Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος: «Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος των ονείρων»

Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, ο σκηνοθέτης και ιδρυτής του θεάτρου του Νέου Κόσμου διανύει μια από τις πιο δημιουργικές καλλιτεχνικές περιόδους της διαδρομής του.

Τη φετινή θεατρική σεζόν υπογράφει σκηνοθετικά τρεις παραστάσεις. «Ο Τρόμος του Κροκόδειλου», που ανεβαίνει ήδη με επιτυχία στο θέατρο του Νέου Κόσμου, «Μια άλλη Θήβα», η οποία αφού έχει καταφέρει για 3 χρονιές να κάνει συνεχή sold out φέτος ανεβαίνει στο θέατρο Κνωσσός και η νέα παράσταση «Βρέχει στη Βαρκελώνη» του Πάου Μιρό που κάνει πρεμιέρα στις 18 Δεκεμβρίου στο Υπόγειο του Τέχνης.

Πώς προέκυψε η ιδέα να ανεβάσετε το πολυβραβευμένο έργο «Βρέχει στη Βαρκελώνη»;

«Η μεταφράστρια Μαρία Χατζηεμμανουήλ, με την οποία συνεργαζόμαστε, μας έδωσε πέρσι να διαβάσουμε τέσσερα έργα, ανάμεσά τους και τη «Βαρκελώνη».

Μας άγγιξε και μας συγκίνησε από την πρώτη ανάγνωση και δεν άργησε η ώρα να πάρει το δρόμο του για τη σκηνή. Όταν μου πρότεινε η Μαριάννα Κάλμπαρη να σκηνοθετήσω ένα έργο για το Θέατρο Τέχνης, σκέφτηκα αμέσως πως το «Βρέχει στη Βαρκελώνη» ταιριάζει θαυμάσια στο Υπόγειο, αφού και η δράση του έργου εκτυλίσσεται σ’ ένα ημιυπόγειο! Ιδού λοιπόν, σε λίγες μέρες έχουμε πρεμιέρα.»

«Βρέχει στη Βαρκελώνη»

Με ποιο κριτήριο επιλέξατε τους τρεις ηθοποιούς της παράστασης;

«Η φυσιογνωμία των ηθοποιών παίζει το ρόλο της, αλλά εγώ, πέρα από τα  αυστηρά καλλιτεχνικά κριτήρια, αναζητώ κυρίως χαρακτηρολογικά και βιωματικά χαρακτηριστικά.

Είναι αρκετά σύνθετος ο τρόπος της επιλογής των ηθοποιών. Αναζητώ τα σημεία όπου ο ηθοποιός μπορεί να συναντιέται με τον ρόλο. Δεν εννοώ καμιά ταύτιση. Ο ηθοποιός παίζει ένα ρόλο. Δεν είναι ο ρόλος.»

Βρέχει στη Βαρκελώνη

Βρίσκετε κοινά στοιχεία στη «Βαρκελώνη των αντιφάσεων» με την «Αθήνα των αντιφάσεων»;

«Οι αντιφάσεις είναι στοιχείο γοητείας, είτε πρόκειται για ανθρώπους είτε για πολιτισμούς ή πόλεις. Την Αθήνα την αγαπώ. Αλλά, δεν μπορώ να τη συγκρίνω με τη Βαρκελώνη, που την ξέρω μόνο από διαβάσματα.»

Θεωρητικά θα ήθελα να την έχω επισκεφθεί πριν ανεβάσω το έργο. Δε στάθηκε δυνατόν. Ελπίζω να καταφέρω να τη γνωρίσω σύντομα.»

Ποιο θεωρείτε ότι είναι το δυσκολότερο στοιχείο που αντιμετωπίζουν οι ανθρώπινες σχέσεις το 2024;

«Ξέρω πως οι άνθρωποι ζουν πολύ δύσκολη ζωή, κι αυτό είναι αναπόφευκτο να επηρεάζει τις σχέσεις τους.

Αλλά το ζήτημα είναι τεράστιο για να το συζητήσουμε εδώ.»

Παράλληλα με τη νέα παράσταση ανεβαίνει στο θέατρο του Νέου Κόσμου και «Ο τρόμος του κροκόδειλου», που έκανε πρεμιέρα τον Οκτώβρη

«Ο Τρόμος του κροκόδειλου γράφτηκε από την ιρλανδέζα ηθοποιό και συγγραφέα Μέγκαν Τάυλερ το 2018 και η δράση του τοποθετείται σε αγροτική περιοχή στη Βόρεια Ιρλανδία το 1989, στη δίνη των Ταραχών.

Είναι μια σουρεαλιστική μαύρη κωμωδία εκδίκησης, φτιαγμένη με τα υλικά ενός δράματος, που βάζει στο στόχαστρο την πατριαρχία και καταλήγει σ’ ένα λουτρό αίματος, που αποκαθιστά αδικίες μιας ολόκληρης ζωής.

Ο-τρόμος-του-κροκόδειλου

Ταυτόχρονα είναι ένας ύμνος στους γυναικείους δεσμούς, στην αδελφική σχέση, όταν η Αλάννα και η Φιάννα, τα θύματα του κακοποιητή πατέρα, θα πάρουν στα χέρια τους την τύχη τους. Μια γυναικεία ιστορία, γραμμένη από γυναίκα. »

Να πω εδώ ότι διασκεδάσαμε πολύ στις πρόβες: Με τη Σύρμω Κεκέ και την Άννα Καλαϊτζίδου έχουμε ξαναδουλέψει μαζί. Αλλά στον «Κροκόδειλο» αυτό το δίδυμο είναι άπαιχτο, κάτι που αναγνωρίζουν και οι θεατές και οι κριτικοί.

Αυτό δε σημαίνει καθόλου ότι υπολείπονται οι δύο άντρες ηθοποιοί: ο Δημήτρης Γεωργαλάς, ο πατέρας, το ερπετό, ο κροκόδειλος, όπως τον αποκαλούν οι κόρες του, κι ο Θοδωρής Λαμπρόπουλος που παίζει έναν άγγλο στρατιώτη.»

Ο-τρόμος-του-κροκόδειλου

Τι ιδιαίτερο έχει η παράσταση «Μια άλλη Θήβα», που επίσης σκηνοθετείτε και έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον του θεατρικού κοινού;

«Στο επίκεντρο του υπέροχου αυτού έργου είναι μια σειρά συναντήσεις ενός  συγγραφέα με έναν πατροκτόνο στο προαύλιο μιας φυλακής, με σκοπό να γραφτεί ένα θεατρικό έργο από τα βιώματα του νεαρού κατάδικου.

Η «Θήβα» πιάνει με μεγάλη μαεστρία πολλά θέματα: έγκλημα και τιμωρία, πατριαρχία, ταξικές διακρίσεις, τέχνη και πραγματικότητα, έρωτας και πολλά άλλα σπουδαία.

Έχει δυο λαμπρούς ηθοποιούς, τον Θάνο Λέκκα και τον βραβευμένο για την ερμηνεία του με το βραβείο Χορν Δημήτρη Καπουράνη, και παρ’ όλα αυτά είναι δύσκολο να εξηγήσει κανείς την αγάπη του κοινού γι’ αυτή την παράσταση, που παίζεται για τρίτη χρονιά σε μεγάλο θέατρο, το Κνωσός, και σημειώνει διαρκή sold out.»

Μία άλλη Θήβα

Έχετε εγκαταλείψει χρόνια το κόμματι της υποκριτικής για τη σκηνοθεσία. Σας λείπει; Θα σας ξαναβλέπαμε στο σανίδι ως ηθοποιό;

«Δε μου ταιριάζει να παίζω και ταυτόχρονα να σκηνοθετώ. Οπότε επιλέγω τη σκηνοθεσία, όπου νομίζω ότι αξιοποιώ καλύτερα τις δυνατότητές μου και νιώθω πιο ισορροπημένος.

Κι εδώ που τα λέμε δεν έχασε κι η Βενετιά βελόνι…»

Έχετε δηλώσει ότι σας αρέσει να δίνετε χώρο σε νέους ανθρώπους.

«Από τότε που δημιουργήθηκε το Θέατρο του Νέου Κόσμου, που έχει τρεις σκηνές, επιθυμία μου ήταν να μοιράζομαι αυτό το χώρο με νέους σκηνοθέτες, κάποιοι από αυτούς μαθητές μου, που αναλάμβαναν καλλιτεχνικές πρωτοβουλίες.

Αυτή η συνύπαρξη, που συνεχίζεται ακόμα, αποδείχτηκε δημιουργική μέσα στο χρόνο, και θα έλεγα υγιής, και για τους μεγαλύτερους και για τους νεότερους.»

Τι ονειρεύεστε για το καλλιτεχνικό σας μέλλον;

«Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος των ονείρων. Ας είμαι καλά στην υγεία μου και τα μυαλά να είναι στη θέση τους, ώστε να μπορώ να αφουγκράζομαι την κοινωνία, που είναι πηγή έμπνευσης για να κάνω θέατρο.»

Ποια είναι η σχέση σας με τα εγγόνια σας; Συμβάλλετε στο μεγάλωμα τους;

«Τα λατρεύω, μόνο χαρά μου δίνουν και προσπαθώ να τα βλέπω όσο μπορώ περισσότερο. Για χάρη τους εγκαταλείπω ακόμα κι επείγουσες δουλειές!»