Ο ΣΥΡΙΖΑ μαζεύει τα κομμάτια του, ο Νίκος κοιτάζει τα κιτάπια του

Αγαπημένα μου golden boys, αδικημένοι μου μικροαστοί, φτωχοί μου προλετάριοι, λατρεμένες μου βιοπαλαίστριες, είμαι σοκαρισμένη από το τραγικό περιστατικό στο Ηράκλειο που, σύμφωνα με τα όσα λένε στις ειδήσεις, θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει αποφευχθεί εάν υπήρχε καλύτερος συντονισμός μεταξύ των αρμόδιων υπηρεσιών. Και εν προκειμένω αναφέρομαι στο «ελευθέρας» που είχε πάρει από τον ψυχίατρο, την ώρα που στο παρελθόν είχε συλληφθεί 6 φορές σ’ ένα χρόνο!

Η ευθύνη της Πολιτείας

Και κάπου εδώ θα πρέπει ίσως η Πολιτεία να ξαναδεί το θέμα των ψυχιάτρων και των ψυχολόγων και να μάθουμε πέντε πράγματα για το πως βγάζουν τα πορίσματα. Πρώτα και κύρια, είναι γνωστό ότι κάθε ψυχίατρος ή ψυχολόγος (ασχέτως αν δουλεύει για το δημόσιο ή ιδιωτικά) οφείλει να παρακολουθείται σε τακτά χρονικά διαστήματα από συνάδελφό του. Λογικό, καθώς πρόκειται για ένα επάγγελμα που είναι εξαιρετικά επιβαρυντικό. Γίνεται αυτό; Κι αν ναι, καταγράφεται κάπου;

Ψυχολόγοι και τηλεπαράθυρα

Ομοίως, μπορώ να πω ότι βγάζω φλύκταινες με τους διάφορους ψυχολόγους στα τηλεπαράθυρα, οι οποίοι κρίνουν επί παντός επιστητού, χωρίς να έχουν γνώση της δικογραφίας και κυρίως χωρίς να έχουν ασχοληθεί επιστημονικά με το αντικείμενο του ρεπορτάζ. Το έχουμε δει να συμβαίνει πολλές φορές, τελευταία ακόμα περισσότερες. Διάγνωση από την τηλεόραση, συμπαθάτε με αλλά δεν γίνεται. Και όλα αυτά ίσως να είχαν συμμαζευτεί κάπως αν υπήρχε σαφές πλαίσιο για τους όρους δεοντολογίας με τους οποίους οφείλουν να λειτουργούν οι ψυχολόγοι και οι διάφοροι «θεραπευτές ψυχικής υγείας» ή life coachers στην Ελλάδα. Μην ψάξετε, το πλαίσιο είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο.

Χάπια

Και αυτή είναι γενικότερα η κατάσταση για την ψυχική υγεία στην Ελλάδα. Νοσεί βαριά. Παρά τις κατά καιρούς εξαγγελίες, βρισκόμαστε πολύ πίσω. Πάρτε για παράδειγμα τις δημόσιες δομές στις οποίες δυνητικά θα μπορούσε να απευθυνθεί ένας πολίτης, ο οποίος δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να πληρώνει ιδιώτη. Αμ δε. Ραντεβού σε 3-4 μήνες στην καλύτερη περίπτωση και εν συνεχεία ανά δύο μήνες και αν. Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν λέγεται θεραπεία. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι τα ηρεμιστικά πάνε κι έρχονται, γιατί κάπως πρέπει να αντέξει ο άνθρωπος την πίεση και το άγχος.

Άπατο

Αφήνω τα της ψυχικής υγείας και επανέρχομαι στην πολιτική και στο κόμμα της καρδιάς μας που σιγά, σιγά επιχειρεί να μαζέψει τα κομμάτια του. Προς τούτο και η σημερινή συνάντηση του Σωκράτη Φάμελλου με τον Πέτρο Κόκκαλη, του οποίου το οικολογικό εγχείρημα πήγε άπατο, πράγμα λογικό, καθώς ζούμε στην Ελλάδα και η οικολογική συνείδηση που είναι κάτι βαθιά πολιτικό, είναι επίσης ανύπαρκτη εδώ.

Κινητικότητα

Χθες στην εισήγηση του προς την Πολιτική Γραμματεία ο κ. Σωκράτης Φάμελλος αναφέρθηκε στη συνάντηση του με τον κ. Νίκο Κοτζιά και είπε πως «συζητήσαμε για τις προοδευτικές συνεργασίας». Υπάρχει ένα σχέδιο – που νομίζω ότι τυγχάνει και της έγκρισης της Βασιλίσσης Αμαλίας – σύμφωνα με το οποίο θα αρχίσει να κινείται ένας «χώρος πασοκογενών». Κατά τεκμήριο «πολιτικά άστεγων». Βλέπω στον «επόμενο τόνο» να βγαίνει στο προσκήνιο η κυρία Λούκα Κατσέλη. Τώρα ποια μορφή θα πάρει δεν το ξέρω. Κι είναι ένα θέμα ανοιχτό. Αλλά η κινητικότητα είναι το βασικό σ΄ αυτή τη φάση. Αφήστε που λειτουργεί και ως «ασπίδα» για ενδεχόμενες διαρροές προς το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑλ, κυρίως από την «αδιευκρίνιστη ψήφο» του ΣΥΡΙΖΑ. Γι΄ αυτό και βιάζονται.

Υπαρξιακό πρόβλημα

Θέλω όμως να σταθώ λίγο στη Νέα Αριστερά η οποία δεν λέει να «ξεκολλήσει» από το 1,3% – 1,6% και συνεχίζει να «βλέπει την πλάτη» του ΜΕΡΑ25. Σταθερά! Ηδη αυτό το γεγονός έχει προκαλέσει αλλεπάλληλα «καταθλιπτικά σοκ» στην Πατησίων, μεγάλο προβληματισμό, οι τόνοι αρχίζουν κι ανεβαίνουν – ακόμη «εντός των τειχών». Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Και το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η Νέα Αριστερά είναι υπαρξιακό!

Συνεργασία

Από την άλλη, αν πιστέψουμε τις δημοσκοπήσεις, ο κόσμος απαιτεί συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων για να φύγει η Δεξιά και ο πρωθυπουργός Κυριάκος. Σας έβγαλε τα μάτια, αχάριστοι άνθρωποι και θέλετε να τον φάτε. Λυσσάξατε. Θα έβλεπε ποτέ Μετρό η Θεσσαλονίκη αν δεν ήταν ο Κυριάκος πρωθυπουργός; Θα αγοράζαμε ως χώρα ότι καλύτερο υπάρχει στα οπλικά συστήματα ανά τον κόσμο αν βρίσκονταν τίποτε πλεμπαίοι στην κυβέρνηση; Όχι είναι η απάντηση. Βλέπετε τη σκόνη του και γι’ αυτό λυσσάτε.

Λύση

Στην έρευνα της MRB λοιπόν το 52,2% των ερωτηθέντων θεωρεί πως τα κόμματα της κεντροαριστεράς πρέπει να συνεργαστούν για να αποτελέσουν εναλλακτική λύση στη Νέα Δημοκρατία. Μάλιστα το ποσοστό αυτό μεταξύ όσων δηλώνουν κεντροαριστεροί ανέρχεται στο 72,5%, όσων δηλώνουν αριστεροί ανέρχεται στο 56,1% και όσων δηλώνουν κεντρώοι στο 50,1%.

Πόσο θα το αγνοεί;

Είναι προφανές ότι στο θέμα της συνεργασίας υπάρχει κοινωνική πίεση – της πλειοψηφίας του κεντροαριστερού χώρου. Οσο κι αν θέλει να το αγνοεί ο κ. Ανδρουλάκης. Το ερώτημα είναι για πόσο θα το αγνοεί ακόμα… Κι αυτό επειδή όσο κι αν ψάχνει τα κομματικά κιτάπια, αυτοδυναμία δεν παίρνει. Όσο κι αν μετρήσει τα κουκιά οι εισροές στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι τέτοιες που να δικαιολογούν τέτοια αποστροφή στις συνεργασίας. Το αντίθετο μάλιστα…