Αρκετές φορές στο παρελθόν ποδοσφαιρικοί παράγοντες έκαναν μεγαλόστομες δηλώσεις, ιδίως όταν οι ομάδες τους απειλούνταν με σοβαρή τιμωρία. Μπορεί να υποστήριζαν ότι θα γίνει ξεσηκωμός, ότι δεν θα περάσει, ότι θα κοπεί η χώρα στα δύο, όμως στην πράξη δεν συνέβαινε κάτι πέρα από ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Κυρίως γιατί συνειδητοποιούσαν ότι σε όλα τα πράγματα υπάρχουν όρια, και τα σέβονταν.
Όμως, τώρα έχουμε το, αν μη τι άλλο, πρωτάκουστο φαινόμενο ιδιοκτήτης ποδοσφαιρικής ομάδας, που μόλις έχει τιμωρηθεί να παίξει παιχνίδια χωρίς οπαδούς στις κερκίδες, να τηλεφωνεί σε έναν υπουργό και πρακτικά να μεταφέρει την απειλή οπαδών της ομάδας του ότι θα πάνε να προκαλέσουν επεισόδια την ώρα που θα γίνονταν τα εγκαίνια ενός εμβληματικού έργου για τη συγκεκριμένη πόλη. Απειλή για επεισόδια παρουσία του πρωθυπουργού και της Προέδρου της Δημοκρατίας. Αυτό εξ όσων γνωρίζω δεν έχει ξαναγίνει.
Και την ίδια στιγμή ο συγκεκριμένος υπουργός επέλεξε να μην αποσιωπήσει το περιστατικό, αλλά να πάει και να το καταγγείλει στον εισαγγελέα. Επίσης μια κίνηση χωρίς προηγούμενο, η οποία διαλύει και την αίσθηση ότι τέτοιες ακραίες πρακτικές μπορεί να λαμβάνουν χώρα στο παρασκήνιο, αλλά δεν γίνονται γνωστές γιατί οι παράγοντες έχουν ασυλία.
Τα δεδομένα μέχρι τώρα, λοιπόν, είναι κινήσεις χωρίς προηγούμενο, δράση και αντίδραση, που παραπέμπουν, όπως και να το δει κανείς σε μια παραβατική συμπεριφορά που σίγουρα δεν συνάδει με καμία προσπάθεια «εξυγίανσης» και καμία σχέση δεν έχει με οποιαδήποτε λογική εξόδου του ελληνικού ποδοσφαίρου από το πλήθος των προβλημάτων του.
Θα περίμενε συνεπώς κανείς ότι όλα αυτά θα προκαλούσαν τεράστιο θόρυβο και σίγουρα μεγάλη αντίδραση της Πολιτείας και παρεμβάσεις της δικαστικής εξουσίας.
Σε τελική ανάλυση, λίγες μέρες πριν είδαμε να αποδίδονται κατηγορίες και να καλούνται σε ανάκριση στελέχη της διοίκησης του Ολυμπιακού, απλώς και μόνο επειδή έδιναν ελάχιστες προσκλήσεις ή διαπιστεύσεις όπως κάνει και η ΚΑΕ Ολυμπιακός στο μπάσκετ και όλες οι ομάδες σε όλα τα… σπορ (!) σε «οργανωμένους οπαδούς».
Όμως, δεν είδαμε τέτοιου είδους αντίδραση. Αντιθέτως είδαμε το Διοικητικό Εφετείο να αναστέλλει την εκτέλεση της ποινής σε βάρος του Άρη και άρα τελικά να μην τίθενται σε κίνδυνο τα εγκαίνια του Μετρό Θεσσαλονίκης.
Δηλαδή, επιλέγει κάποιος μια παραβατική συμπεριφορά, διατυπώνει απειλές σε βάρος της κυβέρνησης, τα λέει αυτά σε έναν υπουργό και η δικαιοσύνη όχι μόνο δεν τον αντιμετωπίζει ως παραβάτη, αλλά η αντίδρασή της κάνει να φαντάζει η παραβατικότητα και η εκβιαστική απειλή ως αποτελεσματική τακτική, που αποδίδει καρπούς.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτό που έκανε ο Άρης, δηλαδή να πετύχει αναστολή ποινής από το Διοικητικό Εφετείο (το μόνο αρμόδιο για να πάρει τέτοιες αποφάσεις), το έχουν επιδιώξει όλες οι ομάδες μέχρι τώρα, αλλά καμία δεν φαίνεται να το έχει πετύχει.
Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό; Γιατί φαίνεται ως να αποδίδει η τακτική των πρωτοφανών απειλών; Γιατί δεν αντιμετωπίζεται με αυστηρότητα ως παραβατικότητα;
Αυτό δεν μπορεί να γίνεται απλώς από τον φόβο επεισοδίων. Ούτε επειδή το ποδόσφαιρο έχει επιρροή στην κοινωνία, γιατί αν αυτή ήταν η επικρατούσα αντίληψη τότε δεν θα είχαμε τα άλλα παραδείγματα, που ομάδες και οι οπαδοί τους στοχοποιήθηκαν εν συνόλω.
Ευλόγως λοιπόν αρχίζει κανείς να σκέφτεται εάν υπάρχουν και άλλοι δεσμοί με την κυβερνητική εξουσία. Γιατί μια τέτοια εξυπηρέτηση δεν μπορούσε να έρθει απλώς και μόνο από τον φόβο των επεισοδίων. Προφανώς ήρθε μέσα από άλλες διαδρομές συμφερόντων, άλλες μορφές διαπλοκής, άλλες μορφές συναλλαγών με την εξουσία.
Και αυτό απλώς κάνει την υπόθεση ακόμη πιο σοβαρή.
Με γκολ των Φρίμπονγκ και Σίκ η Λεβερκούζεν πέρασε με 2-1 από την έδρα της Ουνιόν Βερολίνου, την ώρα που η Βόλφσμπουργκ έκανε περίπατο στη Λειψία (1-5).
Ο Ολυμπιακός επικράτησε με 3-0 σετ επί των Αμαζόνων και συνέχισε το τρομερό αήττητο σερί του στη Volley League των γυναικών, το οποίο διεύρυναν στους 8 αγώνες.
