Μαρδοχαίος Φριζής: Αναπόσπαστο στοιχείο της εθνικής μνήμης και συνείδησης
Αν η Ελλάς χάρισε την πρώτη νίκη στους συμμάχους, ο Φριζής χάρισε την πρώτη νίκη στα ελληνικά όπλα
- Η Tουρκία αναβαθμίζεται με τα Eurofighter Typhoon
- Συνεχίζουν τις κινητοποιήσεις οι αγρότες με μπλόκα και αποκλεισμούς δρόμων
- «Η Ουκρανία δεν χάνει - O Πούτιν δεν θα το ξανακάνει αυτό» – Οι μυστικές ιδέες του Ρούτε
- Θεσσαλονικη: Τον έκαψε ζωντανό επειδή του έκανε μήνυση – Πώς αποκαλύφθηκε η δολοφονία του 77χρονου
Ξεχωριστή ημέρα μνήμης για τις χιλιάδες των πεσόντων του Ελληνικού Στρατού στα βουνά της Αλβανίας η σημερινή, για τους αξιωματικούς, υπαξιωματικούς και οπλίτες που θυσιάστηκαν υπέρ πίστεως και πατρίδος κατά τη διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου. Και τούτο, διότι στις 5 Δεκεμβρίου 1940 έχασε τη ζωή του στην περιοχή της Πρεμετής ο συνταγματάρχης Μαρδοχαίος Φριζής, πρώτος πεσών έλληνας αξιωματικός εβραϊκής καταγωγής στο Αλβανικό Μέτωπο.
Ο Φριζής, που είχε γεννηθεί το 1893 στη Χαλκίδα, ήταν πτυχιούχος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το 1916 αποφοίτησε από τη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών και έλαβε μέρος στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Ουκρανική Εκστρατεία (εκστρατεία στην Κριμαία) και στη Μικρασιατική Εκστρατεία.
Συνελήφθη από τον εχθρό στη Σμύρνη και παρέμεινε στην αιχμαλωσία επί μακρόν, επιλέγοντας να υπομείνει μαζί με τους συμμαχητές του την κοινή μοίρα και να αρνηθεί τη χείρα βοηθείας που έτειναν σε αυτόν οι ομόθρησκοί του, οι οποίοι είχαν κινητοποιηθεί για την απελευθέρωσή του διά της καταβολής λύτρων.
Κατά το Μεσοπόλεμο ο Φριζής υπηρέτησε στην Κρήτη και στο Δελβινάκι, όπου συνδέθηκε με το μητροπολίτη Ιωαννίνων και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Σπυρίδωνα.
Κατά την έναρξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, τα ξημερώματα της 28ης Οκτωβρίου 1940, ο αντισυνταγματάρχης Φριζής ήταν διοικητής του Υποτομέα Δελβινακίου της VIII Μεραρχίας. Ήταν αυτός που, ως επικεφαλής του Αποσπάσματος Αώου, αναχαίτισε την ιταλική προέλαση, αντιπαρατάχθηκε επιτυχώς στην επίλεκτη μεραρχία αλπινιστών «Τζούλια» και συνέλαβε τους πρώτους ιταλούς αιχμαλώτους. Χωρίς υπερβολή, τα επιτεύγματα του Φριζή τα πρώτα κρίσιμα εικοσιτετράωρα της ελληνοϊταλικής σύρραξης έθεσαν τα θεμέλια του μετέπειτα θριάμβου των ελληνικών όπλων.
«Αν η Ελλάς χάρισε την πρώτη νίκη στους συμμάχους, ο Φριζής χάρισε την πρώτη νίκη στα ελληνικά όπλα» έγραψε αργότερα ένας από τους επιτελείς της VIII Μεραρχίας.
Αξιοποιώντας στο μέγιστο δυνατό βαθμό το δύσβατο εδαφικό ανάγλυφο, ο Φριζής πέρασε εν συνεχεία στην αντεπίθεση. Κατάφερε να απελευθερώσει την Κόνιτσα και να εισέλθει υπό δυσμενέστατες καιρικές συνθήκες στα αλβανικά εδάφη.
Δυστυχώς, την αποφράδα 5η Δεκεμβρίου 1940, ο θάνατος τού είχε στήσει καρτέρι στην περιοχή της Πρεμετής. Ιταλικά αεροσκάφη έπληξαν την ημέρα εκείνη τις ελληνικές δυνάμεις, και ο ατρόμητος αντισυνταγματάρχης έφυγε έφιππος και περήφανος, πάνω στο λευκό άλογό του, στην πρώτη γραμμή, κυριολεκτικά στο πλευρό των παλικαριών του.
Τα οστά του ηρωικώς πεσόντος Φριζή, που έλαβε τιμητικώς μετά θάνατον το βαθμό του συνταγματάρχη, αναγνωρίστηκαν το 2002 στην Αλβανία και ενταφιάστηκαν ακολούθως στο νεκροταφείο της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης.
Στο φύλλο του «Βήματος» που είχε κυκλοφορήσει την Κυριακή 5 Ιουλίου 1998, και συγκεκριμένα στη στήλη που διατηρούσε υπό τον τίτλο «Θέσεις», ο Μάριος Πλωρίτης είχε νιώσει την ανάγκη να τοποθετηθεί δημόσια σχετικά με ορισμένα κρούσματα μισαλλοδοξίας που είχαν απασχολήσει τον καιρό εκείνον την επικαιρότητα.
«ΤΟ ΒΗΜΑ», 5.7.1998, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
Παραθέτουμε ένα τμήμα του συγκεκριμένου άρθρου του (τίτλος του, «Τρίπτυχο εξωφρενισμών»), που αφορά τον αείμνηστο Μαρδοχαίο Φριζή και τους Ελληνοεβραίους εν γένει:
Και η δεύτερη πλευρά του τριπτύχου με μισαλλοδοξίες σχετίζεται. Αλλά, εδώ, θα δώσω τον λόγο στον κ. Ιάκωβο Φριζή, συνέλληνα και εβραίο το θρήσκευμα, γιο του συνταγματάρχη Μαρδοχαίου Φριζή, του πρώτου ανώτερου έλληνα αξιωματικού που έπεσε στο αλβανικό μέτωπο:
«Η φράση του Αρχιεπισκόπου, γνήσιοι και περισσότερο Έλληνες είναι όσοι ακολουθούν το Ελληνορθόδοξο δόγμα, με προσβάλλει. Ο πατέρας μου έδωσε τη ζωή του στον πόλεμο του 1940 για την Ελλάδα μας. Αυτός ο ήρωας και οι εκατοντάδες Ελληνοεβραίοι που έπεσαν στα βουνά της Αλβανίας είναι λιγότερο Έλληνες; Όπως και οι κρατούμενοι Ελληνοεβραίοι στο Άουσβιτς που, μόλις έμαθαν την απελευθέρωση της Αθήνας από τους Γερμανούς, κατασκεύασαν από τα κουρέλια των ρούχων τους Ελληνική Σημαία και την ύψωσαν, και κυμάτισε υπερήφανη μέσα στην κόλαση εκείνη, όλοι αυτοί ήταν λιγότερο Έλληνες;»
Σ’ ένα φυλλάδιό του που επισυνάπτει, ο κ. Φριζής γράφει: «Από δημοσιευθείσες στατιστικές προκύπτει ότι στον πόλεμο αυτόν στρατεύθηκαν και πολέμησαν 12.897 Εβραίοι. Απ’ αυτούς, 343 ήταν αξιωματικοί και υπαξιωματικοί. Σκοτώθηκαν στο Αλβανικό και στο Μακεδονικό μέτωπο 513 Εβραίοι. Τραυματίσθηκαν 3.743, από τους οποίους 1.412 βαριά τραυματισμένοι».
Ανάλογα μπορούν να προστεθούν και για χιλιάδες άλλους Έλληνες, αλλόδοξους και αλλόθρησκους, που πολέμησαν, σκοτώθηκαν, θυσιάστηκαν στον πόλεμο και στην αντίσταση.
Και αυτών των Ελλήνων την «καθαρότητα» και τον ηρωισμό ΚΑΝΕΝΑΣ —όποιο πολιτικό ή θρησκευτικό αξίωμα κι αν κατέχει— δεν έχει δικαίωμα να τα αρνηθεί. Οι σκιές τους βαραίνουν στην εθνική μνήμη και συνείδηση πολύ περισσότερο από όλα τα κηρύγματα και τους αφορισμούς…
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις