Από παρίες σε ήρωες: Τέσσερις θριαμβευτικές επιστροφές που το Χόλιγουντ δεν τις περίμενε

Η Ντέμι Μουρ και η Πάμελα Άντερσον είναι τα τελευταία παραδείγματα προσωπικοτήτων του παρελθόντος -ξεχασμένων από τη βιομηχανία του Χόλιγουντ- που ξαφνικά βρίσκονται να διεκδικούν σημαντικά βραβεία και να πρωταγωνιστούν σε ταινίες για τις οποίες μιλούν όλοι.

Αλλά αυτή η δυναμική δεν είναι καινούργια -υπάρχει από την εποχή του ίδιου του κινηματογράφου.

Τίποτα δεν αιχμαλωτίζει το κοινό περισσότερο από μια δραματική πτώση που ακολουθείται από μια ακόμη μεγαλύτερη εξιλέωση.

Aυτή η δυναμική δεν είναι καινούργια -υπάρχει από την εποχή του ίδιου του κινηματογράφου

Αυτοί που γύρισαν από το κρύο (του Χόλιγουντ)

Ποιος δεν αγαπάει τον Μίκι Ρουρκ;

Πριν γίνει παρωδία του εαυτού του και το πρόσωπό του γίνει σχεδόν αγνώριστο, κάποτε θεωρούνταν ο πιο όμορφος άντρας του Χόλιγουντ. Δεν το πιστεύετε εσείς οι Gen Z; Δείτε το «Εννιάμιση εβδομάδες», όπου ένας Ρουρκ στο απόγειο της ομορφιάς του κατάφερε να σαγηνέψει την Κιμ Μπάσιντζερ.

Αλλά δεν ήταν απλώς ένα όμορφο πρόσωπο – ήταν (και εξακολουθεί να είναι) ένας εξαιρετικά ταλαντούχος ηθοποιός.

Στα απομνημονεύματά του «Ιστορίες που λέω μόνο στους φίλους μου», ο Ρομπ Λόου θυμάται πώς, όταν ο Ρουρκ βρέθηκε στα γυρίσματα της ταινίας «The Outsiders, Επαναστάτες Χωρίς Αύριο» για να επισκεφθεί τον φίλο του, σκηνοθέτη Φράνσις Φορντ Κόπολα, όλοι ένιωσαν ότι είχε φτάσει ο «νέος Τζέιμς Ντιν».

Είχαν γοητευτεί από το «The Motorcycle Boy», τον ρόλο που έπαιξε στον μελαγχολικό «Αταίριαστο». Οι Los Angeles Times τον περιέγραψαν ως ένα «νεαρό λιοντάρι του Χόλιγουντ, έναν ηθοποιό με τη μελαγχολική ένταση του πρώιμου Μάρλον Μπράντο, τον ηλεκτρισμό του Τζέιμς Ντιν και τη συναισθηματική φόρτιση του Τζον Γκάρφιλντ».

Ο Ρουρκ παρουσίασε το αξιοσημείωτο ταλέντο του σε ταινίες όπως «Καμιά Προσευχή για τους Μελλοθάνατους», «Δαιμονισμένος Άγγελος» και «Η Χρονιά του Δράκου».

Αλλά καθώς η πυγμαχία άρχισε να μπαίνει στο επίκεντρο, η καριέρα του ως ηθοποιός μειώθηκε. Υποβλήθηκε σε χειρουργικές επεμβάσεις που άλλαξαν το πρόσωπό του, πάλεψε με τον εθισμό και απέρριψε ρόλους που καθόρισαν την καριέρα του. Απέρριψε το «Ο Άνθρωπος της Βροχής», το «Οι Αδιάφθοροι» και το «Pulp Fiction», στο οποίο θα μπορούσε να υποδυθεί τον Μπουτς – τον ρόλο που έδωσε νέα ώθηση στην καριέρα του Μπρους Γουίλις. Εν τω μεταξύ, η καριέρα του Μίκι Ρουρκ έπεσε στην αφάνεια.

Η επιστροφή του Μίκι Ρουρκ – «Ο παλαιστής»

Η πυγμαχία που κάποτε κατέστρεψε το πρόσωπό του βοήθησε επίσης στην αναζωογόνηση της καριέρας του. Η ενσάρκωση του λακωνικού Μαρβ στην ταινία συνόλου «Sin City» υπενθύμισε στο κοινό ότι ο μεγάλος Μίκι Ρουρκ υπήρχε ακόμα.

Αλλά ήταν «Ο Παλαιστής», η ιστορία ενός ξεπεσμένου πυγμάχου που προσπαθεί να ξαναφτιάξει την οικογενειακή του ζωή, που επιβεβαίωσε πραγματικά την επιστροφή του. Ο σκηνοθέτης Ντάρεν Αρονόφσκι τον εμπιστεύτηκε και ο Ρουρκ ανταπέδωσε αυτή την εμπιστοσύνη με σοβαρή αφοσίωση: προπονούνταν επί μήνες, έκανε μόνος του όλα τα ακροβατικά του και συμμετείχε ενεργά στην προώθηση της ταινίας.

Η προσπάθεια απέδωσε καρπούς. Κέρδισε ένα BAFTA και μια Χρυσή Σφαίρα, έλαβε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ και εξασφάλισε μερικούς προσοδοφόρους ρόλους στα «Iron Man 2» και «Οι Αναλώσιμοι».

Ο Τζον Τραβόλτα και η αειθαλής φράντζα του

Η ταινία «Κάρι, Έκρηξη Οργής» τον βοήθησε να κάνει την υπέρβαση, ενώ η συναισθηματική τηλεοπτική ταινία «Το αγόρι με την πλαστική φούσκα» τον έκανε γνωστό σε όλη την Αμερική.

Αλλά ήταν ο «Πυρετός του Σαββατόβραδου» και το «Grease» που τον μετέτρεψαν σε παγκόσμιο είδωλο. Ωστόσο, ο Τζον Τραβόλτα σπατάλησε μεγάλο μέρος αυτού του κεφαλαίου με μια σειρά κακών επιλογών κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980.

Φαινομενικά ασφαλείς επιλογές, όπως το «Staying Alive» (η συνέχεια της ιστορίας του Τόνι Μανέρο), απέτυχαν στο box office, ενώ ταινίες τόσο συναρπαστικές όσο το «Blow Out – Ο Δολοφόνος του Μεσονυκτίου», σε σκηνοθεσία του Μπράιαν Ντε Πάλμα, πέρασαν άδικα απαρατήρητες.

Επέστρεψε στη δεκαετία του 1990, χάρη στην απροσδόκητη επιτυχία του «Κοίτα Ποιος Μιλάει», που τον επανέφερε ως αστέρα της ρομαντικής κωμωδίας.

Αλλά οι καταστροφικές και περιττές συνέχειες που ακολούθησαν τον έστειλαν γρήγορα πίσω στο περιθώριο.

Η επιστροφή του Τζον Τραβόλτα – «Pulp Fiction»

Στην ηλικία των 40 ετών, η καριέρα του Τραβόλτα φαινόταν να έχει τελειώσει, όταν ένα τυχερό γεγονός άλλαξε τα πάντα. Ο Μάικλ Μάντσεν, ο Βίνσεντ Βέγκα που είχε στο μυαλό του ο Ταραντίνο όταν έγραψε το σενάριο για το «Pulp Fiction», αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το ρόλο λόγω προηγούμενης δέσμευσης για το «Γουάιατ Ερπ» του Λόρενς Κάζναν και ο Τζον Τραβόλτα πήρε το ρόλο.

Πολύ πιο εύσωμος και ατημέλητος απ’ ό,τι ήταν, απέδειξε ότι υπήρχαν κι άλλες πλευρές του για να ανακαλυφθούν.

Η Ακαδημία, που πάντα ανταμείβει τους άσωτους γιους της, τον πρότεινε για δεύτερη φορά για Όσκαρ (η πρώτη ήταν για το «Πυρετός το Σαββατόβραδο») και το Χόλιγουντ του άνοιξε ξανά τις πόρτες του.

Έκτοτε, έκανε δύο ακόμη εκπλήξεις χάρη σε σύγχρονες κλασικές ταινίες όπως το «Αδίστακτα Πρόσωπα» και το «Hairspray», όπου έκανε την έκπληξη μπαίνοντας στα παπούτσια της Εντνα Τέρνμπλαντ τον ρόλο που είχε παίξει η drag queen Divine στην πρώτη εκδοχή.

Όλοι υποκλίνονται στη Ντέμι Μουρ

Η ζωή στο Χόλιγουντ κινείται τόσο γρήγορα που, εκείνη την εποχή, το «Αόρατος Εραστής» θεωρήθηκε ήδη ως ανάσταση της καριέρας της Ντέμι Μουρ – παρά το γεγονός ότι το μόνο που έκανε ήταν να κόψει τα μαλλιά της.

Μετά από αρκετά χρόνια ως το πιο εξέχον γυναικείο μέλος του «Brat Pack», με το «Μπαράκι του Σαν Έλμο» να είναι η πιο αναγνωρίσιμη ταινία της, η Μουρ επαναπροσδιορίστηκε ως πρωταγωνίστρια μιας κλασικής ρομαντικής κωμωδίας σε έναν ρόλο υποψήφιο για Όσκαρ.

Κανείς δεν μπορούσε να προβλέψει τότε ότι θα γινόταν η μεγαλύτερη γυναίκα σταρ της δεκαετίας του 1990, χάρη σε επιτυχίες όπως τα «Αποκαλύψεις», «Ζήτημα Τιμής» και «Ανήθικη Πρόταση». Έγινε επίσης η πιο ακριβοπληρωμένη ηθοποιός στο Χόλιγουντ, κερδίζοντας το παρατσούκλι «Gimme More».

Οι αμοιβές της ήταν αστρονομικές, αλλά ούτε οι κριτικοί ούτε το κοινό ανταποκρίθηκαν με τον ίδιο ενθουσιασμό. Για μερικά χρόνια, κράτησε χαμηλό προφίλ μέχρι ο ρόλο της ως Μάντισον Λι στο «Άγγελοι του Τσάρλι» να την επαναφέρει στο προσκήνιο – ιδιαίτερα για την εντυπωσιακή της σωματική διάπλαση (και την παράλογη συζήτηση γύρω από τα μακριά μαλλιά της σε ηλικία 40 ετών).

Η επιστροφή της Ντέμι Μουρ -«The Substance»

Η επανεμφάνιση της Ντέμι Μουρ αντανακλά τις εγγενείς αντιφάσεις του Χόλιγουντ. Η βιομηχανία την κορόιδεψε και σαμποτάρισε τις ταινίες της, αλλά εξακολουθεί να λαχταρά να τη βλέπει να περπατά θριαμβευτικά στο κόκκινο χαλί, γιατί, παρά τη γεμάτη ποπ κορν καριέρα της, παραμένει μία από τις ηθοποιούς που ενσαρκώνουν περισσότερο τη χολιγουντιανή αίγλη.

Ίσως γι’ αυτό υπήρχε τόσο μεγάλο ενδιαφέρον να τη δούμε επιτέλους να υποστηρίζει ένα νικηφόρο έργο. Φαίνεται ότι, το 2024, έκανε ακριβώς αυτό – και κάτι παραπάνω. Φέτος, την είδαμε να λάμπει στην τηλεόραση ως Αν Γουντγουόρντ, έναν από τους κύκνους στο «Capote vs. The Swans», και στον κινηματογράφο στο «The Substance», τη συγκλονιστική ιστορία επιβίωσης της Κοραλί Φαρζά μπροστά στις κάμερες.

Για πρώτη φορά στην καριέρα της, γίνεται λόγος για υποψηφιότητα για Όσκαρ. Αλλά το γεγονός ότι η Ντέμι Μουρ συζητείται για τη δουλειά της, την περίοδο αυτή, είναι ήδη ένας θρίαμβος από μόνος του.

Η Πάμελα Άντερσον άλλαξε δέρμα  

Ως CJ Parker στο «Baywatch», η Πάμελα Άντερσον έγινε η πιο επιθυμητή γυναίκα στον κόσμο. Η εμβληματική φωτογραφία της με μαγιό αντικατέστησε τη θρυλική αφίσα της Φάρα Φόσετ από τους Άγγελους του Τσάρλι στα υπνοδωμάτια εκατομμυρίων εφήβων.

Τα πέντε χρόνια που πέρασε στη σειρά του Ντέιβιντ Χάσελχοφ την καταξίωσαν στην ποπ κουλτούρα, όπως αποδεικνύεται από το αξιομνημόνευτο cameo της στα «Φιλαράκια», όπου τα αργόσυρτα τρεξίματά της στην παραλία έγιναν ένα επαναλαμβανόμενο αστείο.

Ωστόσο, η επιτυχία της δεν μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη. Ο πιο αξιοσημείωτος κινηματογραφικός της ρόλος ήταν στο «Barb Wire», μια επανεκτέλεση της «Καζαμπλάνκα», όπου η Άντερσον υποδύθηκε τον εμβληματικό ρόλο του Μπόγκαρτ.

Ο παραλογισμός αυτού του πρότζεκτ είχε σκοπό να την αναβαθμίσει με τον τρόπο που το «Barbarella» ανέβασε τη Τζέιν Φόντα, αλλά απέτυχε να την κάνει ακόμη και ατάκα του Χόλιγουντ, καθώς δεν το είδε σχεδόν κανείς.

Η Άντερσον θα συγκεντρώσει αργότερα πολύ μεγαλύτερη προσοχή για το διαβόητο sex tape της με τον τότε σύζυγό της Τόμι Λι, η ηχογράφηση και η κλοπή του οποίου έγινε το επίκεντρο της σειράς «Pam & Tommy», στην οποία η Λίλι Τζέιμς υποδύεται την ηθοποιό.

Η επιστροφή της Πάμελα Άντερσον – «The Last Showgirl»

Το Χόλιγουντ λατρεύει την επιστροφή, ειδικά όταν πρόκειται για κάποιον που είχε μια δύσκολη πορεία. Λίγοι το ενσαρκώνουν αυτό καλύτερα από την Πάμελα Άντερσον και δεν υπάρχει πιο ταιριαστό έργο γι’ αυτήν από το «The Last Showgirl», σε σκηνοθεσία της Τζία Κόπολα, εγγονής του Φράνσις Φορντ Κόπολα.

Στην ταινία, η Άντερσον υποδύεται τη Shelley, μια πενηντάρα χορεύτρια του Λας Βέγκας που αντιμετωπίζει το τέλος της καριέρας της, ενώ προσπαθεί να επανασυνδεθεί με την κόρη της, που μόλις και μετά βίας γνωρίζει.

Η ερμηνεία της επανέφερε την Άντερσον στο προσκήνιο και ήδη βρίσκεται σε προπαραγωγή ταινίας στο πλευρό του Λίαμ Νίσον.

*Με στοιχεία από elpais.com | Αρχική Φωτό: Μίκι Ρουρκ / Wikimedia Commons