Θοδωρής Ζουμπουλίδης – «Έχουμε μπει όλοι σε ένα καταφύγιο για να αντέξουμε την τρέλα»

Ο Θοδωρής Ζουμπουλίδης κάθε Σάββατο και Κυριακή αντιμετωπίζει τον ίδιο του τον εαυτό επί σκηνής, στο θέατρο του Μικρού Κεραμεικού και την παράσταση «Ο Σαίξπηρ ζει στο καταφύγιο».

«Στον μονόλογο δεν έχεις άλλοθι» εξηγεί κατά τη διάρκεια της κουβέντας μας, ο ηθοποιός, ο οποίος αποφάσισε να αφήσει την Αμερική, τα δεκαεννιά χρόνια καριέρας εκεί, καθώς και το όνομα Τεό Αλεξάντερ και να επιστέψει στη χώρα του.

Ο Θοδωρής Ζουμπουλίδης έχει παίξει στο «Ελ Γκρέκο» του Γιάννη Σμαραγδή, στη σειρά True Blood, στο CSI, στο Major Crimes, έχει κάνει συνολικά εννιά σειρές και πολλές ταινίες, αλλά τώρα γυρίζει πίσω.

«Οι σκηνοθέτες είναι για να σκηνοθετούν, οι συγγραφείς για να γράφουν, οι ερωτευμένοι για να ερωτεύονται και οι δολοφόνοι για να δολοφονούν. Ξύπνα!».

Αυτή είναι μια φράση του έργου που ο Θοδωρής Ζουμπουλίδης κουβαλάει μαζί του μετά από κάθε από κάθε παράσταση.

Ας μάθουμε περισσότερα για αυτόν αλλά και για το έργο «Ο Σαίξπηρ ζει στο καταφύγιο».

«Μου αρέσει πολύ η ιλαροτραγωδία, δηλαδή να υπάρχει και γέλιο. Δεν δέχομαι να βάλω έναν άνθρωπο μιάμιση ώρα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο χωρίς να τον κάνω να γελάσει ευχάριστα»

Ο Θοδωρής Ζουμπουλίδης με τη δημοσιογράφο του in, Έφη Αλεβίζου / Photo: Δημήτρης Μιχαλάκης

Ένας μονόλογος-ρέκβιεμ

«Ναι, αυτός ο μονόλογος είναι το τελευταίο έργο που έχει γράψει ο Γιώργος Σκούρτης είναι το «Ρέκβιεμ του Εμείς». Λόγω της σχέσης του Νίκου του Γραμματικού με τον Σκούρτη, που ήταν η σχέση πατέρα και γιου, έχουμε πάρα πολλά draft του έργου, άρα μπορέσαμε να κάνουμε ένα άγαλμα το οποίο είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον καταλήγοντας σε έναν μονόλογο, ο οποίος μιλάει πιστεύω σε κάθε άνθρωπο αυτής της εποχής.

Διότι όλοι μας με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έχουμε μπει σε ένα καταφύγιο για να αντέξουμε την τρέλα που ονομάζουμε πραγματικότητα».

Νο1 σκέψη: Να συγκινηθεί ο θεατής

«Ο ήρωας μας βρίσκεται σε ένα εγκαταλελειμμένο θέατρο, που είναι το καταφύγιό του, ενώ έξω μαίνεται πόλεμος και έχει πλέον αποφασίσει να αυτοκτονήσει όταν ξαφνικά του πέφτει ένα πορτραίτο του Σαίξπηρ στο κεφάλι, ενώ ψάχνει μια επιστολή που πρέπει να βρει για να απαντήσει. Κι έτσι αρχίζει να εξομολογείται την ζωή του στον Σαίξπηρ.

Βέβαια, η παράσταση έχει και πολύ γέλιο και πολλή και πολλή ουσία. Μου αρέσει πάρα πολύ η ιλαροτραγωδία, δηλαδή να υπάρχει και γέλιο. Δεν δέχομαι να βάλω έναν άνθρωπο μιάμιση ώρα σε ένα σκοτεινό δωμάτιο χωρίς να τον κάνω να γελάσει ευχάριστα. Ναι, κλαυσίγελος…

Με τον Νίκο έχουμε ένα πράγμα στο νου μας όταν κάνουμε πρότζεκτ. Νούμερο ένα πράγμα, πάνω απ’ όλα, από τον χαρακτήρα, από το έργο, από όλα είναι να συγκινηθεί ο θεατής. Να κινηθεί κάτι μέσα του.

Μπορεί να είναι μια σκέψη, μπορεί να πάει στα παιδικά του χρόνια, μπορεί να είναι μια μελωδία. Δεν είναι μόνο το κλάμα και το γέλιο. Ξέρεις, αυτά είναι καμιά φορά τα εξωτερικά πράγματα, αυτά που έχουν συνηθίσει να κάνουμε».

«Νούμερο ένα πράγμα, πάνω απ’ όλα, από τον χαρακτήρα, από το έργο, από όλα είναι να συγκινηθεί ο θεατής. Να κινηθεί κάτι μέσα του»

Photo: Δημήτρης Μιχαλάκης

Photo: Δημήτρης Μιχαλάκης

Στον μονόλογο δεν έχεις άλλοθι

«Οι άνθρωποι μου λένε πόσο δύσκολο είναι να είσαι εκεί πάνω τόση ώρα μόνος σου. Εγώ το βρίσκω πάρα πολύ ωραίο γιατί έχουμε δουλέψει πάρα πολύ καιρό με τον Νίκο, πάνω από δύο χρόνια έχουμε δουλέψει αυτόν τον μονόλογο γιατί διασκεδάσαμε και το κείμενο, άρα είχαμε πάρα πολύ δουλειά με πάρα πολλές πρόβες.

Στον μονόλογο δεν έχεις άλλοθι, δεν μπορείς να πεις δεν μου είπε καλά την ατάκα ο άλλος ή φταίει ο άλλος, ξέρεις, αυτό που πολλοί τα ρίχνουν στους συναδέλφους. Εδώ είσαι φίλε εσύ με ένα πορτραίτο. Αν δεν πας καλά δεν πας εσύ καλά.

Και γενικώς μου αρέσει να παίρνω την ευθύνη των πράξεών μου και μου αρέσει πάρα πολύ, που επανήλθα στο θέατρο στην Ελλάδα ως πρώτη μου δουλειά, με ένα μονόλογο».

Γιατί άφησε τον Τεό Αλεξάντερ στο πλάι;

«Έχω κάνει εννιά σειρές στην Αμερική, ταινίες… Τώρα τον βάζω λίγο στο πλάι τον Τεό Αλεξάντερ… δηλαδή το όνομά μου δεν άλλαξε ποτέ απλώς έκανα τον Τεό Αλεξάντερ γιατί οι Αμερικάνοι δεν μπορούν να το κάνουν google. Θα λέγαμε ότι είναι ungooglable».

«Δεν ξέρω τι θα ήθελε ένας καλλιτέχνης να γίνει ένα κόκκος άμμου στον αμερικανικό πολιτισμό ή ένας κόκκος άμμου στον ελληνικό πολιτισμό;»

Photo: Δημήτρης Μιχαλάκης

Γιατί επέστρεψε στην Ελλάδα

«Αν έχω κάτι έμφυτο, αν υπάρχει ταλέντο, γιατί κι αυτό είναι συζητήσιμο, η μόρφωσή μου, η αισθητική μου, η καλλιέργειά μου από τον παππού μου, από τη γιαγιά μου, από τον θείο μου, από το περιβάλλον μου, από τους δασκάλους μου, αυτό είναι η Ελλάδα.

Όχι ότι η Αμερική δε μου έδωσε πάρα πολλή γνώση, αλλά η Ελλάδα μου έδωσε όλα τα εφόδια. Και θεωρώ χρέος μου να δώσω πίσω στην Ελλάδα.

Δεν ξέρω τι θα ήθελε ένας καλλιτέχνης να γίνει ένα κόκκος άμμου στον αμερικανικό πολιτισμό ή ένας κόκκος άμμου στον ελληνικό πολιτισμό;».

Η συγκίνηση από την ανταπόκριση του κοινού

«Με συγκινεί το ότι έρχεται το άλλος με το υστέρημα του, δίνει τον οβολό του και με τιμάει στο να πάει ένα ταξίδι μαζί μου για μιάμιση ώρα και να βλέπω μετά αυτό στα μάτια των ανθρώπων όταν μου μιλάνε έξω και μου λένε πόσο τους συγκίνησα ή κάποιοι που ήξεραν τον Γιώργο Σκούρτη ότι τους τίμησα, τους πήγα πίσω. Απλά πράγματα.

Ένα ευχαριστώ. Το να σου ζητάει μια κυρία, ας πούμε, να της δώσεις μια αγκαλιά. Αυτά είναι για τον ηθοποιό…».

-Θα βγούμε από το καταφύγιο;

Δεν έχουμε άλλη επιλογή.

*Η παράσταση «Ο Σαίξπηρ ζει στο καταφύγιο» παίζεται κάθε Σάββατο και Κυριακή, στις 9:15 μμ, στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός, μέχρι τις 28 Ιανουαρίου.

*Περισσότερες πληροφορίες εδώ