Συμβαίνει με συνέπεια από την αρχή της σεζόν. Και εξελίσσεται σε μια καινούργια ενδιαφέρουσα συνήθεια που αναβαθμίζει την εικόνα της Super League. Η «επανάσταση με αιτία» των… μικρών. Δεδομένα πια κάθε Κυριακή. Σε κάθε αγωνιστική. Σε κάθε ευκαιρία. Τόσο… όσο, ώστε να λογίζεται ως «συνθήκη» για την εξέλιξη αλλά και την έκβαση του πρωταθλήματος.

Χθες ήταν ο Λεβαδειακός στη Νέα Φιλαδέλφεια. Την περασμένη Δευτέρα η Καλλιθέα με τον Ολυμπιακό. Συχνά πυκνά και οι δυο μαζί, αλλά και άλλοι. Ο καταπληκτικός φέτος Παναιτωλικός, ο Πανσερραϊκός συν τους παραδοσιακά ικανούς για τέτοιες δουλειές –Ατρόμητος, Αστέρας Τρίπολης, ΟΦΗ-.

Όλοι έχουν βάλει το χεράκι τους για αυτό το αναπάντεχο: Να ψάχνουν οι «μεγάλοι» στις μεταγραφές του χειμώνα με βασική ανάγκη, ποδοσφαιριστές που θα τους βοηθούν να ξεκλειδώσουν τέτοιες παρτίδες. Ως εδώ σε 16 αγωνιστικές το καρέ Ολυμπιακός (34β), ΠΑΟΚ (33β), Παναθηναϊκός (32β), ΑΕΚ (31β) μετρά στη σούμα 33 χαμένους βαθμούς στις παρτίδες με αντιπάλους έξω από την πρώτη πεντάδα. Τους 18 εντός έδρας! Σε κάθε στροφή δηλαδή μια χασούρα 2,1 βαθμών -1,125 στην έδρα τους-.

Και αν στέκονταν συχνότερα και οι διαιτητές του Στεφάν Λανουά στο ύψος των περιστάσεων; Τότε η χασούρα θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Και το ενδιαφέρον για το πρωτάθλημα ακόμη μεγαλύτερο. Αλλά μην τα θέλουμε και όλα δικά μας!

Πως λοιπόν προέκυψε αυτή η σύνθετη κατάσταση; Πως ξαφνικά άλλαξαν οι δείκτες ανταγωνισμού; Προφανώς ο καθένας μπορεί να έχει την άποψη του. Να απομονώσει κάθε ιστορία ξεχωριστά ή να την αποδεχθεί ως διευρυμένη κατάσταση. Θαύματα όμως δεν γίνονται. Στο τέλος της ημέρας όλα είναι… ευρώ.

Και στην προκειμένη περίπτωση: 1,5 εκατ ευρώ στο ταμείο κάθε ΠΑΕ της Super League. Το περίφημο ποσοστό του στοιχήματος που πλέον υπολογίζεται ως το βασικότερο έσοδο για κάθε ποδοσφαιρική εταιρία που ζει στα χαμηλότερα πατώματα της πολυκατοικίας.

Προσωπικά ο Βαγγέλης Μαρινάκης ξεμπλόκαρε αυτή την ιστορία. Οι δικές του ενέργειες, οι δικοί του χειρισμοί ως πρόεδρος της Super League μπόρεσαν να βάλουν στην άκρη τις πατροπαράδοτες κρατικές καθυστερήσεις.

Ξαφνικά λοιπόν κάθε μικρότερη ΠΑΕ που με το ζόρι έφτανε τον χρόνο στο 1-1,5 εκατ ευρώ έσοδα από το τηλεοπτικό της συμβόλαιο, που δεν έχει «κοινό», «εισιτήρια», «χορηγούς», «πωλήσεις» κλπ βρέθηκε με διπλάσιο έσοδο.

Επιπλέον πέρα από το ποσοστό του στοιχήματος, οι ΠΑΕ μέσω της προεδρίας του Βαγγέλη Μαρινάκη στη Super League δίνουν μειωμένο ποσοστό στην ΕΠΟ (από το 5% στο 1%), έχουν μερίδιο από τη μεγάλη κεντρική χορηγία της ονοματοδοσίας του πρωταθλήματος.

Ομάδες λοιπόν που με 1-1,5 εκατ ευρώ έπρεπε να βγάλουν μια ολόκληρη σεζόν, να φτιάξουν ρόστερ, να υπολογίσουν έξοδα κλπ τώρα έχουν τα διπλάσια και βάλε στη διάθεση τους. Και αυτό σημαίνει, καλύτεροι προπονητής, μεγαλύτερο μπάτζετ για ποδοσφαιριστές. Σημαίνει καλύτερο ποδόσφαιρο. Σαν αυτό που βλέπουμε πια στη Super League.

Έτσι συμβαίνει παντού. Τα συνολικά έσοδα είναι που θέτουν τον παρανομαστή και ένας άνθρωπος με ποδοσφαιρικές επενδύσεις σε ολόκληρη την Ευρώπη, προφανώς το κατάλαβε πιο γρήγορα από όλους…

Είναι «διαφήμιση» για την νυν διοίκηση της Super League, αυτό που συμβαίνει στο φετινό πρωτάθλημα. Και είναι και το καλύτερο εισαγωγικό σημείωμα για εκείνη την κουβέντα που κάποια στιγμή θα αφορά ξανά στην κεντρική διαχείριση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων.

Headlines