Σεργκέι Λαβρόφ: Όχι της Ρωσίας στις προτάσεις Τραμπ για ειρήνη με την Ουκρανία

Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ απέρριψε τη Δευτέρα προτάσεις που διατυπώθηκαν από τους εκπροσώπους του εκλεγμένου προέδρου Τραμπ για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία, γεγονός που αποτελεί σημαντικό πλήγμα για τις ελπίδες του επερχόμενου προέδρου να παγώσει τη σύγκρουση, με την ανάληψη των καθηκόντων του.

Σε μια συνέντευξη που δόθηκε στο πρακτορείο TASS και «ανέβηκε» στο υπουργείο Εξωτερικών, ο κορυφαίος Ρώσος διπλωμάτης μίλησε για όλες τις «καυτές ζώνες», όπως η Ουκρανία, η Μέση Ανατολή, η Ταϊβάν, αλλά και για το αν θα υπάρξη αποκατάσταση των σχέσεων με τις ΗΠΑ.

Αποκατάσταση σχέσεων Ρωσίας – ΗΠΑ και επανέναρξη συνομιλιών μετά την ορκομωσία Τραμπ

Ο Ρώσος ΥΠΕΞ ανέφερε πως δεν υπάρχει κανένα επίσημο μήνυμα από τις ΗΠΑ για την διευθέτηση του ουκρανικού. Τόνισε πως μέχρι να αναλάβει καθήκοντα ο Ντόναλντ Τραμπ, «η πολιτική της Αμερικής σε όλους τους τομείς θα καθορίζεται από τον νυν πρόεδρο Τζο Μπάιντεν και την κυβέρνησή του» και πως η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι η μόνη που μιλά εξ ονόματος των ΗΠΑ.

Βασιζόμενος στην συνέντευξη Τραμπ στο περιοδικό Time στις 12 Δεκεμβρίου, ο Σεργκέι Λαβρόφ ανέφερε πως «η ιδέα τους είναι να αναστείλουν τις εχθροπραξίες κατά μήκος της γραμμής επαφής και να μεταφέρουν την ευθύνη για την αντιπαράθεση με τη Ρωσία στους Ευρωπαίους». Πρόσθεσε πως η ρωσική πλευρά δεν είναι ευχαριστημένη «με τις προτάσεις που διατυπώθηκαν από μέλη της ομάδας Τραμπ για την αναβολή της εισόδου της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ για 20 χρόνια και τη στάθμευση βρετανικών και ευρωπαϊκών ειρηνευτικών δυνάμεων στην Ουκρανία».

Δηλώνοντας ως θέση πως η Ρωσία είναι πάντα έτοιμη για συνομιλίες, ο Ρώσος ΥΠΕΞ, δήλωσε πως «είναι σημαντικό να κατανοήσουμε με ποιον μπορούμε να συνομιλήσουμε και τι θα συζητήσουμε». Επισημαίνοντας πως «αυτό που χρειαζόμαστε είναι αξιόπιστες και νομικά δεσμευτικές συμφωνίες που θα εξαλείψουν τις βασικές αιτίες της σύγκρουσης και θα σφραγίσουν έναν μηχανισμό που θα αποκλείει την πιθανότητα παραβίασής τους».

Για την αποκατάσταση των σχέσεων ΗΠΑ-Ρωσίας ανέφερε πως καθώς η ΗΠΑ ήταν η πλευρά που διέκοψε τις διμερείς σχέσεις, έχει την ευθύνη να κάνει την πρώτη κίνηση. Τονίζοντας πως ακόμα και αν ο πρόεδρος Τραμπ θέλει «να αναζωογονήσει τις διμερείς σχέσεις, θα πρέπει να κολυμπήσει κόντρα στο ρεύμα». Σημειώνοντας πως  «τα δογματικά έγγραφα των ΗΠΑ ορίζουν τη Ρωσία ως αντίπαλο».

H «εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας» του 1991 και η πιθανή ένταξη της στο ΝΑΤΟ

Στην καταφατική πρόταση πως ο «Ζελένσκι αναγνώρισε ότι ο ουκρανικός στρατός δεν μπορεί να ανακτήσει το χαμένο έδαφος» και τι σημαίνει για τη Ρωσία, αλλά και αν το ΝΑΤΟ έλαβε σοβαρά υπόψιν τις προειδοποιήσεις της Ρωσίας, ο Σεργκέι Λαβρόφ ανέφερε πως «εμπιστεύονται τα γεγονότα, όχι τις δηλώσεις, ειδικά όταν πρόκειται για το καθεστώς του Κιέβου».

Είπε πως το Κίεβο δεν έχει παραιτηθεί από «τον στόχο του να αποκαταστήσει αυτό που αποκαλεί εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας εντός των συνόρων του 1991» και την αποχώρηση της Ρωσίας. Ενώ αποκάλεσε την στρατηγική της Ουκρανίας ως «τελεσίγραφο στη Ρωσία». Με την Ρωσία να μην αποδέχεται καμία πρόσκληση στην βάση της «φόρμουλας Ζελένσκι».

Ο κορυφαίος Ρώσος διπλωμάτης «διαβάζει» μια « έλλειψη ενότητας μεταξύ των μελών του ΝΑΤΟ» ως προς την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, μια κίνηση που η Ρωσία απορρίπτει «ανεξάρτητα από τον εδαφικό παράγοντα».

Υπογραμμίζοντας πως «το ΝΑΤΟ έχει επεκτείνει την εμβέλειά του εδώ και πολλά χρόνια, γεγονός που αποτέλεσε μία από τις κύριες αιτίες της κρίσης στην Ουκρανία». Αναφέροντας πως διαρκής στόχος της Ρωσίας μέσω της «ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης» στην Ουκρανία είναι «ένα αδέσμευτο καθεστώς» στο Κίεβο.

«Πάσα» για τις «έγχρωμες επαναστάσεις κατά μήκος των συνόρων της Ρωσίας» και τον ρόλο της Ρωσίας

Ο Σεργκέι Λαβρόφ είπε πως στο θέμα των επαναστάσεων των χωρών που γειτνιάζουν με τη Ρωσία θα έπρεπε να ρωτηθούν οι πολιτικοί της Σύσης. Αποκαλώντας την εμπλοκή στα εσωτερικά των γειτόνων της Ρωσίας ως «εργαλείο της εξωτερικής τους πολιτικής». Φέρνοντας ως παραδείγματα τη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία και την Ουκρανία.

Οι εξελίξεις στη Γεωργία απορρέουν από τα διπλά μέτρα και σταθμά, όπου η «δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα χρησιμεύουν ως πρόσχημα για την ανατροπή των εκλογικών αποτελεσμάτων», πετώντας ένα «καρφί» πως «τα αφεντικά-μαριονέτες στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες δεν βρήκαν τον τρόπο με τον οποίο ψήφισε ο λαός εκεί να τους αρέσει».

Κατηγόρησε τις ΗΠΑ και την ΕΕ πως προσπαθούν να εφαρμόσουν την στρατηγική του «διαίρει και βασίλευε» σε όλους τους συμμάχους της Ρωσίας. Ταυτόχρονα ισχυρίστηκε πως οι «γεωργιανές αρχές έχουν επιλέξει μια κυρίαρχη πολιτική που ανταποκρίνεται στα εθνικά συμφέροντα της χώρας», χωρίς να λειτουργήσουν «ως πιόνια της Δύσης».

Πρόσθεσε πως η Ρωσία δεν έχει καμία πρόθεση να παρέμβει στις «εσωτερικές υποθέσεις της Γεωργίας» αρκεί οι δύο χώρες να συναντηθούν στα «μέσα της διαδρομής».

Η ανάλυση Λαβρόφ για τη Συρία

Ερωτώμενος αν στη Μέση Ανατολή λαμβάνει χώρα η ανακατανομή των σφαιρών επιρροής, ο κορυφαίος Ρώσος διπλωμάτης είπε πως παρότι είναι νωρίς για συμπεράσματα, η «επιδείνωση της κατάστασης» οφείλεται στην «αδυναμία της προηγούμενης κυβέρνησης να ικανοποιήσει τα θεμελιώδη αιτήματα του λαού εν μέσω μιας παρατεταμένης εμφύλιας σύγκρουσης».

Κατηγόρησε τις ΗΠΑ, πως έχουν «καταλάβει το πλούσιο σε πόρους βορειοανατολικό τμήμα της Συρίας και ασκεί σοβαρές κυρώσεις στη Δαμασκό μαζί με έναν συνασπισμό δορυφόρων της», όπου «η γραμμή για τον στραγγαλισμό της συριακής οικονομίας ξεσήκωσε την κοινωνική δυσαρέσκεια». Σε αυτό το πλαίσιο, αιτιολόγησε τα «αντιλαϊκά μέτρα», που αναγκάστηκε να λάβει η Συρία «όπως η περικοπή ή η ακύρωση των επιδοτήσεων για κοινωνικά προϊόντα και υπηρεσίες».

Υπερασπίστηκε την ρωσική προσπάθεια για «επίτευξη πολιτικής διευθέτησης, μεταξύ άλλων στο πλαίσιο του σχήματος της Αστάνα», αναφέροντας πως ο Μπασάρ αλ Άσαντ, απέτυχε να αναπτύξει «έναν εποικοδομητικό διάλογο με τους αντιπάλους του και τους γείτονες με επιρροή στην περιοχή με σκοπό την έναρξη μιας πολιτικής διαδικασίας πλήρους κλίμακας ή τη διευθέτηση σοβαρών κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων».

Τι είπε ο Λαβρόφ για την «ανακατανομή των σφαιρών επιρροής» στη Μέση Ανατολή

Για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική κατηγόρησε τις ΗΠΑ για «τις ανεύθυνες και καταστροφικές ενέργειες» τους. Συγκεκριμένα κατήγγειλε την  παρέμβαση «στις εσωτερικές υποθέσεις των αραβικών χωρών» και την επιθετική χάραξη νέων διαχωριστικών γραμμών, φέρνοντας τα παραδείγματα του Ιράκ και της Λιβύης, αλλά μίλησε και για την σύγκρουση μεταξύ Παλαιστίνης και Ισραήλ, κατηγορώντας τις ΗΠΑ πως επεδίωξαν να λειτουργήσουν ως οι «μοναδικοί διαμεσολαβητές».

Κατά τον Σεργκέι Λαβρόφ, οι άνω παράγοντες οδήγησαν «στην αποσταθεροποίηση της στρατιωτικοπολιτικής κατάστασης στη Μέση Ανατολή τον Οκτώβριο του 2023. Έκτοτε, το τόξο της βίας εξαπλώθηκε από τη ζώνη της παλαιστινιακής-ισραηλινής σύγκρουσης στον Λίβανο και την Ερυθρά Θάλασσα». Υπογραμμίζοντας πως η «αντιπαράθεση μεταξύ του Ιράν και του Ισραήλ έχει φτάσει σε επικίνδυνο επίπεδο».

Η εμπλοκή της Βόρειας Κορέας στην Ουκρανία και το…καθρεφτάκι

Ερωτηθείς για την εμπλοκή της Βόρειας Κορέας στην περιοχή του Κουρσκ, ο Ρώσος ΥΠΕΞ είπε πως «Εκείνοι που κατηγορούν τη Ρωσία για διάφορες πράξεις θα πρέπει να συμβουλεύονται να κοιτάζονται στον καθρέφτη αντί γι’ αυτό.Στρατιωτικοί και μισθοφόροι του ΝΑΤΟ συμμετέχουν ανοιχτά στο σχεδιασμό πολεμικών επιχειρήσεων και μάχης στο πλευρό των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας».

Ύστερα κατηγόρησε το ΝΑΤΟ για συνενοχή «στην εισβολή στην περιοχή του Κουρσκ και σε πυραυλικές επιθέσεις μεγάλου βεληνεκούς στο εσωτερικό της Ρωσίας».

Υπογράμμισε πως διεξάγεται ένας «πόλεμος πληροφοριών» και πως η συνεργασία της Βόρειας Κορέας με την Ρωσία, στην βάση των διμερών συνθηκών θα συνεχιστεί, αναφέροντας πως και η Ρωσία θα είναι εκεί για την Βόρεια Κορέα εφόσον προκύψει ανάγκη.

Η Ταϊβάν, η θέση των ΗΠΑ και η πιθανότητα πρόκλησης ενός «μεγάλου πολέμου»

Κάνοντας λόγο πως η κατάσταση στην περιοχή συνεχώς επιδεινώνεται, ο Σεργκέι Λαβρόφ είπε πως παρότι «οι ΗΠΑ και οι δορυφόροι τους δηλώνουν την προσήλωσή τους στην πολιτική της μίας Κίνας», ταυτόχρονα «επιμένουν στη διατήρηση του status quo», κάτι που το θεωρεί οξύμωρο.

Θεωρεί πως οι ΗΠΑ «προβαίνουν σε υποκινούμενες ενέργειες στα Στενά της Ταϊβάν και προμηθεύουν όπλα στην Ταϊπέι, ενώ παράλληλα σφυρηλατούν έναν οιονεί πολιτικό διάλογο με τις τοπικές αρχές». Κάτι που αυξάνει τα αυτονομιστικά αισθήματα στην Ουκρανία βλέποντας συσχετισμό με τις μεθόδους «που χρησιμοποίησαν παλαιότερα για να δημιουργήσουν ένα αντιρωσικό προγεφύρωμα στην Ουκρανία».

Για την Ρωσία είναι σαφές για εμάς ότι αυτή η πολιτική που ακολουθεί η Ουάσινγκτον «αποτελεί μέρος της στρατηγικής της για την ενίσχυση της στρατιωτικής και πολιτικής πίεσης προς την Κίνα και τελικά την υπονόμευση της περιφερειακής ασφάλειας στο ανατολικό άκρο της ευρασιατικής ηπείρου». Αντίθετα είπε πως η «στάση αρχών» της Ρωσίας στο ζήτημα παραμένει η ίδια

Κάτι που θέλησε να στηρίξει με μια δήλωση του Βλαντιμίρ Πούτιν από την συνάντηση με τον πρόεδρο Σι της Κίνας τον Μάιο «Η Ρωσία επαναβεβαιώνει την προσήλωσή της στην αρχή της μίας Κίνας, αναγνωρίζει ότι η Ταϊβάν αποτελεί αναφαίρετο τμήμα της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, αντιτίθεται σε κάθε μορφή «ανεξαρτησίας της Ταϊβάν» και υποστηρίζει σθεναρά τα μέτρα της Κίνας για τη διασφάλιση της εθνικής κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας και την επίτευξη της εθνικής επανένωσης».