Το πρώτο Playboy κυκλοφόρησε για να αναδείξει το κορίτσι της διπλανής πόρτας

Ο Χιου Χέφνερ εργαζόταν ως copywriter στο Esquire στο Σικάγο, όταν το περιοδικό αποφάσισε να μεταφέρει τα γραφεία του στη Νέα Υόρκη. Εκείνος όμως προτίμησε να μείνει πίσω και να κυκλοφορήσει το δικό του περιοδικό. Το θρυλικό Playboy.

«Sweetheart of the Month»

Το πρώτο Playboy κυκλοφόρησε τον Δεκέμβριο του 1953 με τη Μέριλιν Μονρόε στο εξώφυλλο.

Η ίδια δεν είχε ποζάρει για το περιοδικό, αλλά ο Χιου Χέφνερ αγόρασε τη διάσημη φωτογραφία του Τομ Κέλεϊ από την εταιρεία ημερολογίων John Baumgarth και αρχικά ονόμασε τη φωτογραφία που απεικονιζόταν στο εσωτερικό «Sweetheart of the Month».

Ο Χέφνερ έχει πει ότι δημιούργησε το περιοδικό με στόχο να παρουσιάσει «το κορίτσι της διπλανής πόρτας». Για ορισμένες -όπως η Τζένι Μακάρθι και η Άννα Νικόλ Σμιθ- το να γίνουν Playmate του Playboy ήταν η αφετηρία μιας celebrity σταδιοδρομίας.

Μέχρι τη δεκαετία του 1980, οι ήδη διάσημες ηθοποιοί και καλλιτέχνες, όπως η Μπο Ντέρεκ, η Μαντόνα και η Ντρου Μπάριμορ, θεωρούσαν τη γυμνή απεικόνιση στο Playboy ως έναν τρόπο να προωθήσουν, αντί να εμποδίσουν, την καριέρα τους. Η Πάμελα Άντερσον έχει εμφανιστεί σε 13 διαφορετικά τεύχη.

Ωστόσο, το Playboy δεν έμεινε στην ιστορία μόνο για τα κουνελάκια, το γυμνό και το γκλάμουρους στοιχείο. Έμεινε και για τις συνεντεύξεις του.

Μεταξύ των πιο αξιομνημόνευτων ήταν μια συνέντευξη του Μάιλς Ντέιβις στον Άλεξ Χέιλι το 1962, μια με τον Βλαντιμίρ Ναμπόκοφ το 1964, μια με τον Τζον Λένον και τη Γιόκο Όνο το 1980, λίγο πριν από τον θάνατό του, και μια συνομιλία του 1976 με τον Τζίμι Κάρτερ, τότε υποψήφιο πρόεδρο, στην οποία είπε: «Έχω κοιτάξει πολλές γυναίκες με πόθο».

Σεξουαλική επανάσταση

Η επιτυχία του περιοδικού Playboy έδωσε τη θέση της στην επικράτηση του τρόπου ζωής του Playboy, επιτρέποντας στον  Χέφνερ να δημιουργήσει μια τεράστια επιχείρηση με κλαμπ «ιδιωτικού τύπου» με σερβιτόρες ντυμένες κουνελάκια.

Στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, ο Χέφνερ απολάμβανε την εικόνα του να συνευρίσκεται με ξανθές κυρίως γυναίκες «πολλές από τις οποίες τα ονόματά τους τελειώνουν σε φωνήεν και όλες τους έχουν μαστούς που μοιάζουν να έχουν υποστεί ένεση με ήλιο», όπως περιέγραψε κάποτε το περιοδικό The New York Times.

Ο Χιου Χέφνερ υπέστη εγκεφαλικό επεισόδιο το 1985, περίπου την εποχή που κυκλοφόρησε το βιβλίο «The Killing of the Unicorn: Dorothy Stratten 1960-1980» του Πίτερ Μπογκντάνοβιτς. Το βιβλίο ασχολήθηκε με τη δολοφονία της αγαπημένης του Μπογκντάνοβιτς, Ντόροθι Στράτεν, Playmate της χρονιάς που είχε περάσει χρόνο στο Playboy Mansion.

Ο εν διαστάσει σύζυγός της ήταν εκείνος που τη σκότωσε, αλλά ο Μπογκντάνοβιτς κατηγόρησε τον Χέφνερ και ολόκληρο τον τρόπο ζωής του Playboy ότι την έβαλαν σε κίνδυνο.

Ο Χέφνερ ισχυρίστηκε ότι το εγκεφαλικό του επεισόδιο «προήλθε από το στρες που αναπτύχθηκε τον τελευταίο χρόνο ως αντίδραση στο νοσηρό βιβλίο που έγραψε ο Πίτερ Μπογκντάνοβιτς».

Κρίστι Χέφνερ

Ο Χέφνερ παντρεύτηκε την Μίλι Γουίλιαμς το 1949. Πριν χωρίσουν, απέκτησαν έναν γιο, τον Ντείβιντ, και μια κόρη, την Κρίστι, η οποία αργότερα θα γινόταν βασικό στέλεχος της αυτοκρατορίας του στα μέσα ενημέρωσης.

Η Κρίστι διορίστηκε διευθύνουσα σύμβουλος το 1984, αφού θεωρούνταν από καιρό ως η υποψήφια κληρονόμος. Προήχθη σε πρόεδρο και διευθύνουσα σύμβουλο το 1988, σε μια εποχή που το Playboy ταλανιζόταν από ζημίες.

Η Χέφνερ έκλεισε τα αρχικά Playboy Clubs και βοήθησε στην έναρξη του Playboy TV και του Playboy.com. Παράλληλα, επέκτεινε ορισμένα από τα προϊόντα σκληρής πορνογραφίας της εταιρείας, συμπεριλαμβανομένης της αγοράς της Spice TV.

Τον Δεκέμβριο του 2008, ανακοίνωσε ότι παραιτείται από την εταιρεία. Η απόφαση αυτή ήρθε καθώς το Playboy αγωνιζόταν να ανταγωνιστεί σε μια εποχή δωρεάν πορνογραφίας, ευρέως διαθέσιμης στο διαδίκτυο. Προς έκπληξη ορισμένων επενδυτών, η Playboy Enterprises στις αρχές του 2009 ανέφερε ότι θα ήταν πρόθυμη να πουλήσει την εταιρεία ή να αλλάξει την κατεύθυνση του κορυφαίου περιοδικού της.

«Με έβλεπαν σαν κουνελάκι»

Η άνοδος του φεμινισμού και της γυναικείας απελευθέρωσης οδήγησε στην κυκλοφορία πολλών περιοδικών που είχαν επίσης σκοπό να λειτουργήσουν ως πολιτιστικά αντίβαρα.

Πολύ πριν ιδρύσει το περιοδικό Ms., η Γκλόρια Στάινεμ εργάστηκε μυστικά για 17 ημέρες ως κουνελάκι στο Playboy Club της Νέας Υόρκης για να γράψει το «A Bunny’s Tale», μια σειρά δύο επεισοδίων που κυκλοφόρησε το 1963 στο καταργημένο πλέον περιοδικό Show για να αποκαλύψει τις εξουθενωτικές συνθήκες που έπρεπε να υποστούν οι σερβιτόρες.

Το άρθρο θεωρήθηκε ως η αρχή του φεμινιστικού ακτιβισμού της Στάινεμ, αν και η ίδια δήλωσε αργότερα: «Εκείνη την εποχή αισθάνθηκα ότι ήταν ένα μεγάλο λάθος στην καριέρα μου. Έχασα πολλές σοβαρές δημοσιογραφικές αποστολές επειδή τόσοι πολλοί άνθρωποι με έβλεπαν σαν κουνελάκι».

Το 1972, οι συντάκτες του Cosmopolitan δημοσίευσαν μια φωτογραφία του Μπαρτ Ρέινολντς στο κεντρικό εξώφυλλο. Το πρώτο τεύχος του Playgirl κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1973 με κεντρικό πρόσωπο τον ηθοποιό Λάιλ Γουόγκονερ.

Μέχρι τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, οι πιο πρόστυχοι ανταγωνιστές, όπως τα Hustler και Penthouse του Λάρι Φλιντ, έκαναν πρωτοσέλιδα. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και του 2000, τα λεγόμενα lad mags -συμπεριλαμβανομένων των Maxim, Stuff και FHM- διεκδίκησαν την προάσπιση ενός ανδρικού τρόπου ζωής που έδινε έμφαση στο πρόστυχο χιούμορ και το σεξ.

*Με πληροφορίες από: New York Times