Σε μια αυτοσχέδια κουζίνα μέσα σε μια σκηνή, χωρίς τον απαραίτητο βασικό εξοπλισμό, η Mayess Hamid από την Γάζα ετοίμασε φέτος χριστουγεννιάτικα μπισκότα για να δώσει λίγη χαρά στα παιδιά της και τα παιδιά των γύρω της.

«Ήθελα να ξεκινήσω τη χρονιά με αισιοδοξία και να φτιάξω χριστουγεννιάτικα μπισκότα για να τα μοιράσω στα παιδιά γύρω μου στον καταυλισμό», είπε η ίδια, στο aljazeeira.

Και το κατάφερε. Και για μια στιγμή όλα τα μικρά πλασματάκια ξεχάστηκαν από αυτό που βιώνουν.

Τα παιδιά περίμεναν με ανυπομονησία

Η Χαμίντ, 31 ετών, φτιάχνει κέικ και μπισκότα εδώ και περίπου 10 χρόνια, δουλεύοντας σε ένα από τα μεγαλύτερα ζαχαροπλαστεία της Γάζας πριν καταστραφεί στον συνεχιζόμενο πόλεμο του Ισραήλ.

Όπως πολλοί στη Γάζα, έχασε τη δουλειά της όταν το αρτοποιείο στο οποίο εργαζόταν βομβαρδίστηκε.

«Ο πόλεμος έφερε τα πάνω κάτω στη ζωή μας. Έχασα το εισόδημά μου και το σπίτι μου καταστράφηκε», λέει η Χαμίντ, η οποία έχει εκτοπιστεί εννέα φορές από τότε που η οικογένειά της έφυγε από το Ζεϊτούν, ανατολικά της πόλης της Γάζας, και τώρα έχει εγκατασταθεί στο αλ-Μαβάσι στο Χαν Γιουνίς στη νότια Λωρίδα της Γάζας.

«Τα παιδιά μου είναι ενθουσιασμένα, περιμένουν με ανυπομονησία και προσπαθούν να βοηθήσουν, ειδικά με τη διακόσμηση», προσθέτει, τοποθετώντας τα μπισκότα σε ένα ταψί ψησίματος.

Η παρασκευή μπισκότων ήταν μια πρόκληση λόγω των βασικών ελλείψεων σε τρόφιμα που είναι τόσο σοβαρές που σε ορισμένα μέρη της Γάζας επικρατεί λιμός.

«Νιώθουμε ξεχασμένοι»

Το Ισραήλ έχει εμποδίσει σε μεγάλο βαθμό την είσοδο βοήθειας και εμπορικών αποστολών από την αρχή του πολέμου.

Αντλώντας από την εμπειρία της, αντικαθιστά τα μη διαθέσιμα υλικά με πράγματα που μπορεί να βρει.

«Πριν από τον πόλεμο, διακοσμούσα κέικ με έτοιμη ζαχαρόπαστα. Τώρα, χρησιμοποιώ ένα μείγμα από υγρό τυρί και ζάχαρη σε σκόνη, και λειτουργεί», λέει.

Ελλείψει χριστουγεννιάτικων κουπ πατ, η Χαμίντ σχεδίασε τα σχέδια σε χαρτί χρησιμοποιώντας το τηλέφωνό της, τα έκοψε και σχημάτισε τη ζύμη με το χέρι χρησιμοποιώντας ένα μαχαίρι.

Ενώ προσπαθεί να δώσει μια γιορτινή ατμόσφαιρα στον καταυλισμό εκτοπισμένων, η Χαμίντ δεν μπορεί να κρύψει τη θλίψη της που ο κόσμος γιορτάζει τα Χριστούγεννα κανονικά, ενώ η Γάζα υπομένει ένα δεύτερο χρόνο πολέμου και καταστροφής.

«Προσπαθούμε να χαμογελάμε, αλλά οι πληγές μας είναι βαθιές και δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά. Νιώθουμε ξεχασμένοι».

Headlines