O Mπαρτζώκας και οι άλλοι σπουδαίοι του ερυθρόλευκου πάγκου

Το ματς του Ολυμπιακού απέναντι στο Λαύριο είχε υψίστη σημασία και αυτό δεν αφορά μόνο το αγωνιστικό κομμάτι. Εστω και όχι με αυτό που συνήθως ονομάζουμε «περίπατο», οι Ερυθρόλευκοι πήραν τη νίκη και προχωρούν στην ελληνική Λίγκα έχοντας στο μυαλό την κατά το δυνατόν καλύτερη τελική κατάταξη. Γνωστό. Και αυτό που επίσης έγινε γνωστό το απόγευμα της Κυριακής, σχετίζεται με το γεγονός πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας προσπέρασε σε αριθμό αγώνων (στο ελληνικό πρωτάθλημα μπάσκετ) τον Γιάννη Ιωαννίδη. Ηδη, έφτασε τις 180 αναμετρήσεις που βρίσκεται στον πάγκο του Ολυμπιακού ο Μπαρτζώκας και συνεχίζει ακάθεκτος για νέα ρεκόρ.

Μήπως, λοιπόν, είναι η στιγμή για να δούμε και άλλους σημαντικούς κόουτς των Ερυθρόλευκων; Που άφησαν το στίγμα τους είτε (παλαιότερα) στο Παπαστράτειο είτε (στις μέρες μας ) στο ΣΕΦ; Αναλύοντας, ίσως, και τις διαφορές με τον νυν καπετάνιο του σκάφους.

Ο Κώστας Μουρούζης είχε το προσωνύμιο «αλεπού των πάγκων». Δεν ήταν «γέννημα θρέμμα» Ολυμπιακός, αλλά έφτασε στον Πειραιά λες και έγινε μεταγραφή! Με τον Παναθηναϊκό δημιούργησε μια δυναστεί ο Μουρούζης τη δεκαετία του ’70, πανηγύρισε έξι τίτλους πρωταθλήματος και μετά πήγε στον Ολυμπιακό. Αγαπήθηκε γιατί έδειξε έργο. Δύο κύπελλα (το ’77 και το ’78), με τη σπουδαία ομάδα των Ελληνοαμερικών (Καστρινάκης, Διάκουλας, Γιατζόγλου, Μελίνι) και τους εξαιρετικούς Ελληνες της εποχής (Κοκορόγιαννης, Μπαρλάς, Ράμμος, Σισμανίδης, Ραφτόπουλος), όταν οι τελικοί Κυπέλλου διεξάγονταν στο ανοιχτό Καλλιμάρμαρο. Πήρε νταμπλ ο Μουρούζης το ’78 και μια χρονιά μετά έφτασε στις «6» του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, σε ένα τουρνουά που ο Ολυμπιακός έκανε μόνο μια νίκη (επί της Μακάμπι στον Πειραιά). Εδειξε, όμως, τον ευρωπαϊκό δρόμο ο αξέχαστος κόουτς.

Λέγοντας «πατριάρχης του μπάσκετ», όλων το μυαλό πάει στον Φαίδωνα Ματθαίου. Κι αυτός από τον Αρη και τον Παναθηναϊκό κατέληξε στον Ολυμπιακό πριν από τον Μουρούζη και μάλιστα κατέκτησε το νταμπλ του ’76.Ο τελικός εκείνης της χρονιάς ήταν ο πρώτος στην ιστορία, έγινε στη Γλυφάδα και μάλλον σηματοδότησε το κλείσιμο της θητείας του Ματθαίου με την κόκκινη φόρμα.

Ο Ντούσαν Ιβκοβιτς είναι ο αλησμόνητος «σοφός». Κι αυτός είχε κάνει θητεία και μακρά πορεία σε άλλες ελληνικές ομάδες, στον Αρη, τον ΠΑΟΚ και τον Πανιώνιο. Με τον Ολυμπιακό έφτασε στον κολοφώνα της δόξας του, η κατάκτηση της ευρωπαϊκής κορυφής για δύο φορές λέει τα πάντα( ’97, 2012). Δεν θα ξεχαστεί ποτέ το τρεμπλ του ’97, το Κύπελλο του 2011 και ασφαλώς η παροιμιώδης ηρεμία του στον πάγκο, όταν έδινε οδηγίες και οι πάντες γνώριζαν σε ποιόν θα καταλήξει η νίκη.

Για τον Γιάννη Ιωαννίδη τι να πρωτοπεί ο οποιοσδήποτε. Συνδύασε την παρουσία του στον Ολυμπιακό με την αναγέννηση της ομάδας μετά «δύσκολα χρόνια» και την επιστροφή στις επιτυχίες από το ’91 και μετά. Τέσσερα πρωταθλήματα είχαν τη σφραγίδα του, ένα κύπελλο επίσης, ενώ έφτασε σε δύο τελικούς Πρωταθλητριών, αλλά χωρίς να πανηγυρίσει το μεγάλο τρόπαιο. Κάτι που πόνεσε τον ίδιο και φυσικά τους περισσότερους οπαδούς της ομάδας και προσωπικούς του θαυμαστές. Το κοινό του Ιωαννίδη με τους Μουρούζη , Ιβκοβιτς και Ματθαίου έχει να κάνει πως κι αυτός ερχόταν από …μακριά. Αφησε τον Αρη (οκτώ πρωταθλήματα και πέντε κύπελλα) για τον Πειραιά και έφτιασε ο «ξανθός» ένα σύνολο που το θυμούνται οι περισσότεροι για τον χαρακτήρα του.

Και φτάνουμε στον Γιώργο Μπαρτζώκα. Πρώτη διαφορά με τους προηγούμενους, πως ήταν από παλιά δηλωμένος Ολυμπιακός. Εχει κι αυτός το δικό του προσωνύμιο: «σκακιστής» και αυτό σχετίζεται με την ικανότητά του στον πάγκο και τις κινήσεις που κάνει. Πανηγύρισε Ευρωλίγκα με τον Ολυμπιακό (2013), γιόρτασε επίσης Διηπειρωτικό (την ίδια σεζόν), κατέκτησε δύο πρωταθλήματα (’22, ’23) και από τρία Κύπελλα και Σούπερ Καπ (’22, ’23, ’24). Οι τίτλοι μιλούν από μόνοι τους. Όπως και η επιρροή του στο στυλ παιχνιδιού που αναγνωρίζεται από την πλειοψηφία των συναδέλφων του προπονητών στη Γηραιά.

Βέβαια, το ποιος είναι ο καλύτερος ή όχι, κάποιες φορές έχει να κάνει και με τις προσωπικές συμπάθειες. Οι εποχές άλλαξαν όπως και το άθλημα. Ο Μπαρτζώκας, ωστόσο, με τις 180 παρουσίες σε ματς ελληνικού πρωταθλήματος και ένα εξαιρετικό μπουκέτο τίτλων, προφανώς και έχει τη θέση του οδηγού…