Μεγάλη Βρετανία: Συγκινητικές ομιλίες ακούστηκαν για την υποβοηθούμενη ευθανασία

Οι βουλευτές υποστηρίζουν το νομοσχέδιο-ορόσημο για να νομιμοποιηθεί η υποβοηθούμενη ευθανασία στην Αγγλία και την Ουαλία. Οι ανίατα άρρωστοι ενήλικες που έχουν λιγότερο από έξι μήνες ζωής θα έχουν το δικαίωμα να πεθάνουν σύμφωνα με την προτεινόμενη νομοθεσία, όπως μεταφέρει ο Guardian.

Οι βουλευτές έκαναν ένα ιστορικό βήμα προς τη νομιμοποίηση του υποβοηθούμενου θανάτου στην Αγγλία και την Ουαλία, υποστηρίζοντας ένα νομοσχέδιο που θα δίνει σε ορισμένους ασθενείς σε τελικό στάδιο το δικαίωμα να τερματίσουν τη ζωή τους.

Οι ακτιβιστές που τάσσονται υπέρ του νομοσχεδίου για τους ενηλίκους που νοσούν σε τελικό στάδιο, δήλωσαν ότι πρόκειται για μια σημαντική κίνηση προς την κατεύθυνση της παροχής στους ανθρώπους περισσότερων επιλογών σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο θα πεθάνουν, αφού η Βουλή των Κοινοτήτων υποστήριξε το νομοσχέδιο με 330 ψήφους υπέρ έναντι 275 κατά.

Το νομοσχέδιο, το οποίο προωθείται από τη βουλευτή των Εργατικών Κιμ Λίντμπιτερ, θα δώσει στους ενήλικες που βρίσκονται σε τελικό στάδιο και έχουν λιγότερο από έξι μήνες ζωής το δικαίωμα να πεθάνουν, αφού το αίτημα υπογραφεί από δύο γιατρούς και έναν δικαστή του Ανωτάτου Δικαστηρίου.

Ακούστηκαν οι εκκλήσεις ασθενών στη Βουλή που στηρίζουν την ευθανασία

Έχει ακόμη να περάσει από άλλα βήματα για να γίνει νόμος και οι υποστηρικτές του πιστεύουν ότι η υποβοήθηση του θανάτου δεν θα αποτελεί επιλογή για όσους έχουν μια ανίατη διάγνωση για τουλάχιστον τρία χρόνια.

Η ψηφοφορία, η οποία είναι η πρώτη επί του θέματος εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, δίχασε τα πολιτικά κόμματα και το υπουργικό συμβούλιο. Ο Κιρ Στάρμερ και η Ρέιτσελ Ριβς ψήφισαν υπέρ μαζί με εξέχοντες βουλευτές της αντιπολίτευσης, όπως ο Ρίσι Σούνακ και ο Τζέρεμι Χαντ.

Μεταξύ αυτών που ψήφισαν κατά ήταν η Άντζελα Ρέινερ, η αναπληρώτρια πρωθυπουργός, ο Γουές Στρίτινγκ, ο υπουργός Υγείας, ο Εντ Ντέιβι, ο ηγέτης των Φιλελεύθερων Δημοκρατών, και ο Νάιτζελ Φάρατζ, ο ηγέτης των Μεταρρυθμιστών.

Κατά τη διάρκεια της πεντάωρης συζήτησης, το Κοινοβούλιο άκουσε παθιασμένες εκκλήσεις και από τις δύο πλευρές. Οι βουλευτές αφηγήθηκαν προσωπικές εμπειρίες ασθένειας και θανάτου, καθώς και εκκλήσεις που είχαν ακούσει από τους ψηφοφόρους τους σχετικά με την υποβοήθηση του θανάτου.

Όσοι δεν θέλουν να επωφεληθούν από το νομοσχέδιο για την ευθανασία μπορούν να εξαιρεθούν

Η Έσθερ Ράντζεν, η οποία προκάλεσε τη συζήτηση για την υποβοηθούμενη θανάτωση τον περασμένο Δεκέμβριο, αφού αποκάλυψε ότι έπασχε από καρκίνο του πνεύμονα, δήλωσε ότι το νομοσχέδιο προσφέρει σε όλους «ίσες επιλογές».

Είπε χαρακτηριστικά: «Όσοι δεν θέλουν υποβοηθούμενο θάνατο και δεν θέλουν να συμμετάσχουν στην παροχή υποβοηθούμενου θανάτου μπορούν να εξαιρεθούν από αυτό, δεν είναι υποχρεωμένοι να το κάνουν, δεν επιλέγουν να τερματίσουν τη ζωή τους με αυτόν τον τρόπο. Έτσι, προσφέρει σε όλους ίσες επιλογές, ανεξάρτητα από τη θρησκεία τους».

Ο Κιτ Μάλτχάουζ, ο οποίος εκφώνησε μια παθιασμένη ομιλία υπέρ της νομοθεσίας, δήλωσε ότι το κοινοβούλιο έκανε ένα «σημαντικό πρώτο βήμα» και κάλεσε την κυβέρνηση να αφιερώσει τώρα περισσότερο κοινοβουλευτικό χρόνο για την εξέταση του νομοσχεδίου. Σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση, τα τρία τέταρτα του κοινού υποστηρίζουν την αλλαγή του νόμου.

Οι αντίπαλοι της κίνησης εξέφρασαν απογοήτευση και ήταν δυσαρεστημένοι σχετικά με τις προοπτικές να αλλάξει σημαντικά σε μεταγενέστερα στάδια της διέλευσής του από το κοινοβούλιο, ώστε να αυξηθούν οι εγγυήσεις κατά του κινδύνου εξαναγκασμού. Υποστήριξαν ότι το νομοσχέδιο ήταν βιαστικό και οι εγγυήσεις για τα ευάλωτα άτομα ήταν ανεπαρκείς.

Η προσωπική μαρτυρία της Μαρί Τίντμπαλ

Η Μαρί Τίντμπαλ, βουλευτής των Εργατικών, η οποία γεννήθηκε με μια συγγενή αναπηρία που επηρεάζει και τα τέσσερα άκρα, δήλωσε ότι θα ψηφίσει υπέρ του νομοσχεδίου, αλλά θα πιέσει για σημαντικές τροποποιήσεις σε μεταγενέστερα στάδια.

Απαιτούσα τόση μορφίνη που το δέρμα μου άρχισε να έχει φαγούρα

Υπενθύμισε την εμπειρία της από τη μεγάλη χειρουργική επέμβαση που έκανε σε ηλικία έξι ετών και τον ακραίο πόνο που πέρασε.

«Ήμουν σε γύψο σε όλο το σώματ από το στήθος μέχρι τους αστραγάλους μου, με τόσο πολύ πόνο και απαιτούσα τόση μορφίνη που το δέρμα μου άρχισε να έχει φαγούρα. Θυμάμαι έντονα να ξαπλώνω σε ένα νοσοκομειακό κρεβάτι στο νοσοκομείο παίδων του Σέφιλντ και να λέω στους γονείς μου: ‘Θέλω να πεθάνω, σας παρακαλώ αφήστε με να πεθάνω’», είπε.

«Εκείνη η στιγμή μου έδωσε επίσης μια ιδέα για το πώς θα ήθελα να ζήσω τον θάνατό μου, όπως ακριβώς έζησα τη ζωή μου, ενδυναμωμένη από τις επιλογές που είχα στη διάθεσή μου. Τόσο συχνά, ο έλεγχος αφαιρείται από τα άτομα με αναπηρία σε κάθε είδους συνθήκες».