Ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι γυναίκα

Ας πάρουμε το θεσμικό σενάριο: ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο οποίος δεν έχει εκφραστεί παρά μόνο με θετικά λόγια για την Κατερίνα Σακελλαροπούλου, αποφασίζει να την προτείνει και πάλι για την Προεδρία της Δημοκρατίας. Είναι μια επιλογή που ταιριάζει στο προφίλ του. Αυτό που της καταλογίζεται από την δεξιά πτέρυγα της ΝΔ, άλλωστε, δεν είναι τίποτα περισσότερο από το περίφημο πανηγυρικό δείπνο μετά την υπερψήφιση του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών -και αυτό δεν φαίνεται πως αποτελεί πρόβλημα για τον ίδιο, αλλά για τις ισορροπίες εντός του κυβερνώντος κόμματος.

Αν αποφασίσει πως θα κάνει κάποια άλλη πρόταση, οφείλει να εξηγήσει τους λόγους. Και ένα από αυτά που θα κληθεί να απαντήσει είναι γιατί η πρώτη γυναίκα που προτάθηκε ποτέ για το ανώτατο πολιτειακό αξίωμα και εξελέγη με συντριπτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν κρίθηκε αρκετή για μια δεύτερη θητεία.

Στο σενάριο νούμερο δύο, ο Πρωθυπουργός επιλέγει να προτείνει κάποιον άλλο. Αν τελικά διαλέξει έναν άντρα, αυτό που θα έχει μείνει στην ιστορία είναι πως, η πρώτη γυναίκα «αλλάχθηκε» χωρίς να της δοθεί η ευκαιρία να ολοκληρώσει τον κύκλο της στην Ηρώδου Αττικού. Και αυτή είναι μια κηλίδα που θα κοστίσει στον ίδιο τον θεσμό, ο οποίος απέκτησε την πρώτη του γυναίκα Πρόεδρο λίγο προτού κλείσει μισό αιώνα ζωής -τα δημοσκοπικά ευρήματα θα μετρούν περισσότερο από το ίδιο το πρόσωπο και τον συμβολισμό του, αφήνοντας τις γυναικείες παρουσίες να γεμίζουν θέσεις ποσόστωσης.

Το σήμα που θα δώσει μια τέτοια κίνηση, μάλιστα, έρχεται σε μια περίοδο που οι θέσεις για γυναίκες στην ελληνική πολιτική λιγοστεύουν. Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη ανάλυση, παρά μόνο να μετρήσουμε την μια γυναίκα πρόεδρο κόμματος, την αναλογία του υπουργικού συμβουλίου, τον αριθμό των γυναικών που υπάρχουν στα επιτελεία των πολιτικών αρχηγών ή τα στελέχη που βρίσκονται σε θέσεις που επηρεάζουν τις εξελίξεις.

Και αυτά συμβαίνουν σε μια περίοδο που τα δικαιώματα των γυναικών, για τα οποία μίλησε η Σακελλαροπούλου, βρίσκονται υπό αμφισβήτηση και σε αυτήν την πλευρά του Ατλαντικού και στην απέναντι -και οι γυναίκες που τα στηρίζουν δεν καταφέρνουν να κερδίσουν τις μεγάλες μάχες που ήρθαν και έρχονται. Ακόμα και η άφιξη της Κίμπερλι Γκιλφόιλ δεν συζητήθηκε για λόγους πολιτικούς, αλλά για λόγους άσχετους με την θέση της στην Αθήνα.

Αυτό δεν σημαίνει πως μια ανίκανη γυναίκα πρέπει να προτιμάται από έναν ικανό άντρα. Όμως ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, με τα σημερινά δεδομένα, είναι βασικά συμβολικός, στέλνει συγκεκριμένα μηνύματα εντός και εκτός της χώρας. Όταν έρθει η ώρα της επιλογής, λοιπόν, μαζί με όλα τα υπόλοιπα, οφείλει να συνυπολογιστεί και ο συμβολισμός του φύλου. Αν μέχρι τότε δεν έχουν «καεί» με διαρροές όλες οι γυναικείες προσωπικότητες που θα μπορούσαν να βρίσκονται στην λίστα, μαζί με την σημερινή Πρόεδρο, που «μπαινοβγαίνει» σ’ αυτήν ανάλογα με το πόσο συμπαθητική είναι στον συνομιλητή.