Μια πόλη ψαράδων, ιερόδουλων και αστυνομικών πάνω σε ένα νησί όσο μισό γήπεδο

Είναι τόσο μικρό που πολλοί χάρτες «αρνούνται» να το συμπεριλαμβάνουν. Και όμως, αυτό το νησί με μέγεθος πολύ μικρότερο από τη μικρότερη ελληνική βραχονησίδα, κατάφερε να μετατραπεί σε μια πολιτεία 500 κατοίκων.

Το αφρικανικό νησί Migingo, στη λίμνη Βικτώρια -σύνορα μεταξύ Κένυας και Ουγκάντα- είμαι μια στρογγυλή βραχονησίδα η οποία καλύπτεται από τσίγκινες παράγκες.

Τα βαθιά νερά που το περιβάλλουν -η Βικτώρια είναι όσο η μισή Ελλάδα- είναι πλούσια σε ψάρια γι΄αυτό και ήδη από τις αρχές της δεκατίας του 1990, δύο Κενυάτες ψαράδες, οι Dalmas Tembo και George Kibebe, ισχυρίζονται ότι ήταν οι πρώτοι που πάτησαν στο νησί και έμειναν σε αυτό.

Ο Joseph Nsubuga, ένας ψαράς από την Ουγκάντα, λέει ότι εγκαταστάθηκε στο Migingo το 2004, όταν το μόνο που βρήκε στο νησί ήταν ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι.

Μέρος ψυχαγωγίας για τους ψαράδες πάνω στο μικροσκοπικό νησί.

Στη συνέχεια, άλλοι ψαράδες από την Κένυα, την Ουγκάντα ​​και την Τανζανία  ήρθαν στο νησί λόγω της εγγύτητάς του σε ψαρότοπους πλούσιους με πέρκα του Νείλου.

Το μικροσκοπικό ιατρείο του νησιού

Έτσι, με τα χρόνια μπορεί το  Migingo να καλύπτει μια έκταση όσο ένα μισό γήπεδο ποδοσφαίρου, αλλά περισσότερα από 500 άτομα, σύμφωνα με την αστυνομία της Ουγκάντα, ζουν σε έκταση μικρότερη από 2.000 τετραγωνικά μέτρα.

Στο νησί υπάρχει ένα μικροσκοπικό λιμάνι, μερικά μπαρ, ένας οίκο ανοχής, υπαίθριο καζίνο, αστυνομία, ακόμα και ιατρείο.

Υπάρχουν μάλιστα και καταστήματα με βριτρίνα!

Το Migingo όπως φαίνεται από απέναντι, από το πολύ μεγαλύτερο γειτονικό του νησί.

«Το Migingo ήταν κάτι περισσότερο από έναν βράχο που ξεπροβάλλει από το νερό προτού η λίμνη αρχίσει να υποχωρεί στις αρχές της δεκαετίας του 1990», σύμφωνα με τον Emmanuel Kisiangani, ανώτερο ερευνητή στο γραφείο της Πρετόρια του Ινστιτούτου Μελετών Ασφαλείας.

Ανάρπαστη η πέρκα

Τα αλιεύματα ψαριών έχουν μειωθεί σημαντικά με την πάροδο των ετών στις αλιευτικές κοινότητες γύρω από τη λίμνη Βικτώρια λόγω της υπεραλίευσης και της εισβολής φυτών υάκινθων του νερού που δημιούργησα προβλήματα στον κλάδο.

Όμως, όλο και πιο κερδοφόρα είδη όπως η πέρκα του Νείλου εξακολουθούν να υπάρχουν άφθονα στα βαθιά νερά που περιβάλλουν το Migingo, καθιστώντας το νησί έναν πολύτιμο και μοναδικό κόμβο αλιείας.

Ψαράδες μεταφέρουν το αλλίευμά τους στη βραχώδη ακτή.

Χάρη στις συνεχιζόμενες εξαγωγές στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την αυξανόμενη ζήτηση για την πέρκα του Νείλου στην Ασία, όπου η νηκτική κύστη ψαριών θεωρείται λιχουδιά, το συγκεκριμένο ψάρι εξάγεται ακόμα περισσότερο αποφέροντας κέρδη πολλά εκατομμύρια δολάρια.

Το υπαίθριο μίνι καζίνο του νησιού.

Οι τιμές της πέρκας του Νείλου έχουν αυξηθεί κατά 50% τα τελευταία χρόνια, σύμφωνα με τον Κενυάτη ψαρά Kennedy Ochieng, με τα μεγάλα ψάρια καλής ποιότητας να αποφέρουν πάνω από 300 δολάρια το κιλό στις διεθνείς αγορές.

Κάποιες σύζυγοι ψαράδων εργάζονται στα μικροσκοπικά εστιατόρια του νησιού.

Μήλον της έριδος

Ωστόσο, το νησία διεκδικείται τόσο από την Κένυα όσο και την Ουγκάντα που μοιράζονται χωρικά ύδατα.

Το 200, η Ουγκάντα ​​άρχισε να στέλνει αστυνομικούς και πεζοναύτες στο Migingo για να φορολογήσουν τους ψαράδες και να τους προσφέρουν προστασία από τους πειρατές, όταν το νησί ήταν ακόμη ελάχιστα κατοικημένο.

Ο κουρέας του νησιού διατηρεί παράλληλα και κατάστημα φορτιστών ηλεκτρικών συσκευών.

Οι Κενυάτες ψαράδες άρχισαν να παραπονιούνται ότι παρενοχλούνταν από τις δυνάμεις της Ουγκάντα ​​για λόγους που περιλάμβαναν την παράνομη αλιεία στα ύδατα της Ουγκάντα.

Σε απάντηση, η κυβέρνηση της Κένυας ανέπτυξε πεζοναύτες στο Migingo σε μια κίνηση που παραλίγο να φέρει τα δύο κράτη σε σύγκρουση.

Έτσι, καθώς ο ανθρώπινος οικισμός άρχισε να διογκώνεται στο βραχώδες νησί, η Κένυα και η Ουγκάντα ​​αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια κοινή επιτροπή για τον καθορισμό των συνόρων το 2016, βασιζόμενη σε χάρτες που χρονολογούνται από τη δεκαετία του 1920.

Ωστόσο, δεν προέκυψε τίποτα από την επιτροπή. Εν τω μεταξύ, το νησί συνδιαχειρίζονται και οι δύο χώρες, αλλά οι εντάσεις κατά καιρούς φουντώνουν με ορισμένους ντόπιους ψαράδες να το αποκαλούν ως τον «μικρότερο πόλεμο της Αφρικής».

«Δεν έχουν αποφασίσει σε ποιον ανήκει αυτό το νησί», λέει ο ψαράς από την Ουγκάντα, Έντισον Οούμα. «Η γη δεν είναι κανενός».

Με πληροφορίες από Aljazeera, The Guardian