Ο σχεδιαστής πίσω από τα «βρώμικα» κοστούμια του Ντάνιελ Γκρεγκ στο «Queer»

Το «Queer» του Λούκα Γκουαντανίνο ίσως είναι η πιο «βρώμικη» ταινία της φετινής χρονιάς. Η ταινία, στην οποία πρωταγωνιστεί ο Ντάνιελ Γκρεγκ και η οποία διασκευάστηκε από την ομώνυμη ημιαυτοβιογραφική νουβέλα του Γουίλιαμ Μπάροουζ, του 1985, έχει αιχμηρές σκηνές σεξ, σίγουρα.

Ακολουθεί τον Κρεγκ ως τον Λι, ο οποίος υποδύεται τον Μπάροουζ, περιπλανώμενος και παλεύοντας με τον εθισμό στην Πόλη του Μεξικού κατά τη δεκαετία του 1950, καθώς καλλιεργεί μια εμμονή με έναν νεότερο άνδρα, τον Άλερτον, τον οποίο υποδύεται ο Ντρου Στάρκι.

Αλλά ακόμα πιο βρώμικα (κυριολεκτικά) μπορεί να είναι τα ρούχα, μια περιορισμένη γκαρνταρόμπα με κομμάτια που φαίνεται να χαλάνε σιγά σιγά σαν παραγινομένα φρούτα.

Είναι τόσο υποβλητικοί οι λεκέδες, ο ιδρώτας και το λίπος που πρακτικά μπορείς να μυρίσεις την ταινία

Σκηνή από το «Queer» – Photo: Yannis Drakoulidis/A24

Λεκέδες, ιδρώτας και λίπος

Ο Κρεγκ, ιδρωμένος και μεθυσμένος με λευκό κοστούμι, ο Στάρκι με μαλακά και ελαφρώς άθλια φθαρμένα polos, και η Λέσλι Μάνβιλ, σε έναν από τους πιο εξωφρενικούς ρόλους της μέχρι τώρα καριέρας της, καλυμμένη με βρωμιά από την κορυφή του κεφαλιού της μέχρι τις άκρες των δαχτύλων της.

Είναι τόσο υποβλητικοί οι λεκέδες, ο ιδρώτας και το λίπος που πρακτικά μπορείς να μυρίσεις την ταινία.

«Μου αρέσει η ιδέα ότι πηγαίνεις από αυτό το παρθένο λευκό», δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Βρετανό-Ιρλανδός σχεδιαστής μόδας Τζόναθαν Άντερσον, ο οποίος είναι ο δημιουργός των κοστουμιών της ταινίας, «και μετά περνάς σε ένα σκονισμένο καφέ, όταν ταξιδεύουν, και γίνεται όλο και πιο σκούρο, μέχρι να καταλήξει…».

«Όλα τα ρούχα έπρεπε να χωράνε σε αυτή τη βαλίτσα με την οποία θα ταξίδευε ο Λι», είπε ο Άντερσον. «Ούτε περισσότερα, ούτε λιγότερα»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Queer Movie (@queer_movie)

Ο σχεδιαστής των οίκων μόδας

Ο Τζόναθαν Άντερσον είναι ο μαέστρος πίσω από την ετικέτα Loewe της LVMH και το δικό του brand, JW Anderson.

Σχεδίασε επίσης τα κοστούμια για το «Challengers» του Γκουαντανίνο, το ερωτικό θρίλερ του τένις με πρωταγωνιστές τους Ζεντάγια, Τζος Ο’Κόνορ και Μάικ Φέιστ που κυκλοφόρησε νωρίτερα φέτος.

Οι εμφανίσεις για το «Challengers», όπως και πολλά κινηματογραφικά σύνολα που έγιναν σε συνεργασία με σχεδιαστές για μεγάλους οίκους μόδας, ήταν απροκάλυπτες αναφορές στα σχέδια του οίκου Loewe.

«Με το ‘Challengers’, ψάχναμε την ψυχολογία των αρχών της δεκαετίας του 2000 – αυτή την ιδέα της γέννησης της μάρκας, τελικά», δήλωσε ο Άντερσον.

«Βλέπετε τη Ζεντάγια ως μια νεότερη Τάσι» -μια φημισμένη έφηβη σταρ του τένις, της οποίας ο τραυματισμός την αναγκάζει να προπονεί τον λιγότερο ταλαντούχο σύζυγό της, με τον οποίο γίνεται ένα παγκόσμιο ζευγάρι εξουσίας με χορηγίες μάρκας που αξίζει να διαφημιστεί- «και στη συνέχεια πώς αλλάζει καθώς μεγαλώνει. Βλέπετε πώς έχει αλλάξει το branding, πώς απεικονίζεται η ευημερία».

Να χωράνε σε μια βαλίτσα

Με αυτή την ταινία, το «Queer», ο Άντερσον ήθελε να βάλει τα χέρια του σε πιο βρώμικα ύδατα.

Αντί να αντιγράψουν ρούχα από τη δεκαετία του 1950, όταν διαδραματίζεται η ταινία, ή να δημιουργήσουν πράγματα εμπνευσμένα από αυτήν, ο Άντερσον και ο Γκουαντανίνο αποφάσισαν να ακολουθήσουν άλλη μέθοδο.

«Αντί να κάνουμε φθηνότερα αντίγραφα αποφασίσαμε να σχεδιάσουμε αυθεντικά». Και δεν θα υπήρχε μια αχανής επιλογή ρούχων, αλλά πράγματα που θα έμοιαζαν πραγματικά ζωντανά: «Όλα έπρεπε να χωράνε σε αυτή τη βαλίτσα με την οποία θα ταξίδευε ο Λι», είπε ο Άντερσον. «Ούτε περισσότερα, ούτε λιγότερα».

«Για παράδειγμα, ξεκινάς με αυτό το παρθένο λευκό πουκάμισο -κάτι απίστευτα ελαφρύ και αιχμηρό- και στη συνέχεια, καθώς η ταινία προχωράει, υπάρχει εμφανής φθορά»

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Jonathan Anderson (@jonathan.anderson)

Η έρευνα του βιομηχανοποιημένου κοστουμιού

Αυτή η ακρίβεια της περιόδου κάλυπτε τα κοστούμια, τις κάλτσες και τα μαγιό -«μέχρι και τα εσώρουχα», είπε ο Άντερσον.

Οι μακριές σειρές από λειτουργικά κουμπιά, κορδόνια και κουμπώματα μετατοπίζουν διακριτικά την ένταση των ερωτικών συναντήσεων του Λι και του Άλερτον. «Το λάστιχο δεν εμφανίζεται πραγματικά παρά μόνο μετά τη δεκαετία του 1950», δήλωσε ο Άντερσον. «Δεν υπάρχει τράβηγμα από τα μποξεράκια γι’ αυτούς τους εραστές».

Τα κοστούμια αποτέλεσαν ένα συναρπαστικό ερευνητικό έργο.

«Πήγα σε αυτό το ταξίδι για να εξετάσω τη γέννηση του βιομηχανοποιημένου αμερικανικού κοστουμιού», όταν εταιρείες όπως η Brooks Brothers και η Sears πήραν τις παραμέτρους της ακριβής βρετανικής ραπτικής και τις μετέτρεψαν σε πρότυπα που μπορούσαν να κατασκευαστούν φτηνά σε μαζική κλίμακα.

Τα γδαρμένα δερμάτινα σκαρπίνια του τρίζουν

Ο Κρεγκ περνάει μεγάλο μέρος της ταινίας με ένα λευκό λινό κοστούμι που φθείρεται όσο προχωράει η ταινία. «Έχει να κάνει με τον εθισμό, τη λαγνεία και την αγάπη του Μπάροουζ για τα ναρκωτικά», δήλωσε ο Άντερσον.

«Και μου άρεσε αυτή η ιδέα ότι έχεις αυτές τις αποχρώσεις κατά τη διάρκει της ταινίας… Για παράδειγμα, ξεκινάς με αυτό το παρθένο λευκό πουκάμισο -κάτι απίστευτα ελαφρύ και αιχμηρό- και στη συνέχεια, καθώς η ταινία προχωράει, υπάρχει εμφανής φθορά».

Τσαλακώνεται. Κιτρινίζει. Και τα γδαρμένα δερμάτινα σκαρπίνια του τρίζουν.

«Κάποια από αυτά έγιναν από τους ηθοποιούς», είπε ο Άντερσον. «Δουλεύαμε στο Τσινετσιτά [Στούντιο, το μεγαλύτερο κινηματογραφικό στούντιο της Ευρώπης, που βρίσκεται στη Ρώμη], και έχουν μερικές από τις παλαιότερες διαδικασίες φθοράς των ρούχων.

»Θα φθείραμε τα ρούχα καθώς πήγαινε, αλλά δεν μπορούσε ποτέ να πάει ανάποδα. Ήταν ένα καταπληκτικό ατελιέ με βάση το χώρο που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο καθένας, και απλά πηγαίνεις σε αυτούς και τους λες: “Νομίζω ότι χρειαζόμαστε επιπλέον 20 χρόνια σε αυτό” ή “Χρειαζόμαστε επιπλέον τέσσερα χρόνια”, και τότε αυτοί οι τύποι θα παρέμβουν με περίεργα φίλτρα και χρωστικές ουσίες».

O σχεδιαστής μόδας Τζόναθαν Άντερσον σχεδιάσε τα κοστούμια του «Queer» 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Will Welch (@willwelch)

Πουλόβερ των 1000 δολαρίων και LSD

Επίσης, αηδιαστικά ατημέλητα είναι τα ρούχα της Μάνβιλ, συμπεριλαμβανομένων «καταπληκτικών πουλόβερ από το Μεξικό, τα οποία ήταν πιθανώς από το 1945 έως και τις αρχές της δεκαετίας του ’50».

Η Μάνβιλ υποδύεται τη Δρ Κόττερ, μια εκκεντρική ερευνήτρια που ζει στη μέση της ζούγκλας, την οποία αναζητούν ο Λι και ο Άλερτον αφού μαθαίνουν ότι μπορεί να τους προμηθεύσει με αγιαχουάσκα, το ψυχοδραστικό φυτικό ναρκωτικό.

Ο Άντερσον δήλωσε ότι πλήρωσε περισσότερα από 1.000 δολάρια για το πουλόβερ, «το πιο ακριβό πράγμα που αγόρασα για την ταινία». Κοίταζε επίσης εικόνες δισκίων LSD, πολλά από τα οποία στη συνέχεια τυπώθηκαν με μοτίβα, και βρήκε ένα πακέτο εικονογραφημένο με τριαντάφυλλα – μια μικρή σύνδεση που βρήκε γοητευτική.

Κοστούμια ταινιών και μόδα

Η Λέσλι Μάνβιλ εμφανίζεται επίσης με ένα κορμάκι της δεκαετίας του 1940, φαρδύ και εξαιρετικά μη κολακευτικό, από αυτά που θα φορούσε ένας παλιός αγρότης κάτω από τη φόρμα του για να αρμέξει τις αγελάδες ένα κρύο πρωινό.

Η αντίθεση με τους «λιγδιάρηδες» της ταινίας έρχεται μέσω του Στάρκι, του οποίου το κομψό rayon button-up πόλο και το τακτοποιημένο πλισέ παντελόνι τον χαρακτηρίζουν ως έναν φίνο δανδή – κάποιον που αιωρείται πάνω ή έξω από την εμβέλεια του τσαλακωμένου Λι.

Τα σπουδαία κοστούμια λένε ένα άλλο επίπεδο ιστοριών για τους χρήστες τους, αλλά βοηθούν επίσης τους θεατές να φαντασιωθούν λίγο την καθημερινότητά τους.

Οι ταινίες του Γκουαντανίνο έχουν ήδη αποδειχθεί ότι είναι μαγνήτες του στυλ: Το «A Bigger Splash» του 2015 εισήγαγε στον κόσμο τεράστια γυαλιά ηλίου με καθρέφτη ασπίδας (ευγενική χορηγία του σχεδιαστή Raf Simons) και το «Call Me By Your Name» του 2017 προανήγγειλε την αναβίωση του prep.

Ίσως το «Queer» να επαναφέρει το κουστούμι και πάλι στο προσκήνιο.

*Με στοιχεία από washingtonpost.com