Λουίτζι Μαντζιόνε: Νέο ντοκιμαντέρ με την υπογραφή του οσκαρούχου Άλεξ Γκίμπνι

Ένα ντοκιμαντέρ με σπουδαία υπογραφή θέλει να αναδείξει όλα όσα βγήκαν στην επιφάνεια μετά τη δολοφονία που έχει συγκλονίσει τις ΗΠΑ. Ο αμφιλεγόμενος φερόμενος ως δολοφόνος του CEO της UnitedHealthcare Mπράιαν Τόμσον Λουίτζι Μαντζιόνε είναι και το θέμα του νέου ντοκιμαντέρ που φέρει την υπογραφή του βραβευμένου με Όσκαρ ντοκιμαντερίστα Άλεξ Γκίμπνι αναφέρει το Variety.

To ντοκιμαντέρ σε συμπαραγωγή της Anonymous Content και Jigsaw Prods του Άλεξ Γκίμπνι ανακοινώθηκε σήμερα.

Πέντε ημέρες μετά τη δολοφονία του Μπράιαν Τόμσον ο Λουίτζι Μαντζιόνε συνελήφθη σε ένα McDonald’s στην Πενσυλβάνια. Μετά τη σύλληψη του ο 26χρονος Λουίτζι Μαντζιόνε έχει γίνει ένα πρόσωπο που διχάζει τις ΗΠΑ με πολλούς να τον αποκαλούν «αυτόκλητο τιμωρό ενάντια στο διεφθαρμένο σύστημα υγείας των ΗΠΑ».

Το νέο ντοκιμαντέρ θα διερευνήσει πώς δημιουργούνται οι δολοφόνοι, τι λέει αυτός ο φόνος για την κοινωνία μας και τις αξίες που αποδίδουμε στο ποιος ζει και ποιος πεθαίνει.

Ο θάνατος του Tόμσον, ενός βετεράνου της ασφαλιστικής βιομηχανίας, έχει αναδείξει τις παθογένειες στις ΗΠΑ με πολλούς να αποθεώνουν δημόσια τον θάνατό του και να υποστηρίζουν τη δολοφονία του Μαντζιόνε.

Το ντοκιμαντέρ θα εμβαθύνει στη συζήτηση γύρω από την απογοήτευση των Αμερικανών με τη βιομηχανία υγειονομικής περίθαλψης και τις εταιρείες ασφάλισης υγείας που αρνούνται αξιώσεις και περίθαλψη, καθώς και το αυξανόμενο κόστος.

Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Μαντζιόνε υπέφερε από εξουθενωτικούς πόνους στην πλάτη και υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα τα τελευταία χρόνια.

Ο ντοκιμαντερίστας Άλεξ Γκίμπνι κέρδισε το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ για την ταινία του Taxi to the Dark Side.

Ο Άλεξ Γκίμπνι δουλεύει αυτή τη στιγμή επάνω σε μια ταινία με θέμα τον μεγιστάνα της τεχνολογίας Έλον Μασκ και ένα ντοκιμαντέρ βασισμένο στα απομνημονεύματα του Σάλμαν Ράσντι, Knife: Meditations After an Attempted Murder.

«Ο πιο σπουδαίος ντοκιμαντερίστας σήμερα»

Ο Άλεξ Γκίμπνι είναι πολυβραβευμένος Αμερικανός σκηνοθέτης και παραγωγός ταινιών ντοκιμαντέρ και το 2010, η αμερικανική έκδοση του περιοδικού Esquire τον ονόμασε ως «τον πιο σημαντικό ντοκιμαντερίστα των καιρών μας».

Ο Γκίμπνι έχει σκηνοθετήσει τα The Inventor: Out for Blood in Silicon Valley, Going Clear: Scientology and the Prison of Belief (βραβεύτηκε με τρία Emmy το 2015), We Steal Secrets: The Story of Wikileaks, Mea Maxima Culpa: Silence in the House του Θεού (τρία Emmy το 2013), Enron: The Smartest Guys in the Room (προτάθηκε το 2005 για Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους); Client 9: The Rise and Fall of Eliot Spitzer (προτάθηκε το 2011 για το Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ), Casino Jack and the United States of Money και Taxi to the Dark Side (νικητής του Όσκαρ Καλύτερου Ντοκιμαντέρ 2007).

Το βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ έχει ως θέμα τη δολοφονία του Αφγανού οδηγού ταξί τον Δεκέμβριο του 2002 ονόματι Dilawar, που ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από Αμερικανούς στρατιώτες ενώ ήταν υπό κράτηση και ανακρίνονταν σε μια άγνωστη τοποθεσία στην αεροπορική βάση Bagram.

Το ντοκιμαντέρ ήταν μέρος της σιεράς ταινιών Why Democracy? (Γιατί Δημοκρατία;) σειρά, η οποία αποτελούνταν από δέκα ταινίες ντοκιμαντέρ από όλο τον κόσμο που αμφισβητούσαν και εξέταζαν τις πρακτικές της σύγχρονης δημοκρατίας.

Το ντοκιμαντέρ μεταδόθηκε σε περισσότερες από 30 χώρες από τις 8 έως τις 18 Οκτωβρίου 2007.

Ο Γκίμπνι εξετάζει μέσα από το φακό του την πολιτική των ΗΠΑ για τα βασανιστήρια και τις ανακρίσεις, και πιο συγκεκριμένα την πρακτική βασανιστηρίων της  CIA και την έρευνά της για την αισθητηριακή στέρηση.

Η ταινία περιλαμβάνει συζητήσεις κατά της χρήσης βασανιστηρίων από πολιτικούς και στρατιωτικούς αντιπάλους, καθώς και την υπεράσπιση τέτοιων μεθόδων.

Το 2019, o Γκίμπνι κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ του Citizen K, για τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Ρώσο δισεκατομμυριούχο εξόριστο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι.

«Η αντικειμενικότητα είναι νεκρή»

Ο Γκίμπνεϊ γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και είναι γιος του δημοσιογράφου Φρανκ Γκίμπνι. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Yale και αργότερα παρακολούθησε το UCLA Film School.

Ο Γκίμπνι έχει πει ότι ανέπτυξε μια αντιεξουσιαστική στάση ζωής με αφορμή τη δημοσιογραφική καριέρα του πατέρα του. «Υπήρχε κάτι στον πατέρα μου, τη μητέρα μου και μετά τον πατριό μου. Όλοι αντιδρούσαν απέναντι στην εξουσία με τους δικούς τους περίεργους τρόπους. Και αυτό μάλλον χάλασε και εμένα» είχε πει.

Έχει συνεργαστί με τον Μάρτιν Σκορσέζε στην τηλεοπτική σειρά του PBS The Blues (2003) (παραγωγή μεμονωμένων επεισοδίων σε σκηνοθεσία Wim Wenders και Charles Burnett) και έχει υπογράψει είτε ως σκηνοθέτης είτε ως παραγωγός πολλές παραγωγές που έχουν προβληθεί στα Φεστιβάλ των Καννών, του Sundance, του Τορόντο και της Tribeca.

Σε συνέντευξη του με τον Ντέιβιντ Πόλεντ ο Γκίμπνι διαφωνεί με την ιδέα ότι οι δημοσιογράφοι και οι ντοκιμαντερίστες μπορούν να είναι αντικειμενικοί:

«Η αντικειμενικότητα είναι νεκρή. Δεν υπάρχει αντικειμενικότητα. Όταν κάνεις μια ταινία, δεν μπορείς να είσαι αντικειμενικός».

Μετά τη βράβευση του με Όσκαρ, ο Γκίμπνι είπε:

«Αυτό το βραβείο είναι αφιερωμένο σε δύο άτομα που δεν είναι πια μαζί μας, τον Dilawar, τον νεαρό Αφγανό οδηγό ταξί, και τον πατέρα μου, έναν ανακριτή του πολεμικού ναυτικού που με παρότρυνε να κάνω αυτήν την ταινία λόγω της οργής του για το τι γινόταν στο όνομα ενός κράτος δικαίου. Ας ελπίσουμε ότι μπορούμε να ανατρέψουμε την πορεία αυτής της χώρας, να απομακρυνθούμε από τη σκοτεινή πλευρά και να επιστρέψουμε στο φως».