Alice Brock: Ένα αντίο στην ιδιοκτήτρια εστιατορίου που έγινε διάσημη εξαιτίας ενός τραγουδιού

Η Alice Brock, της οποίας το εστιατόριο στη δυτική Μασαχουσέτη απαθανατίστηκε ως το μέρος όπου «μπορείς να πάρεις ό,τι θέλεις» στο αντιπολεμικό τραγούδι του Arlo Guthrie «Alice’s Restaurant» το 1967, πέθανε την Πέμπτη στο Wellfleet της Μασαχουσέτης – μόλις μια εβδομάδα πριν από την Ημέρα των Ευχαριστιών, τη γιορτή κατά την οποία διαδραματίζεται η περιπετειώδης ιστορία του τραγουδιού. Ήταν 83 ετών.

Η Viki Merrick, μακροχρόνια φίλη της, δήλωσε ότι πέθανε σε ξενώνα από χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια.

«Μετά το δείπνο γράψαμε το μισό τραγούδι»

Το εστιατόριο της Brock, το Back Room, δεν αναφέρεται ιδιαίτερα στο τραγούδι. Στο κομμάτι διάρκειας 18 λεπτών, ο Guthrie – περισσότερο μιλώντας παρά τραγουδώντας – αφηγείται μια επίσκεψη του ίδιου και του φίλου του, Rick Robbins, στο Ray Brock, για το δείπνο των Ευχαριστιών.

Ακολουθεί μια ιστορία για αγρίους: Ο Guthrie και ο Robbins πηγαίνουν τα σκουπίδια στη χωματερή της πόλης, αλλά, βρίσκοντας την κλειστή, τα αφήνουν σε μια ρεματιά. Το επόμενο πρωί, η αστυνομία τους συλλαμβάνει και η Brock καλείται να τους βγάλει με εγγύηση.

Εκείνο το βράδυ τους μαγειρεύει ένα πλούσιο γεύμα και την επόμενη μέρα εμφανίζονται στο δικαστήριο, όπου ο δικαστής τους επιβάλλει πρόστιμο 50 δολαρίων. Αργότερα, ο Guthrie καλείται να πάει σε κέντρο στρατολόγησης, αλλά καταφέρνει να γλιτώσει τη θητεία του λόγω του ποινικού του μητρώου.

Η Brock βοήθησε στη συγγραφή του πρώτου μέρους του τραγουδιού, μέχρι τη δίκη. «Μετά το δείπνο γράψαμε το μισό τραγούδι», είπε στον συγγραφέα C.A. Sanders, «και το άλλο μισό, το προσχέδιο, το έγραψε ο Arlo».

Ο Guthrie ερμήνευσε για πρώτη φορά το τραγούδι στο Newport Folk Festival του 1967, και ήταν το ομώνυμο κομμάτι του πρώτου του άλμπουμ, που κυκλοφόρησε εκείνο το φθινόπωρο, με τον σαρκαστικό του στίχο «Θέλεις να μάθεις αν είμαι αρκετά ηθικός να καταταγώ στο στρατό, να κάψω γυναίκες, παιδιά, σπίτια και χωριά».

«Για πολύ καιρό δυσανασχετούσα»

Το τραγούδι, που κατέληξε να είναι ανεπίσημος αντιπολεμικός ύμνος, έκανε διάσημη και την Brock, παρόλο που όταν κυκλοφόρησε είχε κλείσει το εστιατόριό της. Ήταν μια ανεπιθύμητη φήμη, είπε, τουλάχιστον στην αρχή.

«Ένιωθα πολύ άβολα επειδή τα δημόσια πρόσωπα δεν αντιμετωπίζονται με πολύ σεβασμό», δήλωσε στο WAMC Northeast Public Radio το 2014. «Δεν τους φέρονται σωστά. Από τη στιγμή που το όνομά σου είναι στην εφημερίδα, οι άνθρωποι αισθάνονται ότι μπορούν να πουν: ‘Α, εσύ είσαι η Alice; Γύρνα απ’ την άλλη’, λες και θέλουν να δουν τα οπίσθιά μου ή κάτι τέτοιο».

Κατά τη δεκαετία του 1970, η Brock επιχείρησε να ανοίξει και άλλα εστιατόρια. Αφού έκλεισε το τελευταίο, το 1979, μετακόμισε στο Provincetown, στη Μασαχουσέτη, στην άκρη του Cape Cod, όπου έκανε περιστασιακές δουλειές για να στηρίξει τη νέα της καριέρα ως ζωγράφος.

Τελικά, αποδέχθηκε την φήμη. «Για πολύ καιρό δυσανασχετούσα», δήλωσε στο WAMC. «Αλλά τώρα έχω συνειδητοποιήσει ότι ο κόσμος απλά χαίρεται όταν ακούει το όνομά μου, οπότε πώς μπορώ να παραπονεθώ;».

View this post on Instagram

A post shared by MVYRADIO (@mvyradio)

Η πρώιμη ζωή

Η Alice May Pelkey γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου 1941 στο Μπρούκλιν, αν και της άρεσε να λέει στον κόσμο ότι είχε συλληφθεί στο Provincetown. Η μητέρα της, Mary (Dubrovski) Pelkey, εργαζόταν στον τομέα των ακινήτων και ο πατέρας της, Joe, ήταν χαράκτης.

Φοίτησε στο Sarah Lawrence College, αλλά έφυγε κατά τη διάρκεια του δεύτερου έτους σπουδών της, επικαλούμενη αργότερα την υποστήριξή της σε «αντιδημοφιλείς πολιτικούς αγώνες». Μετακόμισε στο Lower East Side του Μανχάταν, όπου γνώρισε τον Ray Brock, αρχιτέκτονα και γλύπτη.

Παντρεύτηκαν το 1962 και τον επόμενο χρόνο μετακόμισαν στο Stockbridge της Μασαχουσέτης. Εργάστηκαν και οι δύο στο Stockbridge School, ένα ιδιωτικό ίδρυμα – εκείνος ως καθηγητής καλλιτεχνικών, εκείνη ως βιβλιοθηκάριος – όπου έγιναν φίλοι με τον Guthrie, μαθητή εκεί και γιο του folk τραγουδιστή Woody Guthrie.

Η Brock άνοιξε το Back Room μετά από παρότρυνση της μητέρας της, η οποία βοήθησε επίσης το ζευγάρι να αποκτήσει μια αποκαθαγιασμένη επισκοπική εκκλησία, την οποία μετέτρεψαν σε σπίτι τους και η οποία αποτελεί επίσης μέρος της ιστορίας που αφηγείται το «Alice’s Restaurant».

Το 1968, ο σκηνοθέτης Arthur Penn γύρισε μια ταινία βασισμένη στο τραγούδι, με την Pat Quinn να υποδύεται την Brock. (Η Brock ήταν σύμβουλος και είχε ένα cameo).

*Με πληροφορίες από: NYT | Clay Risen | Κεντρική φωτογραφία θέματος:  digital.library.ucla.edu