Ένα πράγμα είναι σίγουρο για τον ΣΥΡΙΖΑ της νέας εποχής: το κόμμα δεν αντέχει άλλη εσωστρέφεια. Ό,τι ήταν να γίνει σε επίπεδο εσωκομματικών συγκρούσεων και ίντριγκας έχει συμβεί και με το παραπάνω τον τελευταίο ενάμισι χρόνο. Μια νέα σύγκρουση, με διάρκεια κι ένταση θα μπορούσε να αποβεί και η τελειωτική για το κόμμα.

Για να μην συμβεί κάτι τέτοιο, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μπει στις ράγες της κανονικότητας και της ομαλότητας. Η ομοψυχία ως κοινό χαρακτηριστικό όλων των πρωταγωνιστών αποτελεί θεμέλιο λίθο σε αυτή την προσπάθεια. Κι αυτό επειδή οι προκλήσεις βρίσκονται μπροστά και είναι μεγάλες. Ήδη ο Σωκράτης Φάμελλος επιχειρεί να μαζέψει τις απώλειες, με απανωτές συναντήσεις, τηλεφωνήματα και συζητήσεις με τους «σκεπτικούς» βουλευτές.

Από την άλλη, ουδείς μπορεί να παραβλέψει το γεγονός ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές της επόμενης μέρας στην Κουμουνδούρου, όπως και τις σχέσεις μεταξύ τους. Η πολιτική, όπως και όλα τα πράγματα στη ζωή, έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον, αλληλένδετα μεταξύ τους. Υπό αυτό το πρίσμα και αφού καταλαγιάσουν οι χοροί από το τέλος της περιπέτειας Κασσελάκη, το μεγάλο στοίχημα είναι οι ισορροπίες που θα επικρατήσουν στο κόμμα.

Ίσως είναι ευτύχημα που σε αυτή την κρίσιμη περίοδο για το κόμμα, επικεφαλής είναι ένας γενικά συμπαθής, μετριοπαθής πολιτικός, ο Σωκράτης Φάμελλος. Έχει την εμπειρία, διατέλεσε επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας αμέσως μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα και είναι αρκετά «διπλωμάτης». Έχει την ικανότητα να αμβλύνει αντιθέσεις και να ηρεμήσει τα πνεύματα, αν αυτά οξυνθούν.

Oι πλευρές του ΣΥΡΙΖΑ

Ωστόσο, η άλλη ανάγνωση του «μετριοπαθής», είναι εκείνη του soft πολιτικού. Ουδείς γνωρίζει κατά πόσο μπορεί να κλιμακώσει σε μια περίοδο έντασης στο πολιτικό σκηνικό, πόσο μακριά μπορεί να φτάσει, πόσο είναι διατεθειμένος να σηκώσει τους τόνους. Η εικόνα του μέχρι σήμερα δεν προδιαθέτει για μεγάλες εντάσεις.

Στον αντίποδα, βρίσκεται ο Παύλος Πολάκης, ο άλλος «μισός ΣΥΡΙΖΑ». Ευφυέστατη η κίνηση του «αψύ Κρητικού» να μην πάει σε β’ γύρο και το κοντέρ με τον Φάμελλο να γράψει μονοψήφια διαφορά. Κίνηση που του επιτρέπει να διατυμπανίζει ότι εκπροσωπεί το μισό κόμμα. Αυτό σημαίνει, κάτι παραπάνω από ενεργή συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων και στην άσκηση πολιτικής.

Ζόρια

Κι εδώ αρχίζουν τα ζόρια. Ο Πολάκης είναι γνωστό τι ακριβώς μπορεί να κάνει. Πολλές φορές στο παρελθόν έχασε το δίκιο του εξαιτίας του άφθονου εκρηκτικού ταπεραμέντου που διαθέτει. Μέχρι σήμερα έχει καταφέρει να βρεθεί παρ’ ολίγον εκτός ΣΥΡΙΖΑ επί Τσίπρα, εκτός Κ.Ο. επί Κασσελάκη, ενώ οι συμπάθειές του μεταξύ των ηγετικών στελεχών της Κουμουνδούρου είναι μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού.

Ποιός δεν θυμάται άλλωστε την επεισοδιακή συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του προηγούμενου Ιουλίου όταν η ομάδα των 87 ζητούσε από τον Στέφανο Κασσελάκη την παραπομπή Πολάκη στην επιτροπή δεοντολογίας του κόμματος; Από την άλλη, είναι γνωστό ότι ο κ. Πολάκης δεν έχει σε μεγάλη εκτίμηση στελέχη του κόμματος που ανήκουν σ’ αυτή την ομάδα. Αν μπει και πάλι σε μια λογική «μόνος μου και όλοι σας», τα πράγματα θα εξελιχθούν μάλλον άσχημα.

Περασμένα, ξεχασμένα;

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος πως όλα αυτά θεωρούνται «περασμένα, ξεχασμένα» και πως η ιστορία η ίδια έφερε συμμάχους τους πρώην αντιπάλους απέναντι στον κοινό αντίπαλο, τον Στέφανο Κασσελάκη. Ο στόχος πλέον αποτελεί παρελθόν, κατά συνέπεια το ερώτημα είναι αν οι συμμαχίες θα παραμείνουν ενεργές ή αν θα επιστρέψουμε την πρωθύστερη κατάσταση.

Η λογική της πολιτικής επιβίωσης λέει πως αναγκαστικά όλοι θα πρέπει να ρίξουν νερό στο κρασί τους, να βρουν ένα modus operandi που θα πλαισιώνει μια όσο τον δυνατόν ειρηνική συνύπαρξη. Ωστόσο, πολλές φορές από τις προθέσεις έως τις πράξεις, η απόσταση είναι μεγάλη.

Συνεργασίες

Για παράδειγμα, ο Σωκράτης Φάμελλος έχει ήδη αναφερθεί στην ανάγκη συνεργασιών, στρέφοντας το βλέμμα κυρίως προς το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Αριστερά – το κόμμα Κασσελάκη αποκλείεται από την εξίσωση. Ακόμα κι αν δεχθούμε ότι ο Παύλος Πολάκης συνταχθεί με αυτή την πολιτική συνεργασιών, το ερώτημα είναι ποιος θέλει να συνεργαστεί μαζί του από το ΠΑΣΟΚ, καθώς στη Χαριλάου Τρικούπη είναι γνωστό ότι δεν τρέφουν τα καλύτερα αισθήματα για τον βουλευτή από την Κρήτη.

Αλλά πριν φτάσουμε στις συνεργασίες, εκείνο που προέχει είναι η συσπείρωση του κόμματος. Ένα κόμμα διαπραγματεύεται καλύτερα όσο περισσότερο ισχυρό είναι. Γι’ αυτό και στην Κουμουνδούρου αναμένουν με αγωνία τις δημοσκοπήσεις ώστε να διαπιστώσουν τον αντίκτυπο των εσωκομματικών διαδικασιών στην κοινωνία.

Το επόμενο διάστημα το πλάνο της νέας ηγεσίας θα γίνει περισσότερο σαφές, καθώς αναμένονται αλλαγές σε καίριες θέσεις στο κόμμα, σε επίπεδο τομεαρχών, κοινοβουλευτικών εκπροσώπων κλπ. Εκεί θα έχουμε και μια πρώτη αποτίμηση αναφορικά με το πως κινούνται οι ισορροπίες στο κόμμα.

Headlines