά έρχεται η υποκριτική. Θέλω να πω είμαι ηθοποιός από τα 17 μου, σαράντα χρόνια πλέον. Επίσης, η ηθοποιία ήρθε κάπως αβίαστα, δεν την κυνήγησα, με επέλεξε περισσότερο από ότι την επέλεξα εγώ. Η σκηνοθεσία είναι μια πραγματική επιλογή.

»Η ηθοποιία δεν ήταν το όνειρό μου. Απλά συνέβη» δηλώνει με ειλικρίνεια η Βαλέρια Γκολίνο αλλά αρνείται να αριθμήσει τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας της. «Δεν μου αρέσει να ορίζω τα πράγματα, συγγνώμη. Επίσης, για να είμαι ειλικρινής, δε θυμάμαι. Θα έλεγα ότι υπάρχουν ταινίες που έχω κάνει και μου αρέσουν πολύ και άλλες που δεν μου αρέσουν καθόλου».

«Υπάρχει ένα μελαγχολικό, πολύ μελαγχολικό συναίσθημα για τα ανθρώπινα όντα, για την ιστορική στιγμή που ζούμε. Δεν είναι μια θυμωμένη ταινία. Είναι μια πολύ μελαγχολική ταινία… Πολύ, πολύ υπαρξιακή ταινία» λέει η Βαλέρια Γκολίνο

Το συναίσθημα επίγευσης της ταινίας

«Νομίζω ότι η ταινία I Told You So σε αφήνει να σκέφτεσαι» εξηγεί η Βαλέρια Γκολίνο. «Υπάρχει ένα μελαγχολικό, πολύ μελαγχολικό συναίσθημα για τα ανθρώπινα όντα, για την ιστορική στιγμή που ζούμε. Δεν είναι μια θυμωμένη ταινία. Είναι μια πολύ μελαγχολική ταινία… Πολύ, πολύ υπαρξιακή ταινία.

»Οπότε ελπίζω ο κόσμος να βγει από αυτή λέγοντας, “ουάου, είδα κάτι που είναι πολύ διασκεδαστικό. Αλλά με έκανε να σκεφτώ ή αλλάζω γνώμη για κάτι. Ξέρεις.. για παράδειγμα, εγώ άλλαξα γνώμη για την Pupa, για τις πορνοστάρ ή άλλαξα γνώμη για τον ιερέα» παρατηρεί η Βαλέρια Γκολίνο, η οποία όταν ερωτάται να πει τη δική της ατάκα από την ταινία που της έμεινε αξέχαστη δυσκολεύεται: «Δε θυμάμαι. Ξεχνάω εύκολα. Ζω τις στιγμές αλλά ξεχνάω. Πρέπει να ξαναδώ κάτι για να το θυμηθώ. Αισθάνομαι τα πράγματα περισσότερο από ό,τι τα καταγράφω».

«Η Pupa, άλλωστε, μιλάει με ρίμες, σαν μικρά τραγουδάκια, κάνει ομοιοκαταληξίες» συμπληρώνει η Τζινέβρα Έλκαν και κάπου εκεί τελειώνει η κουβέντα μας.

*Για την ιστορία να πούμε ότι η Βαλέρια Γκολίνο υποδύεται την αδερφή της Μαρίας Κάλλας (Αντζελίνα Τζολί) στην ταινία «Maria», ενώ η Τζινέβρα Έλκαν είναι εγγονή του Τζιάνι και της Μαρέλας Ανιέλι, αδελφή του εκκεντρικού Λάπο Έλκαν και έχει σκηνοθετήσει 12 ταινίες μέχρι στιγμής.  

*Περισσότερες πληροφορίες για το 37ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου στην Αθήνα μπορείτε να δείτε εδώ.