Μισθοί: Ο μακρινός δρόμος της σύγκλισης των μισθών με την ΕΕ

Το μακρινό 2002 ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης, στο πλαίσιο της 67ης ΔΕΘ, έθετε ώς στόχο την πραγματική οικονομική σύγκλιση με την Ευρώπη. Έχουν περάσει από τότε 22 χρόνια και σύγκλιση ακούμε αλλά σύγκλιση δεν βλέπουμε… Οι μισθοί παραμένουν χαμηλοί σε σχέση με τις πληθωριστικές πιέσεις που ασκούνται στα νοικοκυριά.

Στις 20 Νοεμβρίου οι εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για να πουν «φτάνει πια» στην ακρίβεια, να διεκδικήσουν πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς.

Τα χρόνια περνάνε και σύγκλιση δεν βλέπουμε

Η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία, πρόσφατα, δημοσιοποίησε στοιχεία σύμφωνα με τα οποία η Ελλάδα μπορεί μεν να έχει αύξηση στον μέσο μισθό πλήρους απασχόλησης το 2023 συγκριτικά με το 2022, όμως υποχώρησε κι άλλο στην κατάταξη των ευρωπαϊκών χωρών, καταλαμβάνοντας πλέον, την 3η θέση από το τέλος.

Μια εκτίμηση και η πραγματικότητα

Σύμφωνα με την Eurostat, οι μέσες ετήσιες αποδοχές του Έλληνα εργαζόμενου ήταν το 2023 συνολικά 17.013 ευρώ, έναντι 16.407 ευρώ το 2022. Σε οριακά χειρότερη θέση από την  Ελλάδα βρίσκεται πλέον μόνο η Ουγγαρία, η οποία με ετήσια αύξηση 17,46%, βρίσκεται μια θέση κάτω από τη χώρα μας, και ακολουθεί τελευταία, η Βουλγαρία, με μέσες ετήσιες αποδοχές 13.503 ευρώ.

Στην εγχώρια σκηνή ο Έλληνας πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, εκτιμά ότι «ο μέσος μισθός το 2027 θα διαμορφωθεί πάνω από τα 1.500 ευρώ». Μέχρι τότε, αδυνατεί να εφαρμόσει πολιτικές που ενισχύουν την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων, η οποία έχει μειωθεί κατά 8% από το 2019.

Δυστυχώς τα στοιχεία είναι αμείλικτα. Η στήριξη των εισοδημάτων των ελληνικών νοικοκυριών φαντάζει αναγκαία. Σύμφωνα με την Ένωση Εργαζομένων Καταναλωτών Ελλάδος (ΕΕΚΕ) οι τιμές στα βασικά είδη στη χώρα μας αυξήθηκαν κατά 65% την τελευταία διετία, με την Ελλάδα να καταλαμβάνει την τρίτη θέση στην ΕΕ -μετά την Βουλγαρία και τη Ρουμανία -ως προς το ποσοστό πολιτών σε υλική στέρηση, το οποίο υπερβαίνει το 30%, όταν ο ευρωπαϊκός μέσος όρος βρίσκεται στο 21,4%.

Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε

Η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων για να υπογραφούν κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είναι ένα βασικό αίτημα των εργαζομένων. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό. Το «τέρας» της ακρίβειας επιμένει να ταλαιπωρεί τα νοικοκυριά επίμονα.

Η επέλαση των μνημονίων έχει αφήσει βαριά τη σκιά της και στον κόσμο της εργασίας. Είναι επιβεβλημένη η ανάγκη να γίνουν γρήγορα βήματα για να μειωθεί, αν όχι να εξαλειφθεί το χάσμα με την υπόλοιπη Ευρώπη. Δεν υπάρχει περιθώριο να χαθεί και άλλο «τρένο». Η βαλκανοποίηση της οικονομίας αποτελεί λάθος δρόμο και δεν μας δίνει πλεονεκτήματα ανταγωνιστικότητας.

Εν κατακλείδι: Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε, που έλεγε και ένας πρώην πρωθυπουργός.