Ξημέρωμα στη Νάξο

Ξημέρωμα στη Νάξο
με τι να σ’ ανταλλάξω:
με ποια να σε συγκρίνω ώρα της γης.
Ορθή στο μισοπόρτι
να βλέπω το Φιλώτι
το φέγγος να ρουφά της ροδαυγής.

Να παίρνει η φύση σχήμα
ν’ ακούω το πρώτο βήμα
το σάλεμα της μέρας που ξυπνά.
Κι ένα μικρό σπουργίτι
μες σε ναό-φεγγίτη
να ψέλνει τ’ αναρίθμητα ωσαννά.

Ν’ ακούω να σιγοντάρει
το πρώτο πετεινάρι
τα μακρινά του σκύλου τ’ αλυχτά.
Αργά σε Απάνω Κάστρο
το τελευταίο τ’ άστρο
να χάνεται, σε χρώματα ανοιχτά.

Να γράφονται τριγύρω
γυμνά βουνά όλο μύρο
μες σε γραμμές καμπύλες και σμιχτές.
Ορθή στο μισοπόρτι
να βλέπω το Φιλώτι
του σήμερα, του αύριο, του χτες.

Ν’ ακούω μ’ ανατριχίλα
το σούρσιμο στα φύλλα
του χρόνου, που σαν φίδι ξεγλυστρά.
Με τ’ ορθρινό ψαλτήρι
ν’ ανοίγω παραθύρι
μες στης δικιάς μου μνήμης το Μυστρά.

Ξημέρωμα στη Νάξο
με τι να σ’ ανταλλάξω
με ποια γλυκειά του κόσμου απαντοχή.
Και ποιος γαλήνη τόση
στο βλέμμα μου να δώσει
στο βλέμμα μου που στάθηκε η βροχή.

*Ποίημα της Ειρήνης Μαστοροπούλου – Ναυπλιώτη, που είχε δημοσιευτεί στο περιοδικό Ναξιακά Γράμματα το 2011.

Το παρόν άρθρο αφιερώνεται στη μνήμη του ναξιώτη Δημήτρη Ήμελλου, του αλλοτινού συμμαθητή στα Ανάβρυτα, του σπουδαίου ηθοποιού, του ωραίου ανθρώπου.

Ο Δημήτρης Ήμελλος, με καταγωγή εκ πατρός από το Φιλότι και εκ μητρός από τον Απέραθο (Απείρανθο) Νάξου, έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 57 ετών.

Headlines