Κώστας Γεωργουσόπουλος: Μ’ οδηγό ένα γραφιά…
Το παγούρι και το σακίδιο της τέχνης
- Δολοφονία σε ξενοδοχείο στην Καλαμάτα - Συνελήφθη ύποπτος
- Σε 20 χρόνια φυλάκισης καταδικάστηκε ο σύζυγος της Ζιζέλ Πελικό για βιασμούς - Ένοχοι οι 51 κατηγορούμενοι
- Αποκάλυψη in: Μία πολυμήχανη 86χρονη παγίδευσε μέλη συμμορίας «εικονικών ατυχημάτων» στα Χανιά
- Δημήτρης Ήμελλος: Το τελευταίο αντίο στον αγαπημένο ηθοποιό -Τραγική φιγούρα η μητέρα του
[…]
Ο εθνικός βίος, το ήθος το δημόσιο δεν κινδυνεύει από τους καλλιτέχνες, όσο τολμηροί και αν είναι, όσο αιχμηροί, όσο, να το πω και αυτό, αντιφατικοί. Η ζωή του έθνους κινδυνεύει πάντα από πολιτικούς που θυσιάζουν στον βωμό της σκοπιμότητας και της προσωπικής τους καριέρας τα τιμαλφή. Κανένας δεν έχει διδαχτεί από τις πικρές διαπιστώσεις του Γ. Σεφέρη στο συνταρακτικό του «Τελευταίο Σταθμό», όπου χαρακτηρίζει σύσσωμη την πολιτική ηγεσία της εποχής του μετά τη λήξη του πολέμου «ψυχές μαραγκιασμένες από δημόσιες αμαρτίες» και καριερίστες που μόλις κοπάσει η χλαλοή έρχονται σαν τα κοράκια «να καρπωθούν το αίμα των άλλων».
«ΤΑ ΝΕΑ», 2.3.1999, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»
Ο μεγάλος ποιητής της Κύπρου, ο Κώστας Μόντης, έχει γράψει ένα εκπληκτικό ποίημα […]. Τίτλος του «Κάθοδος των Μυρίων»:
Μας σκότωσαν τους αρχηγούς
κι επιστρέφουμε ακέφαλοι
μ’ οδηγό (τι να κάναμε;) ένα γραφιά.
(Όμως η αλήθεια είναι πως αυτοί οι γραφιάδες
ξέρουν να βρίσκουν τη θάλασσα).
Επειδή κατά τον άλλο πρόσφατο νεκρό γραφιά, τον Μιχάλη Κατσαρό, «το μέλλον μας θα έχει πολλή ξηρασία» και θα χρειαστεί να πάρουμε μαζί μας νερό, οι γραφιάδες, ανεξάρτητα αν έπιασαν ή όχι όπλο, γνωρίζουν πού υπάρχουν αρτεσιανά ύδατα, πού πηγάδια, πού ποταμοί, γνωρίζουν τους δρόμους που οδηγούν στη θάλασσα· το παγούρι της τέχνης έχει το νερό που ξεδιψά και το σακίδιο της τέχνης έχει τον άρτο που χορταίνει.
Ένας στίχος, μια θεατρική παράσταση, τρεις νότες τραγουδιών, τρεις αρμονικές πινελιές, μια χορευτική κίνηση, ένα κινηματογραφικό πλάνο έχουν μεγαλύτερο κύρος από ένα τανκ, ένα κανόνι και ένα βομβαρδιστικό. Όποιος λοιπόν διακονεί την τέχνη και αναλαμβάνει δημόσια την ευθύνη των λόγων του έχει ισότιμο λόγο με τον έμπορο, τον πολιτικό και τον στρατιώτη. Και νομίζω, διαρκέστερο.
Ένας άλλος μακαρίτης ποιητής μας, ο Δημήτρης Χριστοδούλου, έχει γράψει τον κωδικό στίχο: «Η ποίηση είναι φίλτρο μετατροπής του τρόμου σε ρυθμό».
Ώσπου να πάψουν οι πολιτικοί της σκοπιμότητας να είναι φίλτρα μετατροπής του ρυθμού σε τρόμο, ας αφήσουν ήσυχους τους δημιουργούς να συγκροτούν ελεύθεροι το μελλοντικό μας πρόσωπο.
Το μέλλον αυτού του τόπου το εγγυώνται ο Σολωμός, ο Σικελιανός, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, ο Παρθένης, ο Τσαρούχης, ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, η Πράτσικα (σ.σ. η Κούλα Πράτσικα, 1899-1984, υπήρξε ηγετική μορφή του χορού στη χώρα μας και πρωθιέρεια στην πρώτη τελετή αφής της ολυμπιακής φλόγας στον αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας, το 1936), ο Παπαδιαμάντης, ο Τερζάκης, ο Βεάκης, ο Μινωτής, ο Καμπανέλλης, ο Αγγελόπουλος. Και αφήστε τους θυμοειδείς ίππους να κλωτσάνε την καρδάρα.
*Απόσπασμα από άρθρο γνώμης του σπουδαίου Κώστα Γεωργουσόπουλου, που έφερε τον τίτλο «Ποιοι βρίσκουν τη θάλασσα» και είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Τα Νέα» την Τρίτη 2 Μαρτίου 1999.
Το παρόν δημοσίευμα είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Κώστα Γεωργουσόπουλου, πολυσχιδούς πνευματικής προσωπικότητας, που έφυγε από τη ζωή προ ολίγων ημερών.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις