Πέθανε ο ποιητής και ομότιμος καθήγητης του Πανεπιστημίου Πατρών Σωκράτης Σκαρτσής

Ο Σωκράτης Σκαρτσής ήταν ποιητής, φιλόλογος, πανεπιστημιακός. Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1936, παντρεύτηκε την Ευαγγελία Νικολουδάκη και απέκτησαν τρία παιδιά, την Ξένη, τον Λάμπρο και τη Στεφανία.

Σπούδασε και δίδαξε φιλολογία και ήταν ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών. Το έργο του περιλαμβάνει ποίηση, δοκίμια, μελέτες, άρθρα, μεταφράσεις, περιοδικά, εκδόσεις και διοργάνωση συνεδρίων, μεταξύ των οποίων το Συμπόσιο Ποίησης στην Πάτρα, που παρέμεινε, για τέσσερις σχεδόν δεκαετίες, ένας από τους μεγαλύτερους λογοτεχνικούς θεσμούς στην Ελλάδα, από το 1981 μέχρι το 2018.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1970 ίδρυσε στην Πάτρα την πρωτοποριακή πολιτιστική κίνηση «Όστρακα», που πραγματοποίησαν παρουσιάσεις, κυρίως νέων δημιουργών, ποικίλες εκδηλώσεις, καθώς και εκδόσεις περιοδικών και βιβλίων.

Εξέδωσε επίσης 14 περιοδικά. Η ποίηση ήταν το κύριο ενδιαφέρον του

Ο Σωκράτης Σκαρτσής ήταν, επίσης, ιδρυτής των «Εκδόσεων του Πανεπιστημίου Πατρών». Είχε εκδώσει συνολικά 300 περίπου βιβλία, ποιητικά, για τη γλώσσα,  τη θρησκειολογία, τη λογοτεχνική λαογραφία, την πολιτισμική ανθρωπολογία, καθώς και μεταφράσεις από διάφορους λαούς και εποχές. Εξέδωσε επίσης 14 περιοδικά. Η ποίηση ήταν το κύριο ενδιαφέρον του.

Έχουν γραφεί βιβλία και πολλά άρθρα για το έργο του, έχουν γίνει αφιερώματα και τιμητικές εκδηλώσεις γι’ αυτό, μεταξύ άλλων από το Πανεπιστήμιο Πατρών, τον Δήμο Πατρέων, το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου, από περιοδικά, ενώ το έργο του έχει παρουσιαστεί από ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές.

Ποίησή του περιλαμβάνεται σε πολλές ανθολογίες και περιοδικά, ενώ έχει μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες (αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, ολλανδικά, σουηδικά, ρωσικά, ουγγρικά, αλβανικά, βουλγαρικά).

Σωκράτης Σκαρτσής (Πάτρα, 1936)

Δε ζητώ τίποτα,
μονάχα να τελειώσουν τα δάχτυλά μου στο φως
κι ένα κόμπο νερό για να μείνω
δε ζητώ τίποτα,
μόνο μια θέση κι ένα τόπο να σταθώ
για να μείνω στον κόσμο
να περπατώ πάνω στο χώμα κοντά στα νερά·
δε ζητώ τίποτα,
ν’ αγγίζω μονάχα τον κόσμο με δικά μου δάχτυλα
κι ούτε κόκκο χώμα δεν παίρνω
δε χάνω σταγόνα νερό·
δε ζητώ τίποτα,
μονάχα το χρυσό πρόσωπο το μοναχικό πουλί
και να τελειώσει η μοναξιά μου στο φως
μονάχα την ανάσα μου έξω απ’ τον κόσμο
κι όλο τον έρωτα της καρδιάς μου
μονάχα την αλήθεια πως είμαι,
η αλήθεια είναι νίκη, μονάχα να νικήσω.