Δεν χρειάζεται να είσαι πιστός για να σε συγκινήσουν βαθιά τα Χριστούγεννα.

Γιατί δεν είναι η γέννηση απλώς του Θεανθρώπου.

Είναι και αυτή η ιστορία για μια οικογένεια απλών ανθρώπων που προσπαθούσαν να αποφύγουν μια βάρβαρη διαταγή και βρήκαν καταφύγιο σε ένα στάβλο και έβαλαν το μωράκι που είχαν μαζί τους σε ένα παχνί για τα ζώα, μια φάτνη.

Και ο ενσαρκωμένος Θεός δεν ήταν απλώς ένα βρέφος, αλλά ένα βρέφος σε κίνδυνο εξόντωσης, ένα βρέφος κυνηγημένο.

Δεν είναι τυχαίο ότι αιώνες τώρα αυτή η ιστορία αγγίζει τους ανθρώπους.

Γιατί θυμίζει αυτό που έζησαν και ζουν: τη φτώχεια, τις διώξεις, τις απειλές, την ανασφάλεια, τον φόβο.

Και ο καθένας μας σήμερα μπορεί να σκεφτεί ποια οικογένεια θα μπορούσε σήμερα να αναζητούσε καταφύγιο σε έναν ταπεινό στάβλο.

Μια οικογένεια Παλαιστινίων στη Γάζα που προσπαθεί να ξεφύγει από τον βομβαρδισμό της μίας «ασφαλούς ζώνης» μετά την άλλη.

Μια οικογένεια στο Λίβανο που ελπίζει ότι δεν θα ξαναζήσει τους βομβαρδισμούς των περασμένων μηνών.

Μια οικογένεια στις περιοχές της Ουκρανίας που δέχονται ακόμη το ρωσικό σφυροκόπημα.

Μια οικογένεια από το Αφγανιστάν, ή από τη Λιβύη ή από κάποια άλλη Αφρικανική χώρα που αναζητά τρόπο να φτάσει στην Ευρώπη για να βρει ένα καλύτερο αύριο.

Μια οικογένεια από το Σαλβαδόρ ή τη Γουατεμάλα που προσπαθεί να φτάσει και να περάσει τα σύνορα των ΗΠΑ.

Μια οικογένεια στην Αϊτή που προσπαθεί να επιβιώσει από τη βία και τις επιδημίες.

Και ο καθένας και η καθεμιά μας μπορεί να σκεφτεί επίσης ποιος θα μπορούσε σήμερα να είναι στη θέση του Ηρώδη.

Γιατί οι διώκτες ανθρώπων και κατατρεγμένων οικογενειών που απλώς αναζητούν ένα καλύτερο αύριο είναι επίσης αρκετοί σήμερα.

Μπορεί κανείς να σκεφτεί τον Μπενιαμίν Νετανιάχου που επιμένει σε μια στρατιωτική επιχείρηση στη Γάζα που καμιά σχέση δεν έχει ούτε με «νόμιμη άμυνα» ούτε με τιμωρία.

Μπορεί κανείς να σκεφτεί τον Βλαντιμίρ Πούτιν που εξακολουθεί να συνεχίζει έναν πόλεμο που πέραν όλων των άλλων δεν παύει να είναι και μια παράνομη εισβολή σε κυρίαρχη χώρα.

Μπορεί κανείς να σκεφτεί με ανησυχία εάν θα διεκδικήσει τέτοιο ρόλο και ο Ντόναλντ Τραμπ που θέλει να διώξει μεγάλο αριθμό μεταναστών από το αμερικανικό έδαφος.

Είναι αρκετές στιγμές η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι κυβερνήσεις της που συνεχίζουν να μετρούν πνιγμένους κατατρεγμένους στη Μεσόγειο.

Την ίδια ώρα ο αριθμός των κατατρεγμένων μεγαλώνει.

Οι ανισότητες στον πλανήτη διευρύνονται την ώρα που η εξελισσόμενη κλιματική καταστροφή απειλεί να δημιουργήσει και κλιματικούς πρόσφυγες.

Στις ίδιες τις «αναπτυγμένες» κοινωνίες νέες πολώσεις και διαιρετικές γραμμές αναπτύσσονται από την κρίση κόστους ζωής την ώρα που η απόσταση ανάμεσα στον κόσμο του πλούτου και τον κόσμο της εργασίας ολοένα και αυξάνει.

Όσο για τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς, από την Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή μέχρι την Ταϊβάν, αυτοί εξακολουθούν να τροφοδοτούν συγκρούσεις με υπαρκτό τον κίνδυνο να εξελιχθούν σε παγκόσμιες συγκρούσεις, μοιράζοντας πόνο και δυστυχία.

Σε αυτό το τοπίο που η απελπισία περισσεύει, η ιστορία των Χριστουγέννων στέλνει πάντα ένα μήνυμα στις καρδιές μας.

Δεν είναι τόσο ότι θα έρθουν «οι μάγοι με τα δώρα».

Όσο ότι η ελπίδα βρίσκεται εκεί, σε ένα στάβλο όπου μια οικογένεια κατατρεγμένων, προσφύγων, διωκόμενων βρίσκουν καταφύγιο.

Ότι το μέλλον της ανθρωπότητας και η ελπίδα της σωτηρίας είναι ένα βρέφος που για κούνια έχει μια φτωχική πάχνη.

Ότι μέσα στη μακρά χειμωνιάτικη νύχτα θα μπορέσουν να αντέξουν και να γλυτώσουν από τους διώκτες τους, στρατιώτες που σπάνε πόρτες και αναζητούν βρέφη προς εξόντωση.

Γιατί η ελπίδα είναι ότι όπως σώθηκε το Θείο Βρέφος έτσι θα σωθούν και οι πρόσφυγες, θα αποφύγουν τα βασανιστήρια και τις εκτελέσεις οι αντιφρονούντες, θα πάψουν να είναι «κρέας για κανόνια» οι φαντάροι -και των δύο πλευρών…- στην Ουκρανία, θα αποφύγουν τον ξεριζωμό οι υποψήφιοι κλιματικοί πρόσφυγες, θα παλέψουν τη φτώχεια και τις ανισότητες οι άνθρωποι του μόχθου, θα αποφύγουν τη βαναυσότητα όσες/οι/α θεωρούνται επικίνδυνα διαφορετικές/οί/ά, θα καταφέρουμε τελικά όλες και όλοι μας να έχουμε μια ζωή αξιοβίωτη.

Για να ζήσουμε σε έναν κόσμο που δεν θα νικά τελικά το μαχαίρι, αλλά ο σεβασμός, η αλληλεγγύη και η αγάπη.

*Στη φωτογραφία έργο του Banksy – Ο Ιωσήφ και η Μαρία μπροστά στο τείχος στα Παλαιστινιακά εδάφη

Headlines