Η εικαστικός Ειρήνη Καραγιαννοπούλου επιμελείται μια έκθεση «Φρανκενστάιν»

«Στη χώρα μας, οι νέοι καλλιτέχνες συχνά δεν έχουν την ευκαιρία να βρουν πρόσβαση σε μεγάλες, διεθνείς γκαλερί ή θεσμούς, κι αυτό οφείλεται όχι μόνο στην έλλειψη θεσμικής στήριξης, αλλά και στην αδυναμία των πολιτιστικών δομών να φέρουν τα έργα έξω από τα σύνορα» λέει η Ειρήνη Καραγιαννοπούλου, ζωγράφος, δημιουργός ταινιών, κολάζ, εκδότρια του Janus femzine, επιμελήτρια εκθέσεων -και πού είσαι ακόμα, όπως συμπληρώνει η ίδια.

«Αν η τέχνη ήταν κάτι οριστικό, θα ήταν βαρετή. Αν ήταν πλήρης, θα ήταν τελειωμένη. Κι αυτό είναι που πάντα με συναρπάζει: η τέχνη που δεν ολοκληρώνεται ποτέ, που ανατρέπει κάθε προσδοκία. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη ζωγραφική μου, και στις ταινίες μου, σε ο,τι άλλο φτιάχνω. Η τέχνη για μένα είναι σαν μια κρυστάλλινη μπάλα, που την κρατάω στα χέρια μου και την γυρνάω γύρω γύρω» εξηγεί η Ειρήνη Καραγιαννοπούλου μιλώντας μας για το νέο έργο της, ως επιμελήτρια της έκθεσης Anatomia Humana.

-Μίλησέ μου για την ιδέα πίσω από την έκθεση Anatomia Humana της γκαλερί Blackbird Rook του Λονδίνου. Τι σημαίνει ο τίτλος;

Η έκθεση που επιμελούμαι για την γκαλερί Black Bird Rook του Λονδίνου ανατέμνει την ανθρώπινη εμπειρία από μια οπτική που ξεπερνά την επιφανειακή ύπαρξή μας. Παρά τον τίτλο της, ο οποίος μπορεί να παραπέμπει σε μια πιο παραδοσιακή ανάγνωση της ανατομίας, η έκθεση αυτή δεν αναφέρεται στην απλή φυσιολογία του σώματος.

Αντίθετα, η έννοια της ανατομίας διευρύνεται ώστε να εξετάσει τη διαρκή αναζήτηση του «εγώ» και τις διαφορετικές εκφάνσεις της ανθρώπινης ύπαρξης. Το σώμα εδώ δεν είναι απλώς ένα βιολογικό αντικείμενο, αλλά ένα πεδίο κοινωνικών, πολιτικών και ψυχικών διεργασιών που διαμορφώνουν την ταυτότητα μας και την αλληλεπίδρασή μας με τον κόσμο γύρω μας.

Οι 23 καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση παρουσιάζουν έργα που αναδεικνύουν εκείνες τις πτυχές της ανθρώπινης φύσης που συχνά παραμένουν κρυφές ή ακόμη και απωθημένες

View this post on Instagram

A post shared by Extra (@xtraconjugale)

-Πόσοι καλλιτέχνες συμμετέχουν;

Οι 23 καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση παρουσιάζουν έργα που αναδεικνύουν εκείνες τις πτυχές της ανθρώπινης φύσης που συχνά παραμένουν κρυφές ή ακόμη και απωθημένες. Κάθε έργο αποτελεί μια μοναδική αφήγηση, εξετάζοντας θέματα όπως η επιθυμία, η σχέση μας με το σύμπαν και τον κόσμο, το αποτύπωμα που αφήνουμε στους ανθρώπους που συναντάμε και στο περιβάλλον, αλλά και η συνειδητοποίηση του θανάτου.

Αυτές οι θεματικές δεν εξετάζονται με έναν αφηρημένο ή διανοητικό τρόπο, αλλά με έντονη συναισθηματική και αισθητική φόρτιση, προσκαλώντας τον θεατή να αναλογιστεί τα άλυτα και τα ανεκπλήρωτα του ανθρώπινου βίου.

Η έκθεση αναδεικνύει όχι μόνο το υλικό σώμα, αλλά και το σώμα της ψυχής, την ανατομία του «εαυτού» όπως ο Λακάν την κατανοεί — ένα σώμα γεμάτο απωθημένα, επιθυμίες και ατέλειες που ποτέ δεν φτάνει στην ολοκλήρωση

Έργο του Βασίλη Σαλπιστή

-Τι καλείται ο θεατής να ανακαλύψει μέσα από αυτή την έκθεση;

Η έκθεση είναι στην ουσία μια σειρά από συνομιλίες με το άγνωστο, με το υπαρξιακό κενό που προκαλεί ο θάνατος και το αβέβαιο μέλλον, αλλά και με την αναγνώριση της μεταφυσικής διάστασης της ανθρώπινης ύπαρξης.

Μέσα από αυτές τις συνομιλίες, οι καλλιτέχνες καλούν τον θεατή να παραμερίσει τις συνηθισμένες αντιφάσεις και τα όρια της καθημερινότητας και να προσεγγίσει τη σύγχρονη ανθρώπινη κατάσταση με μια πιο διευρυμένη αντίληψη – όχι μόνο της ζωής, αλλά και της απώλειας.

Η έκθεση αναδεικνύει όχι μόνο το υλικό σώμα, αλλά και το σώμα της ψυχής, την ανατομία του «εαυτού» όπως ο Λακάν την κατανοεί — ένα σώμα γεμάτο απωθημένα, επιθυμίες και ατέλειες που ποτέ δεν φτάνει στην ολοκλήρωση.

Με αυτόν τον τρόπο, η Anatomia Humana δεν αποτελεί μια εξωτερική ανάλυση, αλλά μια εσωτερική αποδόμηση του υποκειμένου που καλεί τον θεατή να αμφισβητήσει τις καθιερωμένες αντιλήψεις για τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του.

Έργο του Πάρη Κούτσικου 

View this post on Instagram

A post shared by ANATOMIA_HUMANA (@anatomia_humana_on)

-Τι σου ζητήθηκε από την γκαλερί στο κάλεσμα που σου έκανε για curating στην έκθεση;

Το να επιμεληθώ μια έκθεση ακριβώς όπως την φαντάζομαι εγώ, ήταν μια τεράστια δημιουργική πρόκληση, κάτι σαν τον λευκό καμβά: οι δυνατότητες είναι ανεξάντλητες και, κάποιες φορές, τόσες πολλές που δεν ξέρεις από πού να ξεκινήσεις. Προσωπικά, καλωσόρισα το γεγονός ότι η γκαλερί μου παραχώρησε πλήρη ελευθερία, χωρίς περιορισμούς ή προκαθορισμένα πλαίσια. Για την έκθεση Anatomia Humana, η επιλογή των καλλιτεχνών και των έργων, η θεματική της έκθεσης, ακόμα και η σύνταξη του κειμένου, όλα φέρουν τη δική μου υπογραφή.

Η εμπιστοσύνη που μου έδειξε η γκαλερί, αποτέλεσε τον ακρογωνιαίο λίθο της όλης διαδικασίας, επιτρέποντάς μου να εργαστώ χωρίς εξωτερικές πιέσεις και να εστιάσω αποκλειστικά στο όραμά μου. Αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να ξεπεράσω τους συνήθεις περιορισμούς των θεσμικών συμβάσεων και να προσεγγίσω τα έργα με τον τρόπο που τους άρμοζε.

Χωρίς έτοιμα μοντέλα ή προκαθορισμένα κριτήρια, δημιουργήθηκε ένας εκπληκτικός διάλογος μεταξύ των καλλιτεχνών, που επαναδιαπραγματεύεται θεμελιώδεις έννοιες και αντιλήψεις της ανθρώπινης ύπαρξης.

Η επιμέλεια, για μένα, είναι ένα εργαλείο αμφισβήτησης και μεταμόρφωσης, και η Anatomia Humana γίνεται ακριβώς αυτό: ένα πεδίο συνεχούς ανασύνθεσης του ανθρώπινου υποκειμένου

Έργο της Peggy Kouroumalos

-Τι σημαίνει «επιμέλεια» για σένα;

Η επιμέλεια, για μένα, είναι ένα εργαλείο αμφισβήτησης και μεταμόρφωσης, και η Anatomia Humana γίνεται ακριβώς αυτό: ένα πεδίο συνεχούς ανασύνθεσης του ανθρώπινου υποκειμένου. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας δεν είναι απλώς μια συνθετική έκθεση, αλλά μια αποδόμηση της αντίληψης του εαυτού, που καλεί τον θεατή να αναγνωρίσει νέες και αθέατες πτυχές της ύπαρξής του.

Δεν είμαι σίγουρη ότι το αποτέλεσμα αυτό θα είχε επιτευχθεί υπό διαφορετικές συνθήκες χωρίς εκπτώσεις. Και ναι, ήταν πολύ μεγάλη τιμή για μένα και νιώθω ευγνωμοσύνη και ευχαριστώ για την υποδειγματική συνεργασία τόσο την γκαλερί Black Bird Rook όσο και τους καλλιτέχνες.

Σαν να είχα δημιουργήσει έναν «Φρανκενστάιν», ένα σώμα που αποτελείται από πολλά διαφορετικά μέρη, το καθένα με τη δική του μοναδική φυσιογνωμία, αλλά που, εν τέλει, αλληλοσυμπληρώνονται για να αναδείξουν το μεγαλύτερο σύνολο

Έργο της Ειρήνης Καραγιαννοπούλου

-Με ποιον τρόπο έκανες την επιλογή για τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες;

Η ιδέα πίσω από την επιλογή αυτή ήταν να δημιουργήσω μια «σύνθεση» που να θυμίζει ένα ανθρώπινο σώμα, κομμένο σε διαφορετικά τμήματα, όπου κάθε έργο γίνεται ένα κομμάτι από το όλον.

Σαν να είχα δημιουργήσει έναν «Φρανκενστάιν», ένα σώμα που αποτελείται από πολλά διαφορετικά μέρη, το καθένα με τη δική του μοναδική φυσιογνωμία, αλλά που, εν τέλει, αλληλοσυμπληρώνονται για να αναδείξουν το μεγαλύτερο σύνολο.

Κάθε καλλιτέχνης, με τη δική του προσέγγιση, συμβάλλει σε αυτή τη διαρκή διαδικασία ανασύνθεσης του ανθρώπινου υποκειμένου. Η διαδικασία επιλογής των καλλιτεχνών ήταν για μένα μια ανοιχτή και συνειδητή πρόκληση.

Ήθελα να δημιουργήσω μια εκθεσιακή αφήγηση που θα συνδύαζε διαφορετικές φωνές και προσεγγίσεις, με το κάθε έργο να προσθέτει ένα επιπλέον κομμάτι στο σύνολο. Από τη μία, ήθελα να συμπεριλάβω καλλιτέχνες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα και που, συχνά, δεν έχουν την ευκαιρία να εκθέσουν εκτός των συνόρων.

Ήθελα να τους δώσω την ευκαιρία να παρουσιαστούν σε διεθνές επίπεδο, καθώς πιστεύω ότι η δουλειά τους έχει μεγάλη αξία και μια μοναδική συνεισφορά στην σύγχρονη τέχνη.Από την άλλη, συμπεριέλαβα και καλλιτέχνες που τυχαίνει να είναι πολύ γνωστοί διεθνώς, – η πείρα τους και η ισχυρή παρουσία τους ενισχύει τον διάλογο μέσα στην έκθεση. Αυτό που με ενδιέφερε όμως κυρίως δεν ήταν η φήμη ή η δημοφιλία των καλλιτεχνών, αλλά το πώς ο καθένας τους, με το έργο του, προσφέρει κάτι μοναδικό στην κοινή αφήγηση.

Έργο του Damien Deroubaix

View this post on Instagram

A post shared by ANATOMIA_HUMANA (@anatomia_humana_on)

-Τι θέλεις να φωτίσεις σε αυτή τη σύνθεση έργων και καλλιτεχνών;

Η έκθεση δεν εξηγεί, απλώς αναδεικνύει την αδιανόητη απόσταση ανάμεσα στην επιθυμία και την πραγματικότητα. Παράλληλα εξετάζει τη φύση της ανθρώπινης εμπειρίας με αφορμή τη θέση του καλλιτέχνη ως ερμηνευτή και αφηγητή του κόσμου.

Στην Anatomia Humana, κάθε καλλιτέχνης, με τον μοναδικό του τρόπο, αναλαμβάνει έναν ρόλο, μια συγκεκριμένη αποστολή και καλείται να σχολιάσει και να αναδείξει μέσα από το έργο του ένα συγκεκριμένο κομμάτι της ανθρώπινης πραγματικότητας ή ενός υπαρξιακού ζητήματος.

Αυτό το προσωπικό «κομμάτι» είναι, εν τέλει, εκείνο που συνθέτει την ευρύτερη ανθρώπινη δημιουργία, που μας ενώνει, αλλά και μας φέρνει σε ρήξη με τον κόσμο που ζούμε, και που μεταμορφώνεται μέσω της τέχνης σε έναν αέναο διάλογο ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον.

Ο καλλιτέχνης παίρνει το θραύσμα αυτό, το κάνει δικό του με ταχυδακτυλουργικές διαδικασίες και το εκθέτει. Δεν αποτυπώνει όμως πάντα την ομορφιά, αποτυπώνει και τη ρωγμή. Αυτό ήθελα και προσπάθησα να αναδείξω, επιλέγοντας αυτούς τους καλλιτέχνες, αυτά τα έργα, αυτές τις αφηγήσεις.

Τη σχέση μας με τον κόσμο, που είναι γεμάτη πάθος αλλά και μίσος, και αποκαλύπτει την αμφισημία που βιώνουμε απέναντι στη φύση, την αίσθηση ότι είμαστε ταυτόχρονα μέρος της και αιτία της καταστροφής της.

Αν κάτι καταδεικνύει η Anatomia Humana, είναι ακριβώς αυτή η διάσπαση των φραγμάτων,  η αποδοχή της παγκόσμιας διάστασης της ανθρώπινης φύσης

Έργο του Damien Deroubaix

-Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση είναι από όλο τον κόσμο;

Οι καλλιτέχνες της έκθεσης είναι τόσο Έλληνες όσο και ξένοι, αλλά στην ουσία, η έννοια της εθνικότητας στην τέχνη δεν έχει θέση εδώ. Η τέχνη δεν υπακούει σε γεωγραφικά όρια ή πολιτισμικούς στεγανότυπους.

Αν κάτι καταδεικνύει η Anatomia Humana, είναι ακριβώς αυτή η διάσπαση των φραγμάτων,  η αποδοχή της παγκόσμιας διάστασης της ανθρώπινης φύσης. Ανάμεσα στους συμμετέχοντες, μπορείς να βρεις καλλιτέχνες που ξεκινούν τώρα την πορεία τους, αλλά και άλλους που ήδη έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στον διεθνή καλλιτεχνικό χάρτη. Κάποιοι από αυτούς ζουν και δημιουργούν στο Παρίσι, άλλοι στην Κοπεγχάγη ή στην Βαρσοβία, και υπάρχουν και εκείνοι που εργάζονται στο Σικάγο, την Αθήνα, ή και σε άλλες μητροπόλεις της τέχνης.

Κι αυτό είναι το πιο συναρπαστικό στοιχείο της έκθεσης: η δυνατότητα να βρούμε σε αυτήν μια ιστορία με πολλαπλές διαστάσεις και γωνίες, μια αφήγηση που ξεφεύγει από τις στενές εθνικές ταυτότητες και διευρύνει τις προοπτικές μας. Για μένα, είναι εξαιρετικά ικανοποιητικό το γεγονός ότι μέσω της Anatomia Humana εξαιρετικές δουλειές από την Ελλάδα καταφέρνουν να ταξιδέψουν και να παρουσιαστούν σε άλλες χώρες.

Στη χώρα μας, οι νέοι καλλιτέχνες συχνά δεν έχουν την ευκαιρία να βρουν πρόσβαση σε μεγάλες, διεθνείς γκαλερί ή θεσμούς, κι αυτό οφείλεται όχι μόνο στην έλλειψη θεσμικής στήριξης, αλλά και στην αδυναμία των πολιτιστικών δομών να φέρουν τα έργα έξω από τα σύνορα.

Ειδικά στην σύγχρονη τέχνη, η εξαγωγή της είναι κάτι που σπάνια αναλαμβάνει κάποιος οργανισμός με συγκεκριμένο όραμα και πλάνο. Για το λόγο αυτό, νιώθω μεγάλη η χαρά και ικανοποίηση.

Αυτό το κενό, αυτή η έλλειψη θεσμικής προβολής, καθιστά ακόμη πιο σημαντική την παρουσία της έκθεσης, η οποία δεν περιορίζεται σε μια «αυστηρή» εθνοκεντρική οπτική, αλλά αναζητά να αποκαλύψει και να προωθήσει φωνές που δεν είχαν την ευκαιρία να ακουστούν.

Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση δεν είναι απλώς αντιπρόσωποι μιας τοπικής κουλτούρας ή παράδοσης, αλλά εκπρόσωποι μιας παγκόσμιας αφήγησης που προκύπτει μέσα από προσωπικές αφηγήσεις, διαφορετικά σημεία του κόσμου και ποικιλία μέσων. Το έργο τους εστιάζει στη δυνατότητα επικοινωνίας της ουσίας της ανθρώπινης εμπειρίας πέρα από τα όρια του τοπικού και του περιορισμένου.

Η τέχνη υπάρχει για να δημιουργήσει αναταραχή, να κλονίσει, να μην αποκαλύψει όλο το νόημα, γιατί, αλήθεια, ποιος θέλει να ξέρει τα πάντα;

Η εικαστικός Ειρήνη Καραγιαννοπούλου

-Ποιο είναι το challenge για έναν καλλιτέχνη στην επιμέλεια μιας έκθεσης έργων τέχνης; Θέλω να πως πως είναι ένας διαφορετικός ρόλος για σένα.

Για μένα, ως καλλιτέχνη, η επιμέλεια μιας έκθεσης είναι κάτι σαν να προσπαθείς να οργανώσεις ένα σύμπαν που πάντα καταρρέει. Είναι η τέχνη ως διαδικασία που αναδεικνύει όχι μόνο τη δημιουργία, αλλά και την αποτυχία της δημιουργίας – την αδυναμία να κατανοήσεις πλήρως ό,τι φτιάχνεις. Όταν επιλέγω έργα, δεν κοιτάω μόνο το έργο καθαυτό, αλλά την τρύπα που αφήνει, το κενό που πάντα παραμένει αδιευκρίνιστο.

Αν η τέχνη ήταν κάτι οριστικό, θα ήταν βαρετή. Αν ήταν πλήρης, θα ήταν τελειωμένη. Κι αυτό είναι που πάντα με συναρπάζει: η τέχνη που δεν ολοκληρώνεται ποτέ, που ανατρέπει κάθε προσδοκία. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και στη ζωγραφική μου, και στις ταινίες μου, σε ο,τι άλλο φτιάχνω. Η τέχνη για μένα είναι σαν μια κρυστάλλινη μπάλα, που την κρατάω στα χέρια μου και την γυρνάω γύρω γύρω.

Κάθε πλευρά της είναι συναρπαστική και αρνούμαι να κοιτάζω και να εστιάζω σε ένα μόνο κομματάκι της εφόσον μπορώ και θέλω να την κοιτάξω και να την ανακαλύψω στο σύνολό της. Βλέπω την τέχνη σαν ένα «αντικείμενο» – όχι για το τι είναι, αλλά για το τι μπορεί να γίνει. Ο καλλιτέχνης δεν είναι εκεί για να παρουσιάσει ένα αντικείμενο που απλώς «είναι».

Ο καλλιτέχνης είναι εκεί για να προκαλέσει, να δημιουργήσει ασάφεια, να αφήσει τον θεατή να αναρωτηθεί «πώς έγινε αυτό;» ή «γιατί συμβαίνει αυτό;».

Η τέχνη υπάρχει για να δημιουργήσει αναταραχή, να κλονίσει, να μην αποκαλύψει όλο το νόημα, γιατί, αλήθεια, ποιος θέλει να ξέρει τα πάντα;

Αυτή η συνεχής διερώτηση, αυτό το παιχνίδι με την «ανάγνωση» του έργου, με τη δυνητική του έννοια, είναι που το καθιστά τόσο συναρπαστικό. Όπως ο Marcel Duschamp (ποια μπανάνα, αυτά γίνανε πριν πολλές δεκαετίες, γατάκια) που εξέθετε απλώς αντικείμενα και τα αποκαλούσε τέχνη – χωρίς καμία εξήγηση, χωρίς καμία απαίτηση να κατανοηθεί πλήρως.

Αν ο καλλιτέχνης είναι και λίγο μπερδεμένος με αυτό που κάνει, τότε το έργο του έχει περισσότερο ενδιαφέρον. Στο τέλος, η τέχνη είναι αυτό που μένει όταν κάθε τι άλλο έχει αποτύχει – είναι η αναπάντεχη στιγμή της αποτυχίας που σε ξαφνιάζει και σε προκαλεί να το ξανασκεφτείς. Και αυτή η αποτυχία, αυτή η «διεστραμμένη επιτυχία», είναι που πάντα σε σαγηνεύει.

Η τέχνη για μένα είναι σαν μια κρυστάλλινη μπάλα, την οποία κρατώ στα χέρια μου και την περιστρέφω ασταμάτητα. Κάθε πλευρά της αποκαλύπτει νέες πτυχές, νέες αντιφάσεις, νέα στοιχεία που δεν είχα παρατηρήσει πριν.

Η επιθυμία να την κοιτάξω συνολικά, να δω τον όγκο της και τις διαρκώς μεταβαλλόμενες προοπτικές της, με αποτρέπει από το να κολλήσω σε κάποιο μόνο κομμάτι της, όσο ενδιαφέρον κι αν φαίνεται αυτό. Η τέχνη δεν είναι μια απλή ενατένιση ενός αντικειμένου, αλλά μια συνεχής ανακάλυψη, μια αναζήτηση που ποτέ δεν ολοκληρώνεται.

Όταν παρατηρώ την τέχνη, δεν προσπαθώ να αναγνωρίσω μόνο το φανερό της νόημα, αλλά να εμβαθύνω στην αδιευκρίνιστη πλευρά της, εκεί που η λογική και η αναπαράσταση δεν έχουν ακόμα καταφέρει να επιβληθούν.

Έργο του Βασίλη Σαλπιστή 

View this post on Instagram

A post shared by ANATOMIA_HUMANA (@anatomia_humana_on)

-Και που μπορεί να φτάσει αυτή η διερεύνηση;

Ως ζωγράφος, δημιουργός ταινιών, κολάζ, εκδότρια του Janus femzine, επιμελήτρια εκθέσεων -και πού είσαι ακόμα- η προσέγγισή μου είναι ολιστική. Δεν είναι απλώς μία δράση ή μία πτυχή της τέχνης που με απασχολεί, αλλά το σύνολό της.

Κάθε πτυχή αυτής της διαδικασίας είναι αλληλένδετη και δεν υπάρχει για μένα η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των διαφορετικών μέσων και ρόλων που αναλαμβάνω. Από τη ζωγραφική, που με επιτρέπει να εκφράσω μια προσωπική αίσθηση του κόσμου, μέχρι την επιμέλεια εκθέσεων και τη συλλογή έργων, όλα λειτουργούν ως κομμάτια του ίδιου παζλ.

Κάθε έργο, κάθε υλικό και μέσο που χρησιμοποιώ, είναι ένα ακόμη παράθυρο προς την ίδια πραγματικότητα, την οποία αναζητώ με αφοσίωση. Πέρα από ετικέτες, καριέρες ή τάσεις, η τέχνη είναι για μένα το πιο άμεσο μέσο έκφρασης και κατανόησης του κόσμου.

Δεν περιορίζομαι σε κατηγοριοποιήσεις ή εξωτερικές επιταγές – για μένα, η τέχνη είναι μια συνεχής διαδικασία, μια αδιάκοπη κίνηση από το αόρατο στο ορατό και από το φανερό στο κρυφό. Είναι η αναγνώριση της πολλαπλότητας, της αντιφατικότητας και της συνεχούς αναδημιουργίας του ίδιου του ανθρώπινου πνεύματος.

Δεν είναι απλώς κάτι που φτιάχνεις, είναι κάτι που ζεις, που αναπνέεις, που εξελίσσεται μαζί σου. Και σε αυτή την πορεία, η ταυτότητα του καλλιτέχνη, τα έργα του, η συλλογή του και οι εκθέσεις του, γίνονται μια αναπόσπαστη συνέχεια του ίδιου του κόσμου που προσπαθεί να κατανοήσει.

Έργο του Didier Marcel

View this post on Instagram

A post shared by ANATOMIA_HUMANA (@anatomia_humana_on)

-Που μπορείς κανείς να δει τα έργα και την έκθεση;

Την έκθεση μπορεί να την επισκεφτεί οποιοσδήποτε διαθέτει σύνδεση στο ίντερνετ, ακολουθώντας αυτό το λινκ artsy.net

Επίσης, μπορεί να ακολουθήσει τον λογαριασμό της έκθεσης στο instagram

@anatomia_humana_on

@irini_karayannopoulou_only