Τον Άσαντ από τη τζιχάντ ποιος θα τον σώσει;

Όλες οι πληροφορίες και τα δεδομένα συντείνουν στο συμπέρασμα πως η πτώση του Μπασάρ αλ Άσαντ είναι θέμα χρόνου. Η επέλαση των τζιχαντιστών προς την Δαμασκό φαίνεται να μην μπορεί να ανακοπεί από κανέναν, οι δυνάμεις του καθεστώτος χωρίς την στήριξη της Ρωσίας και του Ιράν είναι ανίσχυρες και το ερώτημα που κυριαρχεί είναι ένα: τον Άσαντ από τα χέρια των τζιχαντιστών ποιος θα τον σώσει;

Δεκατέσσερα περίπου χρόνια μετά το ξέσπασμα των αραβικών εξεγέρσεων ο Μπασάρ αλ Άσαντ είναι πολύ πιθανό να υποχρεωθεί να εγκαταλείψει την Συρία ή να βιώσει μια οδυνηρή ήττα από τους «τουρκοκίνητους» τζιχαντιστές. Για την ακρίβεια, μοιάζει δεδομένο πως αν ο ίδιος δεν εγκαταλείψει τη χώρα, τότε θα έχει την τύχη του Μουαμάρ Καντάφι, του ηγέτη της Λιβύης που το 2011 βασανίστηκε και δολοφονήθηκε από τους αντικαθεστωτικούς της Βεγγάζης.

Το ερώτημα πως ο Μπασάρ αλ Άσαντ έφτασε σήμερα να χάνει τον συριακό πόλεμο κυριαρχεί στα στόματα των διεθνών αναλυτών. Οι αιτίες πολλές και οι παράγοντες που καθόρισαν την έκβαση του συριακού εμφυλίου ακόμα περισσότεροί. Άλλωστε, εδώ και πολλά χρόνια, η Συρία έχει μετατραπεί σε θέατρο επιχειρήσεων για τις μεγάλες, αλλά και τις περιφερειακές δυνάμεις.

Ο Άσαντ πιο μόνος από ποτέ

Σήμερα, ο Σύρος Πρόεδρος είναι πιο μόνος από ποτέ. Το Ισραήλ έχει φροντίσει να σπάσει την αλυσίδα του Άξονα της Αντίστασης, «ξεδοντιάζοντας» και «αποκεφαλίζοντας» την Χεζμπολάχ, αναγκάζοντας το Ιράν να στραφεί πρωτίστως στην δική του εθνική ασφάλεια, διαλύοντας την συριακή άμυνα μέσω χτυπημάτων από αέρα, αλλά και καταφέρνοντας καίρια πλήγματα στις σιιτικές οργανώσεις του Ιράκ.

Ωστόσο, αυτό που σήμερα λείπει από τον Μπασάρ αλ Άσαντ περισσότερο από κάθε άλλο είναι η στήριξη της Χεζμπολάχ. Κατά τη διάρκεια των αραβικών εξεγέρσεων με εντολή του Χασάν Νασράλα 10.000 μαχητές της σιιτικής οργάνωσης μπήκαν μέσα στον συριακό εμφύλιο και άλλαξαν άρδην την ισορροπία ισχύος υπέρ της Δαμασκού. Πέραν όμως της απουσίας των μαχητών της Χεζμπολάχ ο Σύρος πρόεδρος καλείται να αντισταθεί στην επέλαση των τζιχανιστών χωρίς την στήριξη των Ρώσων. Η Μόσχα, όταν αποφάσισε το 2014 να γίνει κόμματι του συριακού εμφυλίου, προσέφερε στον Σύρο πρόεδρο την κάλυψη της αεροπορίας, την στήριξη σε βαρύ οπλισμό αλλά κυρίως το πολιτικό και διπλωματικό εκτόπισμα της Μόσχας. Σήμερα, που η Ρωσία βρίσκεται εν μέσω του πολέμου στην Ουκρανία αλλά και του διεθνούς αποκλεισμού που βιώνει, η στήριξη αυτή μοιάζει με όνειρο θερινής νυκτός.

Ο αποφασισμένος Ερντογάν να τελειώσει με τον Άσαντ

Αδιαμφισβήτητα, ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ο μεγάλος κερδισμένος αυτής της εξέλιξης. Ο Τούρκος Πρόεδρος, γνωρίζοντας καλά από τακτική, αποφάσισε να αναθερμάνει τον συριακό εμφύλιο και να βάλει φωτιά στη Μέση Ανατολή, γνωρίζοντας πως ο Άσαντ είναι πιο αδύναμος από ποτέ. Ο ίδιος στηρίζει και οπλίζει τους Σύριους αντάρτες και ο ίδιος με την πτώση του Άσαντ βάζει ταφόπλακα στα σενάρια ίδρυσης κουρδικού κράτους στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας.

Παράλληλα η Τουρκία εκμεταλλευόμενη την αποδυνάμωση του Άξονα της Αντίστασης από τον Λίβανο ως την Συρία διεκδικεί με αξιώσεις την ανάδειξη της σε κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη. Η Άγκυρα εμπλέκεται στη σημερινή διαμάχη, με τον πρόεδρο της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν, να καλεί χθες να συνεχιστεί «η προέλαση των ανταρτών χωρίς προβλήματα», αναφέροντας ξεκάθαρα πως «στόχος (των ανταρτών) είναι η Δαμασκός». Επαναφέροντας μάλιστα την διακήρυξη των 6 σημείων του τελευταίου Οθωμανικού συμβουλίου του 1920, γνωστό ως Τουρκικός Εθνικός όρκος, ο Ερντογάν αναδεικνύει τις νέο-Οθωμανικές επιδιώξεις που περιλαμβάνουν το Χαλέπι στη Συρία, το Κιρκούκ και την Μουσούλη στο Β. Ιράκ και ίσως αργότερα την ….Θεσσαλονίκη!

Αποφασισμένοι οι Αμερικανοί να αφήσουν την Συρία στα χέρια των τζιχαντιστών

Για τους Αμερικανούς, ο Άσαντ αποτελεί την προσωποποίηση του κακού και το μακρύ χέρι του Ιράν στην Ανατολική Μεσόγειο. Για αυτό τον λόγο, ο Ομπάμα είχε ορκιστεί να ρίξει τον Άσαντ, για αυτό σήμερα ο Τραμπ ζητά από τις Ηνωμένες Πολιτείες να μην παρέμβουν στον πόλεμο της Συρίας, χαρακτηρίζοντας την πτώση του Σύρου ηγέτη ως το καλύτερο πράγμα που μπορεί να συμβεί στην Συρία.

Η ανάρτηση του μάλιστα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν αφήνει και πολλές απορίες για τις προθέσεις του Αμερικανού Προέδρου. «Αλλά τώρα, όπως ενδεχομένως και ο ίδιος ο Άσαντ, αναγκάζονται να φύγουν, και αυτό μπορεί να είναι στην πραγματικότητα το καλύτερο πράγμα που μπορεί να τους συμβεί. Ποτέ δεν υπήρξε μεγάλο όφελος για τη Ρωσία από τη Συρία, εκτός από το να κάνει τον Ομπάμα να φαίνεται πραγματικά ηλίθιος. Σε κάθε περίπτωση, η Συρία είναι ένα χάος, αλλά δεν είναι φίλος μας, & ΟΙ ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ σχέση με αυτό. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚ ΜΑΣ ΜΧΗ. ΑΦΗΣΤΕ ΤΟ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ. ΜΗΝ ΕΜΠΛΑΚΕΙΤΕ!»

Γιατί αφορά την Ελλάδα η υπόθεση της Συρίας;

Η υπόθεση του συριακού εμφυλίου δεν μπορεί παρά να απασχολεί άμεσα και την Ελλάδα. Σε περίπτωση που η Δαμασκός πέσει στα χέρια των τζιχαντιστών, τότε ο Ερντογάν θα αποτελεί έναν πανίσχυρο παίκτη στην περιοχή. Αν μάλιστα κλείσει τον φάκελο Συρίας και κουρδικού κράτους, τότε δεν αποκλείεται να επιστρέψει με ακόμα μεγαλύτερες αξιώσεις στο κομμάτι του Αιγαίου. Την ίδια ώρα, το διπλωματικό του αποτύπωμα θα έχει ενισχυθεί ακόμα περισσότερο καθώς ο ίδιος θα «ελέγχει» ένα τεράστιο κομμάτι της των ανατολικών παραλίων της Ανατολικής Μεσογείου. Κοινώς, η υπόθεση της Συρίας είναι ένα ζήτημα που οφείλει να απασχολήσει σοβαρά την ελληνική διπλωματία.