Από Έλβις, δολοφόνος: Ο Όστιν Μπάτλερ, ο επόμενος εφιαλτικός American Psycho

Μπάτλερ εναντίον Ελόρντι σημειώσατε 1

Η ταινία, σε σενάριο του Scott Z. Burns (The Laundromat), δεν θα είναι ριμέικ της ταινίας του 2000, αλλά μια νέα προσαρμογή του μυθιστορήματος του Έλις.

Μέσα από τον φακό του Λούκα Γκουαντανίνο των Call Me By Your Name, Challengers και του πιο πρόσφατου Queer, φέρεται να δίνει περισσότερο έμφαση στη θανατηφόρα γοητεία του ήρωα από την αρχική που ήταν μια ταινία τρόμου που επιτέθηκε στην κουλτούρα των γιάπι και των χρηματιστών της εποχής της.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα έχει αίμα και σφαγή. Ο Γκουντανίνο έχει δείξει ότι μπορεί να αιματοκυλήσει την οθόνη με τις ταινίες του Suspiria -μια καινούργια αφήγηση του αριστουργηματικού giallo του Ντάριο Αρτζέντο- και Bones and All.

Ο Όστιν Μπατλερ, σύντροφος της Κάια Γκέρμπερ και ανερχόμενη δύναμη του νέου Χόλιγουντ, ανυπομονεί να ενσαρκώσει τον χαρακτήρα που πέρασε στην κινηματογραφική ιστορία του 20ου αιώνα.

View this post on Instagram

A post shared by Kaia Gerber News (@updatesofkaia)

Ο Γκουαντανίνο μόλις ολοκλήρωσε τα γυρίσματα της ταινίας After the Hunt με πρωταγωνιστές την Τζούλια Ρόμπερτς και τον Άντριου Γκάρφιλντ.

Ο σκηνοθέτης υπογράφει δύο ταινίες που διεκδικούν Χρυσή Σφαίρα.

Ο Ντάνιελ Κρεγκ (Queer) είναι υποψήφιος για καλύτερος ηθοποιός, ενώ η Ζεντάγια διεκδικεί το βραβείο καλύτερης ηθοποιού για το Challengers που είναι επίσης υποψήφιο για καλύτερη ταινία (μιούζικαλ ή κωμωδία) και καλύτερης μουσικής.

H αιματηρή παρακαταθήκη του American Psycho

Ο Μπρετ Ίστον Έλις ήταν ένας από τους συγγραφείς που σημάδεψαν τη δεκαετία του 1980.

Αν και ακόμη και σήμερα οι κριτικοί ερίζουν σχετικά με τη λογοτεχνική αξία του έργου του, θα ήταν κατάφορη αδικία να αμφισβητηθεί η τεράστια απήχηση των βιβλίων του (το Λιγότερο από το Μηδέν όρισε γενιές) ή την κυνική προσέγγιση του στην καταγραφή των κοινωνικών τάσεων της εποχής.

ΟΈλις είναι αυτό που συχνά είναι και οι ήρωες του -κυνικός σε γραφή, εγωιστής στις οδύνες και απολαύσεις του.

Οι ήρωες του, συχνά κοινωνιοπαθείς, είναι τα προϊόντα της κοινωνίας που ζουν, μια Αμερική που έχει παραδοθεί σε παρακμή και σβήνει τη θλίψη της με καταχρήσεις και εκρήξεις βίας.

Η ηθική παρακμή είναι ένα μοτίβο που αγαπάει ο συγγραφέας και στο American Psycho, ένα από τα πιο επιτυχημένα best seller του, έχει την αποθέωση της.

Ο Πάτρικ Μπέιτμαν είναι ένας γοητευτικός, φιλόδοξος, νέος που μοιάζει απόλυτα φυσιολογικός μέσα στον κενόδοξο κύκλο της αμοραλιστικής Wall Street που τον μεγαλώνει.

Παράλληλα είναι και ένας serial killer που απολαμβάνει να σφάζει γυναίκες.

Στην πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε η Μαίρη Χάρον, μια γυναίκα που έπαιξε σημαντικό ρόλο στο ανεξάρτητο αμερικανό σινεμά, ο Μπέιτμαν είναι μια φιγούρα εφιαλτική αλλά το γκροτέσκο θέμα προσεγγίστηκε με υποχθόνιο χιούμορ.

Για τη Χάρον το τέρας του Μπέιτμαν είναι αποτέλεσμα της πατριαρχικής κοινωνίας που τον μεγάλωσε.

Αφαιρετική στην προσέγγιση της η Χάρον αφήνει υποθέσεις. Οι φόνοι είναι αληθινοί ή κομμάτι των βαμμένων με αίμα ονειρώξεων του ήρωα;

Όπως και να έχει, ο Μπέιτμαν είναι το τέρας/καθρέφτης της παρακμής του ανθρώπου που τρέφεται με είναι εθισμένος σε εξουσία και χρήμα.

Ο Κρίστιαν Μπέιλ καθιερώθηκε ως όνομα μετά την ψυχρή ως ατσάλι ερμηνεία του.

Ο Μπρετ Ίστον Έλις και το τέρας μέσα μας

Ο Καλιφορνέζος συγγραφέας, Μπρετ Ίστον Έλλις, που έγραψε το πρώτου βιβλίο σε ηλικία μόλις 21 ετών (Λιγότερο από Μηδέν) είναι αμφιλεγόμενος και διαστροφικός, αυτό θέλουν να λένε τε media για κάθε έκδοση και έργο του.

Το American Psycho (1991) είναι το πιο σκοτεινό και επιδραστικό έργο του που επηρέασε όσο λίγα την πολιτιστική παραγωγή των 90s.

O Ελις έχει παραδεχτεί σε συνεντέυξεις του ότι το American Psycho ξεκίνησε ως αυτοβιογραφία. Ο ίδιος ένιωθε κενός μεγαλώνοντας με λεφτά, ναρκωτικά, ανηθικότητα.

Ο Έλις είναι μισάνθρωπος, δικάζει τον εαυτό του και την γενιά του που αποθέωσε τα ακριβά ρούχα και την πολυτέλεια ως lifestyle και μέσα στο κενό της ύπαρξης της αναζητάει πάντα την ανάταση. Η διαστροφή και οι φόνοι του Μπέιτμαν ήταν το ναρκωτικό του όσο ο ίδιος ζούσε έναν οθλέθριο εσωτερικό θάνατο.

Γραμμένο σε καιρούς που ο Ντόναλντ Τραμπ και οι κατά συρροή δολοφόνοι μονοπωλούσαν τα media -ο πρώτος ως υποσχόμενος επιχειρηματίας και άρχοντας της Νέας Υόρκης, οι υπόλοιποι ως ευπώλητες ιστορίες που πουλούσαν φύλλα και έκαναν τηλεθέαση, μια από αυτές είναι και η υπόθεση του Στραγγαλιστή του Σέντραλ Παρκ, Ρόμπερτ Τσέιμπερς, του πλουσιόπαιδου που δολοφόνησε εν ψυχρώ τη φιλενάδα του αλλά η ελίτ της Νέας Υόρκης τον υπερασπίστηκε γιατί ήταν κομμάτι της- ο Έλις δεν χρειαζόταν να ψάξει σε βιβλιοθήκες για να εμπνευστεί τον εφιάλτη με όνομα Πάτρικ Μπέιτμαν.

Μια ματιά στην επικαιρότητα αρκούσε.

Το βιβλίο κατηγορήθηκε ως μια άσκηση στο μισογυνισμό. Στο νιχιλισμό όμως του Έλις το μίσος για αυτό που γινόμαστε παραδομένοι στη βία της κοινωνίας γύρω μας ξεχειλίζει πέρα από φύλλα. Ο Μπέτιμαν σιχαίνεται το μέσα του γιατί δεν έχει τίποτα ανθρώπινο πια να τον σώσει από το έρεβος και στην επιλογή παρίας ή μέρος της παρέας κάνει την επιλογή.

Γίνεται όσο πιο άρρωστος μπορεί για να προσαρμόσει τον εαυτό του σε μια ανελέητα αρρωστημένη κοινότητα που είχε την ατυχία να βρεθεί φροντίζοντας κάθε πρωϊ να φροντίζει την εικόνα του όσο το μέσα του σαπίζει.