Από τη «μεγάλη παραίτηση» στην «εκδικητική παραίτηση»

Το 2022 μια νέα τάση στην αγορά εργασίας άρχισε να κερδίζει έδαφος. Η λεγόμενη «σιωπηρή παραίτηση». Ο όρος αυτός δεν αφορά σε απομάκρυνση από την εργασία, αλλά στα όρια που θέτει ο κάθε εργαζόμενος… Να υπερβεί τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις για τις οποίες έχει προσληφθεί: Δηλαδή, να κάνει το μίνιμουμ των καθηκόντων του, χωρίς υπερωρίες και ασφαλώς με το τηλέφωνο κλειστό μόλις λήξει το ωράριο. 

Με την αγορά εργασία να μετασχηματίζεται με μεγάλη ταχύτητα η «σιωπηρή παραίτηση» έγινε «μεγάλη παραίτηση». Υπό τα νέα δεδομένα, εκατομμύρια εργαζόμενοι αποφάσισαν να παραιτηθούν, αψηφώντας τους κινδύνους από τη μη προσφορά μιας άμεσης νέας θέσης εργασίας ή έστω ένα μακροπρόθεσμο σχέδιο για το μέλλον. 

Εκατομμύρια εργαζόμενοι αποφάσισαν να παραιτηθούν και από τη «σιωπηρή παραίτηση» περάσαμε το 2024 στη «μεγάλη παραίτηση»

Το 2024 η «μεγάλη παραίτηση» όχι μόνο δεν ανακόπηκε αλλά απέκτησε δυναμικά χαρακτηριστικά και εκτοξεύτηκε… Χαρακτηριστικό είναι πως το ένα τέταρτο των εργαζομένων που ρωτήθηκαν (από την PwC) σε σχετική έρευνα απάντησαν πως αναμένουν να αλλάξουν θέση εργασίας τους επόμενους 12 μήνες, από 19% το 2023. 

Το 2024 η «μεγάλη παραίτηση» δεν ανακόπηκε

Τα αίτια της «μεγάλης παραίτησης»

Μάλιστα, σύμφωνα με έρευνα της εταιρείας Monster που παρουσίασε το CNBC, το 33% των εργαζομένων θα άφηνε τη δουλειά που έχει τώρα για άλλη που θα τον απασχολούσε για τέσσερις ημέρες. Επίσης το 61% δηλώνει ότι προτιμά σε κάθε περίπτωση να εργάζεται για τέσσερις αντί για πέντε ημέρες την εβδομάδα μεταξύ Δευτέρας και Παρασκευής, ακόμη και εάν αυτό τον έκανε να απασχολείται για κάποιες περισσότερες ώρες τις ημέρες αυτές.

Ο αυξημένος φόρτος εργασίας, η αβεβαιότητα σχετικά με το εργασιακό τους μέλλον και οι διάχυτες οικονομικές δυσκολίες προβληματίζουν τους εργαζομένους που σε μεγάλο ποσοστό «καβαλούν» το κύμα της «μεγάλης παραίτησης» σε αναζήτηση ενός καλύτερου εργασιακού περιβάλλοντος.

Ο όρος «μεγάλη παραίτηση» επινοήθηκε από τον Anthony Klotz, αναπληρωτή καθηγητή διοίκησης στο University College του Λονδίνου, όταν προέβλεψε μια έξοδο Αμερικανών εργαζομένων από τις δουλειές τους, που προκλήθηκε από εξουθένωση και τη γεύση της ελευθερίας ενώ εργάζονταν από το σπίτι. Ο Ranjay Gulati του Harvard Business School το χαρακτήρισε ως μια «μεγάλη επανεξέταση», όπου οι άνθρωποι αξιολογούν τη ζωή και τις επιλογές τους.

Το 2025 έρχεται η «εκδικητική παραίτηση»

Σε λίγες ημέρες το 2024 θα αποτελεί παρελθόν και η έλευση του νέου χρόνου αναμένεται να φέρει νέες τάσεις στο εργασιακό τοπίο. Πολλοί εργαζόμενοι εξουθενωμένοι και υποτιμημένοι στο εργασιακό τους περιβάλλον «φουσκώνουν» από αγανάκτηση και ετοιμάζονται για το επόμενο βήμα μιας… εξαιρετικά ηχηρής παραίτησης. 

Γνώστες της αγοράς εργασίας μιλάνε ανοιχτά πλέον για τη χρονιά της «εκδικητικής παραίτησης» ενόψει της έλευσης του 2025. Στην προκειμένη περίπτωση ο εργαζόμενος δεν φεύγει απλά για να πάει σε μια άλλη δουλειά αλλά επιθυμεί να στείλει και ένα ηχηρό μήνυμα προς τον προηγούμενο εργοδότη του. 

Πολλοί εργαζόμενοι δηλώνουν εξουθενωμένοι από τη δουλειά τους

«Η αγορά εργασίας αρχίζει να χαλαρώνει και για εκείνους που βράζουν από αγανάκτηση, αυτή ίσως είναι η χρονιά που επιτέλους θα παραιτηθούν. Όχι σιωπηλά, αλλά με θόρυβο», λέει στο Business Insider η εργασιακή ψυχολόγος Edel Holliday-Quinn. Όπως εξηγεί, πολλοί εργαζόμενοι νιώθουν ότι έχουν πάθει burn out (εργασιακή εξουθένωση), λόγω του αυξημένου εργασιακού φόρτου και των νέων οδηγιών για τον περιορισμό της τηλεργασίας. Το 2025, πολλοί από αυτούς θα σκεφτούν: «Νέα χρονιά, νέα δουλειά». 

Στην Ευρώπη, πάνω από το 50% των εργαζομένων εμφανίζουν συμπτώματα burnout.

Το πρωταρχικό στάδιο της εξάντλησης είναι γνωστό ως συναισθηματική εξάντληση η οποία μπορεί να μειώσει την παραγωγικότητα και να έχει τεράστιο αντίκτυπο στην υγεία των εργαζομένων. Ωστόσο, εάν οι εργοδότες λάβουν μέτρα για να το αποτρέψουν, μπορεί να αποφέρει τεράστια οφέλη τόσο για την προσωπική ευημερία όσο και για το τελικό αποτέλεσμα της εταιρείας, σύμφωνα με το The Conversation.

Οι έρευνες δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι αισθάνονται όλο και λιγότερη αφοσίωση και σύνδεση με τη δουλειά τους και υπό τις νέες συνθήκες στην αγορά εργασίας ειδικοί εκτιμούν ότι θα διευκολυνθούν οι «μεταγραφές» μέσα στο 2025. 

Οι δημογραφικές τάσεις

Στο μεταξύ, σύμφωνα με την Holliday-Quinn, το πρόβλημα είναι ότι οι εργαζόμενοι καλούνται να διαχειριστούν μεγαλύτερο εργασιακό φόρτο, την ώρα που το κενό επικοινωνίας ανάμεσα στην ηγεσία και το εργατικό δυναμικό μεγαλώνει. Η έρευνα Businessolver διαπίστωσε ότι ενώ το 55% των CEOs πιστεύει ότι διοικεί με ενσυναίσθηση, μόνο το 28% των υπαλλήλων συμφωνεί. 

Tο 55% των CEOs πιστεύει ότι διοικεί με ενσυναίσθηση

Την κατάσταση δυσχεραίνουν και οι δημογραφικές τάσεις, καθώς τα μέλη της Generation Z δεν νιώθουν την ανάγκη να προωθήσουν την καριέρα τους, όταν βλέπουν ότι ο μισθός τους δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες τους. Υπό αυτές τις συνθήκες και ενώ οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού (labor shortages) και δεξιοτήτων αυξάνονται σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ τα δεδομένα για την εργασία αλλάζουν, μετασχηματίζονται και σε αυτό συμβάλλουν αποφασιστικά οι νέες γενιές. Σε αυτήν την εξισορρόπηση της ισχύος πρωταγωνίστρια είναι η Gen Z.

Οι νεότεροι εργαζόμενοι είναι «λιγότερο διατεθειμένοι να ανεχθούν ξεπερασμένες εργασιακές κουλτούρες και αυστηρές ιεραρχίες», εξηγεί η Holliday-Quinn.

«Οι εταιρείες που δεν θα προσαρμοστούν σε αυτές τις προσδοκίες θα δυσκολευτούν να κρατήσουν το επόμενο κύμα των ταλέντων», προειδοποιεί η ψυχολόγος. «Το 2025 φαίνεται ότι θα είναι μια αφύπνιση προς τους εργοδότες. Αυτοί που εστίασαν στον έλεγχο έναντι της σύνδεσης, ή αγνόησαν την αυξανόμενη δυσαρέσκεια στις ομάδες τους θα αντιμετωπίσουν τις συνέπειες», καταλήγει η Holliday-Quinn.