Ο σπουδαίος φωτογράφος μόδας Gian Paolo Barbieri πέθανε σε ηλικία ογδόντα εννέα ετών. Ο Gian Paolo Barbieri ήταν ένας από τους πρωτοπόρους φωτογράφους του εικοστού αιώνα και όρισε την εικόνα της γυναίκας και του στιλ απαθανατίζοντας σταρ και μοντέλα για καμπάνιες και εξώφυλλα περιοδικών.

Ο γεννημένος στο Μιλάνο Gian Paolo Barbieri συνεργάστηκε με τους μεγαλύτερους οίκους -από τον Versace μέχρι τη Vivienne Westwood- και «πάγωσε» στο χρόνο εμβληματικά πορτρέτα πολλών θρύλων του κινηματογράφου αλλά και μεγάλα ονόματα από το χώρο του μόντελινγκ.

Τα πορτραίτα του στα οποία απαθανάτισε A-listers όπως η Ναόμι Κάμπελ, η Έυα Χερτζίκοβα, η Όντρεϊ Χέπμπορν ή η Μόνικα Μπελούτσι όρισαν τη βιομηχανία του στιλ τον 20ο αιώνα και διαμόρφωσαν το βλέμμα κοινού και αγοράς.

Με καριέρα που μετρούσε σχεδόν μισό αιώνα, ο Gian Paolo Barbieri δούλεψε στο σταυροδρόμι του κινηματογράφου, της τέχνης και της μόδας έχοντας ξεκινήσει την καριέρα του στο θέατρο ως ενδυματολόγος.

Milano, Studio Barbieri, Gian Paolo Barbieri

Χτίζοντας την οπτική υπογραφή του και ένα στιλ σήμα κατατεθέν ο Barbieri δημιούργησε μερικά από τα πιο αναγνωρίσιμα πορτρέτα στην ιστορί της μόδας.

Εκτός από τα πορτρέτα του ο Barbieri αφήνει πίσω του μια γενναία δόση δημιουργικότητας και έμπνευσης, με τον ίδιο να επιβεβαιώνει ότι το ταλέντο δεν χρειάζεται σπουδές ή κοστοβόρο εξοπλισμό.

Ο Barbieri από πολύ νωρίς, όταν ήταν ένας απλός βοηθός του Tom Kublin στο Harper’s Bazaar τη δεκαετία του ’60, πειραματίστηκε με τον φωτισμό στο υπόγειό του με θέμα τους σωλήνες από τη σόμπα του.

View this post on Instagram

A post shared by Fondazione GianPaoloBarbieri (@fondazionegianpaolobarbieri)

Ο θρυλικός φωτογράφος μόδας Gian Paolo Barbieri πέθανε σε ηλικία 89 ετών – Μέσα από τον φακό του αποτυπώθηκε η ψυχή της ιταλικής μόδας, αναδεικνύοντάς την σε μορφή τέχνης

Υπέγραψε το πρώτο εξώφυλλο της Ιταλικής Vogue

O Gian Paolo Barbieri που πέθανε μετά από μακροχόνια ασθένειας, αποτύπωσε την ίδια την «ψυχή της Ιταλικής μόδας» σημειώνει η La Repubblica.

Γεννημένος στις 17 Δεκεμβρίου στη μητρόπολη του ιταλικού στιλ, ήταν ένας από τους πλέον επιδραστικούς φωτογράφους διεθνώς για περισσότερα από 60 χρόνια.

«Με τον φακό του, ο Barbieri μπόρεσε να μεταφέρει όχι μόνο την κομψότητα και τη γοητεία των μοντέλων του, αλλά και την ψυχή της ιταλικής μόδας, αναδεικνύοντάς την σε μορφή τέχνης» σημειώνει η Simona Movilia.

«Ήθελα να απογυμνώσω τα κλισέ για να αναδείξω την ψυχή όσων είχα απέναντί ​​μου, τους αφαίρεσα από το πλαίσιο στο οποίο ανήκαν και τους αποκάλυψα, για να τους δώσω την ευκαιρία να βρουν τον εαυτό τους»

Από τις διάσημες διαφημιστικές καμπάνιες των Valentino, Armani και Dolce & Gabbana, μέχρι τα πορτρέτα του που γέμισαν τις σελίδες των διεθνών εκδόσεων της Vogue και αμέτρητων άλλων εκδόσεων μόδας ανά τον κόσμο, ο Barbieri απαθανάτισε τις Τζέρι Χολ και τη Βερούσκα με μόνο του όραμα να εμπνεύσει τους επόμενους φωτογράφους μετά από αυτόν αφήνοντας ανεξίτηλο το σημάδι του στον κόσμο της κομψότητας και του στιλ.

Ικανός να αντιληφθεί, να ερμηνεύσει και να προλάβει τα σημάδια των καιρών αναγνωρίστηκε και καθιερώθηκε από νωρίς ως ένας από τους μεγαλύτερους φωτογράφους των καιρών μας.

Η μαεστρία του στη χρήση του φωτός και η ικανότητα να συνδυάζει τέχνη, κινηματογράφο και μόδα έχουν καθορίσει νέα πρότυπα ομορφιάς και φινέτσας.

Στη συνέντευξη του στη Francesca Marani της ιταλικής Vogue με αφορμή την αφιερωματική έκθεση στο σύνολο του έργου του, Oltre, ο σπουδαίος Ιταλός δημιουργός μίλησε για το όραμα και τη σημασία του να βλέπεις πίσω από τις σκιές.

Βαλεντίνο, Αρμάνι, Φερέ και ένας γάϊδαρος στην Κέρκυρα

Στη μεγάλη αναδρομική έκθεση στο Forte di Bard εκτέθηκαν 112 φωτογραφίες του, εκ των οποίων 88 ήταν αδημοσίευτες. Το σώμα της δουλειάς του, από τη δεκαετία του ’60 έως τη δεκαετία του 2000, ανακαλεί την καριέρα ενός καλλιτέχνη που πάντα προσπάθησε, κατά τη δική του παραδοχή, «να προχωρήσει πέρα ​​από την καθαρή εμφάνιση».

«Ο Walter Albini, ο Βαλεντίνο, ο Αρμάνι και εγώ συνεισφέραμε και φροντίσαμε στην εξάπλωση της ιταλικής μόδας εκτός συνόρων. Ειδικότερα με τον Valentino και τον Armani, ανταγωνιστές και συνοδοιπόροι ανάμεσα στη λιτότητα και τον ηδονισμό, μοιραζόμουν πάντα ένα πάθος για την ομορφιά, αν και από διαφορετικές οπτικές γωνίες. Όλοι είχαμε την επιθυμία να αλλάξουμε κάτι».

«Γνώρισα τυχαία τον Αρμάνι στα 70s, στο λόμπι ενός μεγάλου ξενοδοχείου στη Ρώμη με αφορμή μια επίδειξη υψηλής μόδας. Το στιλ μας ήταν διαφορετικό, εκείνος κομψά διακριτικός, εγώ κομψά εξωστρεφής, αλλά παρόλα αυτά καταφέραμε να ‘συναντηθούμε’ και να δημιουργήσουμε όμορφα έργα μαζί. Υπήρχε επίσης ένας δεσμός φιλίας μεταξύ μας που μας οδήγησε να μοιραστούμε στιγμές εκτός μόδας, όπως ένα ταξίδι στην Κέρκυρα. Θυμάμαι με απέραντη ευχαρίστηση όταν σώσαμε από βέβαιο θάνατο έναν εγκαταλελειμμένο γάιδαρο σε ένα μικρό νησί στη μέση της θάλασσας».

«Πάντα πίστευα ότι η φωτογραφία πρέπει να μπορεί να σαγηνεύει»

«Με τον Βαλεντίνο απελευθέρωσα την ‘τρέλα’ μου, χωρίς όριο, κανένα φρένο. Θυμάμαι όταν επινοήσαμε το διπλό εξώφυλλο για τη Vogue Italia. Μαζί έχουμε φτάσει σε σημαντικά ορόσημα στην ιστορία της ιταλικής μόδας. Μια από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου χρονολογείται από το 1967: ήμουν στη Ρώμη στο ατελιέ του με σκοπό να σχεδιάσω την καμπάνια για τη συλλογή του εμπνευσμένη από την έρημο. Αποφάσισα να γεμίσω το υπόγειο του στούντιο του με σιμιγδάλι για να αναδημιουργήσω μια έρημο. Σχεδίασα τους αμμόλοφους με κάρβουνο και, με βάση τη λήψη που ήθελα, άλλαζα το σκηνικό. Όλα με τη σύμφωνη γνώμη του. Ήταν πάντα ένας σπουδαίος συμπαίκτης».

«Τέλος, ο Τζιανφράνκο Φερέ, ένας εξαιρετικός φίλος, ήταν ένας από τους πιο σπουδαίους στιλίστες που έχω συνεργαστεί ποτέ. Τα οράματά μας ήταν τέλεια και συμπληρωματικά μεταξύ τους. Ο Φερέ ήξερε πάντα ακριβώς τι ήθελε να πετύχει και ήταν σε θέση να μου μεταφέρει τη φαντασία του. ‘Χτίσαμε’ ο ένας τον άλλον».

Γύμνια και το Ιερό Βουνό

«Πάντα πίστευα ότι η φωτογραφία πρέπει να μπορεί να σαγηνεύει. Η γλυπτική, η ζωγραφική και ο κινηματογράφος έχουν διαμορφώσει το βλέμμα μου στη σύνθεση, το στιλ και το φωτισμό. Ακόμα και στη γυμνή φωτογραφία άντλησα έμπνευση από αυτές τις τέχνες. Το σώμα επιτρέπει τη σύνδεση με την ουσία του εαυτού, με τη φύση και με τους άλλους. Ίσως αυτό ακριβώς ξεχνάμε: την επίγνωση του εαυτού μας σε σχέση με τους άλλους και τη φύση. Πάντα ήθελα να απογυμνώσω τα κλισέ για να αναδείξω την ψυχή όσων είχα απέναντί ​​μου, τους αφαίρεσα από το πλαίσιο στο οποίο ανήκαν και τους αποκάλυψα, για να τους δώσω την ευκαιρία να βρουν τον εαυτό τους».

«Στη δεκαετία του ’80, η ιταλική φωτογραφία μόδας βρισκόταν σε κρίση και είχα φτάσει στο όριο ανοχής αυτή της ‘ανυπαρξίας’, αυτό με ώθησε να ανακαλύψω ξανά τον εαυτό μου. Μπόρεσα για πρώτη φορά, μετά από πολλά χρόνια, να σταματήσω και να αναρωτηθώ πραγματικά αν ήμουν ευτυχισμένος. Έφυγα λοιπόν, ταξίδεψα στις Νότιες Θάλασσες, μέρη που είχα την τύχη να επισκεφτώ χάρη σε κάποια shooting μόδας που είχα κάνει στο παρελθόν».

«Ανέπτυξα την προσωπική μου έρευνα μέσα από τη μελέτη των τοπικών πληθυσμών με τους οποίους έζησα, ανακαλύπτοντας και πάλι την επαφή με τη φύση -αυτό με έσωσε. Η πρώτη μελέτη κατέληξε στην τριλογία Tropics και στη συνέχεια στην αισθησιακή φωτογραφία. Άρχισα να φωτογραφίζω γυμνά σώματα με την αγνότητα και την εκφραστική τους απλότητα. Αυτή η μελέτη με οδήγησε σε δύο εκδόσεις, τα Dark Memories και Skin».

«Το πιο αγαπημένο μου editorial, είναι ίσως και ένα από τα πιο σουρεαλιστικά που έχω δημιουργήσει. Ήταν το 1974 στη Ρώμη για τον οίκο Valentino. Είχα αποφασίσει να εμπνευστώ από την ταινία του Αλεχάντρο Γιοντορόφσκι, Το Ιερό Βουνό. Μια από τις πιο ριζοσπαστικές ταινίες που είδα ποτέ. Κάθε στατική εικόνα είναι ένας πίνακας με ενσωματωμένη αλχημεία, μελετημένος μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, όπως ακριβώς μου αρέσει. Έτσι προσπάθησα να μεταφέρω τη φαντασία μου στις φωτογραφίες μου ξεκινώντας από εκείνη την ταινία. Πήραμε μερικές από τις λήψεις μέσα σε μια εκκλησία. Το μοντέλο, η Σούζαν Μονκούρ, ήταν η Μαρία και ένα άλλο μοντέλο, ο Ιησούς».

Η παρακαταθήκη του Gian Paolo Barbieri

Ο Gian Paolo Barbieri ίδρυσε το  Fondazione Gian Paolo Barbieri για την προώθηση της φωτογραφικής κουλτούρας, την υποστήριξη νέων ταλέντων και τη διατήρηση της αξίας της φωτογραφίας ως μαρτυρία και μορφή έκφρασης.

Αυτοδίδακτος και εραστής των πολλαπλών απολήξεων και ερμηνειών της εικόνας, ο Barbieri έφυγε με την τέχνη του να υποστηρίζει αυτό που πάντα θέλησε. «Αντίο Τζιαν Πάολο. Η τέχνη σου θα συνεχίσει να εμπνέει τον κόσμο» έγραψε το Ίδρυμα στο χαιρετισμό του.

Όλες οι φωτό από τη συλλογή της δουλειάς του Gian Paolo Barbieri εδώ

Headlines